De Efteling en racisme. De twee hoorden bij elkaar zoals Jesse Klaver en een duurzaam huis. Tenminste, totdat in 2016 de attractie Carnaval Festival als racistisch werd geduid door ActiegroepSOS. (SOS betekent hier Stop Oppressive Stereotypes en geeft het eigen zwakke uitgangspunt op zich goed weer: kinderen mogen wel hun eigen mening vormen, maar niet over zaken die maar beter uit de weg geruimd zijn.)
Enfin, oud nieuws. Maar dat is buiten de MSM en hun makkelijke hergebruik van datzelfde oude nieuws gerekend.
Gisteren mochten wij in het AD en andere media lezen over een heuse renovatie. Carnaval Festival wordt vernieuwd. Het ding is aan onderhoud toe en er komen nieuwe poppetjes in.
Nieuwswaarde? Nul. Gerechtvaardigd? Door de kop van het artikel: Van racisme betichte Efteling-attractie gaat op de schop (of, de NOS-variant: Efteling past attractie aan: neusring wordt Afrikaanse klederdracht). Inclusief een kadertje over de ‘ophef’ in 2016.
Zie hier het bewijs van de eeuwigdurende spiraal van kunstmatige keurigheid waarin wij ons bevinden. Als maar ergens eenmaal lawaai over is gemaakt, is er altijd een nieuwe draai aan te geven. Ongelimiteerde mogelijkheden om ook later onze kinderen te blijven bestoken met de verontwaardiging van weleer.
Het is de zoete beloning voor elke politiek-correcte aantijging, voor elke open brief van actiegroepen en organisaties die bestaan bij de gratie van gekrenkte slachtoffers. In dit geval zelfgenoegzaam meeliftend op de voorspelbare brand safety reflex van bedrijven om niemand op de teentjes te willen trappen.
Het label zit er op. De sticker is geplakt. Hoe kom je er ooit nog van af?
(Ik heb mij trouwens online de hele attractie doorgeworsteld. Werkelijk geen idee waarom ie zo populair is.)
Wilfried Suvaal
