Hoewel we graag anders willen geloven, kent de Nederlandse geschiedenis weinig grote denkers (onze enige echte filosoof, Spinoza, was Portugees vluchteling), net zoals we ons graag afficheren als land van (verzets-)helden – wat blijkt uit het jarenlang prolongeren van de musical Soldaat van Oranje – terwijl de ware geschiedenisles leert dat Nederland ”by far” ‘s werelds grootste leverancier was van collaborateurs met nazi-Duitsland.
Groot denker & Premier Mark Rutte, had het vrijdag jl. moeilijk en was dit weekend voor verder commentaar op de zaak Lily en Howick, dé grote afwezige. Vrijdag nog stellig met die ene ”kille” bewering, om de dag erna het tegenovergestelde te moeten besluiten. Stuitend is de kilheid waarmee met droge ogen vrijdag nog wordt gezegd dat uitzetting van twee van hun ouders gescheiden kinderen, een weldoordacht plan is. Pover was de redenering, waarom juist déze uitzetting: ”Nederland moet vooral zijn deuren open kunnen houden voor vluchtelingen uit oorlogsgebieden”, einde citaat. Padvinderswijsheid, meer is dit niet. Slecht doordacht omdat deze stelling in theorie weliswaar redelijk klinkt, maar in de praktijk van de wereld van nu, voor Nederland, rampzalig uitpakt; zowel op sociaal-maatschappelijk alsook op economisch vlak.
Het bescherming willen geven aan mensen die vluchten voor oorlogsgeweld klinkt op het eerste gezicht plausibel, maar is bij nadere beschouwing maatschappij-ondermijnend. Want waar spelen de (burger)oorlogen zich anno 21ste eeuw af? Vrijwel alle brandhaarden van deze moderne tijd spelen zich af op het tektonische breukvlak waar de orthodox georiënteerde islamitische landen grenzen aan alle hen omringende culturen. Het breukvlak waar oorlog en verderf dagelijkse kost is, begint bij Turkije dat in een staat van ‘burgeroorlog’ verkeert: Koerden, Alevieten en Soennieten staan er tegenover elkaar. Buurland Syrië en Irak: idem sektarisch geweld. Buurland Iran steunt dit geweld met vuur en passie. In Pakistan zijn daar woonachtige christenen constant schietschijf voor islamisten. China waar een mix van confucianisme & taoïsme pijlers van het volksgeloof zijn, wordt alles wat Islam predikt met argusogen bekeken; van de naar schatting 10 miljoen moslims ondergaat de helft een heropvoedcursus; dit naar aanleiding van sektarisch geweld. In Thailand en Birma is het heet tussen het o zo vredig geachte Boeddhisme en daar levende islam-aanhangers. Filippijnen: christenen versus moslims. India behuisd naast 1 miljard Hindoes ook ’s werelds grootste moslimpopulatie van naar schatting 250 miljoen mensen. Spanning is er eigenlijk altijd tussen beide groepen. Op het Arabisch schiereiland is het hommeles in Yemen: sektarisch geweld tussen Soennieten en Shiieten. Somalië, Kenia, Soedan met Darfour: oorlog tussen islamisten en christenen. In West Afrika is het eender. Noord-Afrika kent sektarische conflicten van Marokko tot Egypte aan toe. En vooral daar houden de 8 miljoen Kopten angstvallig rekening met sterk toenemend geweld tegen hen, vanuit de hoek van het moslimbroederschap.
De vluchtelingenstroom van de laatste jaren is voor 100% afkomstig is vanuit deze brandhaarden en bestaat voor het overgrote deel uit moslims. Hoofdoorzaak is de toenemende discrepantie tussen de vernieuwingsgezinde en zich snel ontwikkelende werelden van christendom, jodendom, taoïsme, shintoïsme, boeddhisme, hindoeïsme en atheïsme, versus de statische wereld van de islam waar de moderniteit, althans voorlopig, zijn intrede niet heeft mogen doen. Het vervelende voor denkers als Mark Rutte is nu dat voor het aanstaande decennium (om genoemde reden, maar ook om het wegvallen van olie-inkomsten) valt te verwachten dat de stroom vluchtelingen van dezelfde signatuur zal zijn. De vraag is of onze immigratiepolitiek met de Rutte-doctrine: ”vluchtelingen uit oorlogshaarden moeten hier een warm tehuis kunnen vinden”, stand kan houden. Hij is zo impliciet voorstander van grootschalige islamisering van Nederland! En de situatie is nu al verre van stabiel: Immers, van de 1,5 miljoen moslims in ons land mag ruim 2/3 bestempeld worden als ultraorthodox. Een groot deel weigert te integreren, stelt de sharia boven de grondwet, en wordt vanaf de kansel van een toenemend aantal gebedshuizen (salafisme) tot sociaal-maatschappelijke en economische non-participatie opgeroepen, zolang niet wordt voldaan aan door hen gestelde eisen.
