“In een ogenblik draait de dader zich om, rent op haar af, met een been hoog, en trapt haar keihard in haar rug. ‘Hij zag er zo eng uit. Hij stond in de vechthouding en probeerde duidelijk mijn gezicht te raken’.
De man, blind van woede, geeft haar vervolgens een harde vuistslag in het gezicht. Het duizelt Noortje. Ze grijpt naar haar kaak en kan geen woord meer uitbrengen.
‘Het was totale razernij. Ik heb zes jaar als sociotherapeut in de forensische psychiatrie gewerkt, in een tbs-kliniek, en weet hoe ik moet omgaan met agressie. Ik ken woede en onverwachte reacties vanuit dat werk. Dat hij mij een klap zou geven, had ik niet ingeschat.’
Ze heeft haar gezicht op drie plekken gebroken: haar kaak, jukbeen en oogkas. Ze heeft een hersenschudding opgelopen en kampt met gezichtsproblemen.
De volgende dag wordt ze geopereerd. ‘De artsen zeiden dat de operatie om esthetische redenen nodig was.’
Dat het nog erger had kunnen aflopen, realiseert ze zich al te goed. ‘Een bevriende arts zei dat ik de dader kan aanklagen voor moord of doodslag. Die klap was vlakbij mijn slaap.'”
Welkom in de multiculturele stad Amsterdam, lieve stad vol lieve mensen. Welkom in de hel. En in de jungle.
Wat zou Stef Blok hier eigenlijk van vinden?
(Werkt die mevrouw nog steeds in een tbs-kliniek? Dan kan ze straks wellicht haar eigen dader ‘verplegen’ en ‘behandelen’. In een kliniek te Den Dolder ofzo. Ironie, a gift that keeps on giving.)
Lees ook: Getint tuig schopt twee vrouwen in elkaar, vrouwen publiceren foto’s van getint tuig.
Lees ook: >wat zijn je dromen jongen?
