Yvon Jaspers (NPO) neemt heel wat hooi op d’r vork. De presentatrice vindt dat haar programma’s Boer zoekt vrouw (NPO) en Onze boerderij (NPO) onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden. “We genieten met z’n allen al veertien jaar van de diepste zielenroerselen van de boeren, dan moeten we ook luisteren naar waar zij mee zitten”, vertelt de presentatrice. (Met ‘met z’n allen’ bedoelt Jaspers waarschijnlijk die vier miljoen Boek Zoekt Vrouw kijkers. Hoe zeventien miljoen mensen die -niet- kijken toch ‘met z’n allen’ kan heten is onduidelijk, TPO)
Het liefst zou Yvon Onze boerderij, dat nu in de winter werd gedraaid, tegelijkertijd opnemen met het programma over de naar liefde hunkerende boeren. “Daar moeten we nog even op puzzelen, het voorjaar en de zomer zijn nu eenmaal de mooiste periodes op het platteland”, zegt ze tegen BuzzE.
Dreigen dat ze geen nieuwe reeks Boer zoekt vrouw meer zou maken zonder Onze boerderij, waarin te zien is hoe het er echt aan toe gaat op een agrarisch bedrijf, deed Yvon niet. “Met Boer zoekt vrouw hebben we de afgelopen veertien jaar een mooi podium gebouwd voor de boeren, maar dat gaat wel om de romantiek. Het is de taak van de publieke omroep om dingen te duiden, diepgang te geven aan onderwerpen waar we allemaal mee te maken hebben. Ik zie het als een hele grote kans om een succesvol programma te verdiepen en meer inhoud te geven door er Onze boerderij naast te zetten.” (Dat ‘dingen duiden en diepgang’ geven als ‘taak van de NPO’ zal ongetwijfeld slaan op de vele reisprogramma’s met BN’ers, entertainmentprogramma’s met BN’ers, Patty Brard die iets vindt van obesitas en natuurlijk Boer Zoekt Vrouw, TPO)
De boeren te laten vertellen over hun bedrijven, is volgens Yvon het minste wat we kunnen doen. Want wat de agrariërs te vertellen hebben, is “heel belangrijk”. “Wat we moeten met ons landschap, hoe we de voedselvoorziening kunnen verduurzamen, hoe we ervoor zorgen dat we de grond niet om zeep helpen”, somt Yvon moeiteloos op. “Dat kunnen we nooit kwijt in Boer zoekt vrouw, want dat gaat over de liefde. Ik ben als maker aangestoken door het agrarische verhaal en hoe groot dat thema is. Ik kan geen genoegen meer nemen met het ene programma en het andere niet maken.”
Als het aan Yvon ligt worden Boer zoekt vrouw, dat vanaf zondagavond weer op tv is bij KRO-NCRV op staatstelevisiekanaal NPO 1, en Onze boerderij, dat in het voorjaar vier weken op ‘de buis’* was, gelijkwaardige programma’s. “Ik wil door bouwen, er nog verder op ingaan”, zegt ze over Onze boerderij. “Nu hebben we tien, twaalf boeren echt aan het woord gelaten, ik ken er wel duizend.”
Qua kijkcijfers verwacht Yvon niet dat beide programma’s gelijkwaardig zullen worden. “We maakten nu op zondagavond een item over de fosfaatproblematiek”, lacht ze. “We gaan nooit bereiken wat we met Boer zoekt vrouw halen, maar dat hoeft ook niet.”
Yvon kan “wel honderd” programma’s maken over agrariërs. “Maar dat wil de publieke omroep vast niet. De media zijn erg gefocust op de randstad, maar het grootste deel van de Nederlanders woont daar niet. Er is een onschatbare hoeveelheid programma’s te maken voor mensen in de provincie. Ik wil graag de focus verleggen van de randstad naar het platteland.”
Het is niet bekend of NPO-pausjes al woedend hebben gereageerd op de suggestie dat ‘de media erg gefocust zijn op de randstad’. Dit is namelijk waar maar waarheid spreken is beslist niet de bedoeling op het Mediapark want dat is al snel koren op de molen van Geert Wilders. Bovendien lijkt zo’n waarheid als snel op kritiek, wat niet de bedoeling is, want daar kunnen de talloze NPO-ego’s der Unieke Talenten niet zo goed tegen.
Anp/TPO
* = Vroeger keken je opa en oma nog oud mediaal en offline naar een zogenaamde ‘televisie’. Dat is een groot en zwaar ding, reteduur, en je kan er niet eens zelf mee bepalen wanneer je de programma’s gaat kijken, laat staan dat je meerdere afleveringen tegelijkertijd kunt binchen. In de tijd dat de NPO nog kijkers had (circa 1873) zat in zo’n ‘televisietoestel’ een zogenaamde ‘beeldbuis’, een soort van extreem analoge toverlantaarn zeg maar. Vandaar dat televisie heden ten dage, vooral door hoogbejaarde journalisten, ook wel eens wordt aangeduid als ‘de buis’.
