Een jongen kreeg een visioen. Hij zag God, of een engel, die hem de opdracht gaf een leger onschuldige kinderen te verzamelen. Vervolgens diende de jongen met dit leger richting Jeruzalem te vetrekken. De tocht zou niet rond, maar door de Middellandse Zee trekken. Gezien de missie een goddelijke status had, spleet die zich immers, om het de kinderkruistochters makkelijker te maken op een deftig tijdstip in de heilige stad te arriveren. Eenmaal aangekomen in Jeruzalem, zouden de islamitische veroveraars aldaar de plaat poetsen. De confrontatie met zoveel kinderlijke onschuld was hun teveel.
*
In plaats van 1212, is het nu 2019. En aangezien de geschiedenis zich altijd een beetje moet herhalen, zien we ook nu hoe door de goddelijke voorzienigheid gezalfde optochten van hot naar her trekken. Heroïsche taferelen, waarin onlangs geborenen regen en wind trotseren om de slechteriken te verjagen, passeren op het televisiejournaal de revue. Kinderkruistochten zijn terug ‘in’.
*
Enkele zaken zijn weliswaar veranderd tegenover 800 jaar geleden. Om moslims te zien moet je tegenwoordig niet meer helemaal naar het Midden-Oosten trekken. Een optocht om die te verjagen zou anno nu wat dat betreft ter plaatse kunnen blijven trappelen. Ook het goddelijk-spirituele element is ietwat gepimpt en aangepast aan de sociale verbeelding van deze tijd. Noch God, noch een of andere engel fluistert de jeugdigen opdrachten in de oren. Die etherische wezens zijn intussen vervangen door meer materiële manifestaties van de Eeuwige Providentie. De goden van vandaag vertonen zich in hun antropomorfe vorm. Ze zitten in het Europees Parlement, in belangenorganisaties en in de industrie.
*
Maar sommige dingen hebben goden, engelen en moderne demagogen wél met elkaar gemeen. Zo hebben ze bijvoorbeeld allemaal een Plan, een grootse visie op de zaken. In die visie beweegt de mensheid zich voort in de richting van een schitterende toekomst. En net zoals de deelnemers aan de kinderkruistochten uit het verleden, bieden ook de kinderkruistochters van nu natuurfenomenen het hoofd. Niet enkel de Middellandse Zee wordt gespleten. Meer dan dat, de rationele jongeling aan het begin van de eenentwintigste eeuw zal niet minder bewerkstelligen dan het redden van het klimaat!
*
En hoe red je het klimaat? Door met ludieke bordjes rond te banjeren in de straten van Brussel, bijvoorbeeld. Je hebt dan samen met je vriendinnetjes op de laptop van papa – die projecmanager is voor een multinational – geinige tekstjes opgezocht. ‘Er is geen plan(eet) B’ is een klassieker, net zoals ‘No time to waste’. Maar uiteraard ben je niet voor niets 16 jaar oud en ga je je inspiratie zoeken in een soort bij elkaar geraapte ‘leuke jurken-filosofie’ zoals die in onder meer de Flair aan de orde zijn. Dan krijg je dit: ‘Mijn moeder is al heet genoeg’, ‘Meer poepen minder vuilnis op de stoepen’, ‘Fuck me not the climate’, ‘Destroy my pussy not my earth’ en dergelijke.
*
Een beschouwer op afstand kan in de klimaatoptochten weinig méér zien dan een bij elkaar geharkte hoop pubers met te weinig kennis en teveel hormonen. Bovendien vormt het geheel een soort scrapbook van de postmoderniteit. Hedonistische zwans, egoïstische humbug en pure pretgerichtheid leiden tot de totaaldecadentie die in de slogans hierboven beschreven hun beslag krijgen. Het zijn vaak figuren die feministisch zijn maar zich zich op hun sletterigheid beroepen, solidair zijn maar hun individualiteit boven alles stellen, verwend zijn maar spaarzaamheid prediken, ijdel zijn maar bescheidenheid propageren. De tegenstellingen zijn van een zodanige aard, dat het enige wat die jeugdigen rest een zich wentelen in die onzalige alle-waarheden-zijn-even-juist-mentaliteit is.
*
Visioenen, influisterende engelen, opdracht gevende goden: dat is overigens allemaal passé. Connecties, dat is waar het om draait. Kijk naar de grote aanvoer(d)(st)er van de Vlaamse kinderkruistochten: Anuna De Wever, die geen jongen en ook geen meisje zegt te zijn, heeft nooit een engel, noch een god gezien. Wellicht heeft ze wel een visioen gehad. Dat zal haar dan ingefluisterd zijn geweest door niemand minder dan haar moeder.
*
Mama Anuna is hoofd van NESMA Consulting, een bedrijf dat zich specialiseert in het geven van ‘trainingen’ aan organisaties. Wat houden die trainingen in? Wel, die hebben tot doel om bewustwording en vaardigheden te helpen ontwikkelen rond gendergelijkheid, interculturaliteit, gelijke kansen, ‘ruimtelijke processen’, et cetera. Een bedrijf dat zich op die ongein toelegt, doet het in deze tijden van massapsychose bijzonder goed.
*
Anuna’s moeder is als een gematerialiseerde engel. De unaniem positief tegenover deze massahysterie staande media vormen de serafijnen en cherubijnen, die met hun lofzangen en –trompetten de optochten omringen die doorheen Brussel trekken. Aangemoedigd door de blikken dominees uit de politiek en het bedrijfsleven-dat-inkomsten-genereert-uit-de-verkoop-van-ecolucht waden de jonge turken van de klimaatstrijd door de straten van het EU-hoofdbolwerk. Evenveel wetende over klimaat als koeien van saffraan eten, volgen de blinden de blinde.
*
En het einde is nog niet in zicht. Een 15-jarig meisje uit Zweden dat Greta Thunberg heet, een willekeurige 9-jarige flurk uit Frankrijk, of godbetert een 3-jarige ukkepuk uit Baarle-Hertog hebben in deze tijden van wetenschap en technologische vooruitgang blijkbaar het gezag van de profeten van weleer. Als trekpoppen in handen van hypocrieten die willen hooien nu de zon schijnt, zullen ze, wanneer hun dienst erop zit, terugkeren naar de klaslokalen en jeugdhuizen waar hun dromerijen in betere tijden nog niet de vorm hadden aangenomen van potsierlijke groteskerieën.
*
En zo schrijdt de tijd voort, in dit tijdperk van ongeziene verveling. Kluchten worden niet langer opgevoerd op een geïmproviseerd podium in een of andere herberg, maar op het internationaal politiek toneel, in televisiestudio’s en in de straten van de grote steden. Wat rest een mens die niet zo van de massapsychose is meer dan achterover leunen en kijken hoe het narrenschip naar de onvermijdelijke kliffen drijft.
