De koepel van 144 Turkse moskeeën, TICF, wil een ban op het Twitteraccount van Geert Wilders. Als dit niet gebeurt, dreigen zij naar de rechter te stappen. Wilders zou, volgens Turkse moskee-advocaat Köse, moslims kwetsen en geweld legitimeren. Dat eerste geloof ik wel, de afgelopen jaren zijn er genoeg ‘gekwetste’ moslims geweest die gekwetst waren omdat zij ‘raar’ aangekeken werden, iemand ‘vrolijk Pasen’ zei, een paus geschiedenisles gaf en een christelijke vrouw, Asia Bibi, onlangs toch weer niet vrijgesproken werd – omdat gekwetste moslims hier en daar inmiddels door hebben dat gekwetst zijn super lucratief is en in beroep tegen haar vrijlating zijn gegaan.
Beelden van schreeuwende menigten, al dan niet scanderend dat er iemand of een heel land (Amerika, Israël) dood moet, en in brand gestoken vlaggen domineren al jarenlang het nieuws. Gekwetst door cartoons, tweets, films, boeken en meningen. Salman Rushdie schreef een boek, Theo van Gogh maakte een film, Charlie Hebdo publiceerde een cartoon, Kurt Westergaard tekende een cartoon, Geert Wilders schreef een tweet. De immer beledigden dreigden met geweld of gingen over tot geweld om hun punt te maken. Verder dan teddyberen neerleggen op de plek des onheils, waxinelichtjes branden of Imagine draaien kwamen de reacties nooit. En, o ja, dat ‘moslims de ergste slachtoffers zijn’. Altijd.
Dat brengt ons meteen bij het idee van het TICF dat Wilders geweld zou legitimeren. Bij mijn weten heeft Geert Wilders nog nooit geweld gelegitimeerd noch ertoe opgeroepen. Wat we wel vaker hebben mogen horen, zien of lezen, is dat mensen zeiden dat Wilders, net als de redactie van Charlie Hebdo en Theo Van Gogh, “er wel een beetje om gevraagd heeft”. Moet ik de oproep van de Turkse moskeeën ook in dat licht zien? Dat Wilders geweld zou legitimeren, omdat vanwege zijn tweet weer een gekwetste op kan staan die zich rare dingen in het hoofd haalt? Het lijkt mij een veel beter idee om te leren gaan met de mening van anderen – hoe kwetsend of beledigend ook – dan oproepen dat iemand zijn Twitteraccount maar opgeheven moet worden. Kwetsend is namelijk zo subjectief als je moeders enthousiasme bij elke kindertekening of zelfgekleide asbak; zij vond het práchtig, maar kunst is het niet. Om vervolgens te verwachten dat de hele wereld jou en alles wat je zegt en doet de hemel in prijst en je voor elk pijntje zal beschermen is op z’n zachtst gezegd infantiel. Koop een pak pleisters bij de voordeeldrogist en val de rest van ons verder niet lastig zou ik willen zeggen.
Interessant is dat de advocaat van het TICF, Köse, en passant ook nog weet te melden dat vrijheid van meningsuiting niet grenzeloos is. Ja hoor, dat is het wel. Wanneer alles wat als kwetsend wordt ervaren namelijk verboden wordt, houdt de vrijheid van meningsuiting op. Kwetsend, beledigend, smakeloos en dergelijke typeringen zijn namelijk persoonlijk; wat de een kwetsend of beledigend vindt, daar zal een ander geen aanstoot aan nemen en vice versa. Het verbieden van kwetsen is juridisch onhoudbaar, niemand zou nog mogen of kunnen spreken, want er kan altijd wel iemand gekwetst of beledigd zijn door wat je zegt. Dat weet Köse ook. Waar het echt om gaat, is dat men de islamitische blasfemiewetten hier wil invoeren; geen kritiek mogen geven op Mohammed of de islamitische god Allah. Gekwetst of beledigd zijn is met support van de identity politics goeroes gewoon een heel handig middel geworden voor het opleggen hiervan. Zo mag Maleisië zeggen dat verkrachting binnen het huwelijk niet gecriminaliseerd zal worden omdat de islam hierover duidelijke richtsnoeren geeft, maar zeggen dat de islam vrouwonvriendelijk is, is dan weer islamofobie. In het Verenigd Koninkrijk gaan moslim pedo-ringen al decennia lang hun gang, maar die noemen we ‘Aziatisch’ want anders krijg je het label ‘extreem-rechts’. Onze overheden worden ‘geadviseerd’ door dit soort dram-eisers onder het mom van verbinding en diversiteit. In dat licht moet u eens het boek van Khadijah Elshayyal lezen met als titel ‘Muslim Identity Politics’. De flap verraadt alvast het volgende:
”The rise of divisive and far-right politics and growing Islamophobia in Britain poses new challenges for Muslim advocacy organisations. In the last fifty years, Muslim identity politics has worked to preserve religious identity, lobby the state and offer concerted responses to the political establishment.”
Dit kip-of-ei-idee dat moslims slachtoffer zijn van islamofobie of extreem rechts en dat dat is wat bestreden moet worden (en niet islamitische terreur, gewelddadige preken in de moskee of misogynie) houdt het Westen al jaren in een ijzeren greep. Wat was er het eerst; islamofobie of islamitisch terreur, that’s the question. Islamofobie is overigens de enige fobie die willekeurig wie mag diagnosticeren, daar komt geen bevoegd psychiater aan te pas. Wel zo makkelijk.
Een kijkje op de site van de moskeeclub leverde overigens een geweldige quote op:
”In gesprek blijven, binden en verbinden en dit gezamenlijk uitdragen.”
Hoe de TICF het vragen om het opheffen van Wilders’ Twitteraccount met dreiging anders naar de rechter te stappen ziet in het kader van het in gesprek blijven, is mij niet duidelijk. Hoe het gezamenlijk uitdragen van binden en verbinden zich verhoudt tot iemand zijn vrijheid van meningsuiting willen inperken ook niet. Geheel kosteloos en vrijblijvend heb ik advies voor de verenigde Turkse moskeeën: grow a pair.