De vraag aan Mark Rutte is: Waar sturen wij de volgende generatie Nederlanders op aan: een burgeroorlog? Sarajevo-achtige toestanden? Beiroet aan de Amstel. Bagdad aan de Rijn? Sektarisch geweld als toekomstdroom?
Kijkend als econoom naar de twee, na 10 jaar sterk geïntegreerde kinderen Lily en Howick, compleet geïntegreerd, mag van hen verwacht worden dat zij in hun volwassen leven een gemiddeld positieve opbrengst voor de Nederlandse schatkist zullen opleveren. Dat komt neer (tussen de 20 en 65 jaar) op een bedrag van 4.000-5.000 euro jaarlijks (door het CBS onderzocht gemiddelde voor een geïntegreerd Nederlander). CBS-data laten tevens zien dat al die groepen toegestroomde asielzoekers – waarvan ruim 2/3 in eigen orthodoxie wenst te leven en zeer weinig behoefte aan integratie heeft, maar wel gesteld is op het ontvangen van subsidiegeld (waarvan 100% uit landen van Marokko tot aan Afghanistan afkomstig is) – in de gehele levenscyclus (al decennia lang) de overheid geld te kosten. Op een hoop gegooid kost deze groep de Staat naar schatting zeker € 5 miljard en mogelijk zelfs € 10 miljard jaarlijks. Dé oplossing: afbouw van het bestaande subsidiestelsel, zeker voor nieuwkomers, is van groot belang om integratie te bevorderen. Voor de inkomstenbelasting een flat-tax van 20% instellen, kinderbijslag beperken tot maximaal 2 kinderen, huursubsidie inperken tot maximaal 5 jaar, afschaffen hypotheekrente, beperken zorgsubsidie, etc. Presteren wordt zo de norm, parasiteren is dan verleden tijd. De wens om te willen integreren is zeer van belang. Deze is belangrijk voor de sociale cohesie van het land en belangrijk voor de ‘Kas’ van vadertje staat. Sturing kan gegeven worden via de portemonnaie.
Met betrekking tot het Nederlandse immigratiebeleid dienen enkele discriminatoire elementen ingebouwd te worden: selectie naar kunde, kennis, afkomst & culturele achtergrond, met het oogmerk een coherent samenlevende en samenwerkende gemeenschap te creëren.
Liberalen en socialisten stellen de Europese kiezer anno nu danig teleur: de gang naar conservatisme is dan ook groot, vooral omdat de oude politiek slaapt & faalt. Allereerst raakte de christendemocratie in verval. Vervolgens vergrepen liberalen zich aan begrippen als ‘alles moet kunnen, alles moet mogen’ en ‘godsdienstvrijheid boven alles’, zonder te weten wat nu precies godsdienstvrijheid in praktijk betekent – toelaten van wahabisme, salafisme is het creëren van de burgeroorlog van morgen. Socialisten vergisten zich enkele decennia lang door te denken dat de export van armoede vanuit islamitische landen (naast olie hét exportproduct bij uitstek van deze landen), hen goud (stemvee) zou opleveren. Zij verkozen het om de nieuwkomers met bergen subsidiegeld te overladen. In praktijk werden ze door ultraorthodoxen geïnfiltreerd, en opgerold. De drie zuilen waar we lang op konden steunen, fraternité, liberté, egalité, hebben de kiezer bedrogen. Wat er voor de kiezer overblijft: conservatisme. Herformuleren wie we zijn, wat we zijn, waar we voor staan en vooral waar we tezamen naartoe willen gaan. Vooral selecteren aan de poort: positieve discriminatie. En voor hen die binnen de poort wonen en weigeren te integreren rest heropvoeding, vooral via de macht van de portemonnaie. Daarbij sluiting van al die sociale centra die staatsgevaarlijk en maatschappij-ondermijnend zijn. Veel buurlanden, waaronder het Duitsland van Merkel, hebben die stap al genomen. Zelfs Femke Halsema, slechts enkele weken burgervrouwe, begint daar (6 weken in functie en al ‘n aanslag rijker) nu al stellig over te spreken. Dat was in haar GroenLinks-tijd wel anders. Kinderen worden uiteindelijk toch ooit volwassen.
