“De profeet trouwde met Aisha toen ze zes jaar was en hij voltrok het huwelijk toen ze negen jaar oud was.”
Misschien denkt u dat dit een citaat is van de Hoofddorpse vmbo-docent die volgens recente berichten in januari werd geschorst vanwege een soortgelijke uitspraak. Maar nee, dit komt uit de meest betrouwbare bron die Soenitische moslims na de Koran hebben. De overleveringen van Muhammad, diens metgezellen en zijn vrouw Aisha hebben onnoemelijk veel waarde voor de islam omdat de Koran zelf niets verteld over het leven van de eerste generatie moslims.
Dat islamitische leerlingen zich schamen voor dergelijke feiten is begrijpelijk. Sinds de recent groeiende interactie met het Westen proberen islamapologeten dan ook, met weinig succes, antwoorden te vinden die het doen lijken alsof Aisha geen negen maar achttien jaar was toen haar 50+ profeet het bed met haar deelde. En dat een docent tactvol met deze informatie moet omgaan, als hij het al zou willen delen, is ook helder. Maar dat hij kan worden geschorst voor het herhalen van een gegeven dat wij dankzij de islam kennen gaat te ver.
Christelijke studenten maken geregeld mee dat moslims in hun klassen de Bijbel aanvallen en het komt daarbij voor dat een docent hen bijvalt. Dat geeft soms stress of geloofstwijfel. Veel christelijke studenten zullen het gevoel herkennen dat je vanwege je geloof in de schoolbanken in een hoek gedreven wordt. Toch zou geen mens hun klacht serieus nemen, laat staan dat hun docenten een schorsing zou wachten.
Nu is een vmbo-klas misschien iets anders dan een hoorcollege op de academie, maar hetzelfde gaat op voor christelijke vmbo-studenten. Niemand zou het accepteren als ze, bijvoorbeeld na confrontatie met Lot’s vermeende incest in het Oude Testament, een klacht indienen bij de directie omdat hun geloof zou zijn beledigd.
En juist daarom zouden moslims zich moeten verzetten tegen de schorsing van de Hoofddorpse docent. Wanneer worden zij eens echt gelijkgesteld? Want deze dubbele standaard, die ongetwijfeld gedeeltelijk voortkomt uit angst, kan ook gezien worden als het racisme van de lage verwachtingen waar mensen als Machteld Zee en Maajid Nawaz al veel over schreven.
Dat racisme werkt een beetje zo: een christen wordt geacht te kunnen relativeren. Een christen is sterk genoeg om toe te zien hoe een karikatuur van Jezus naakt in seksuele poses wordt opgehangen en bespot. Een christen kan kritiek op de Bijbel aanhoren zonder mensen tot zwijgen te manen. En een christen reageert al helemaal niet primair bij het horen van een Bijbelcitaat. Nee, de christen snapt allemaal wel hoe dat bedoeld wordt. Gewoon een geintje of een zinvolle discussie.
Maar van moslims verwacht men kennelijk niet zoveel. Wanneer iemand de fout maakt om theologische bronnen te citeren, snapt de ‘tolerante’ Nederlander van 2019 meteen dat moslims totaal onwetend zijn over hun eigen geschriften. Want nee, de moslim kan niet relativeren. Daar is hij veel te emotioneel voor en daarom mogen wij dat ook niet van hem eisen, zo lijkt Nederland steeds vaker te redeneren.
Leraren die hun baan willen behouden weten dat ze maar beter zwijgen over die ene religie terwijl het nog steeds vrij schieten is op iedere andere godsdienst. Steeds minder mensen vinden dat vreemd. Daarom is het goed te wijzen op verhalen als die van Asia Bibi, die negen jaar vastzat voor het vermeende(!) beledigen van Muhammad. Wie snapt inmiddels niet dat zulke normen de uiterste consequentie kunnen vormen van zo’n geschorste docent die parafraseert uit het leven van Muhammad?
Zolang veel moslims – in plaats van zich te schamen – blij zijn met de schorsing van zo’n docent hebben die Nederlanders nog gelijk ook. Maar dat komt omdat deze houding ten opzichte van moslims en hun structurele gebrek aan relativeringsvermogen de problemen in stand houdt. Die vicieuze cirkel moet worden doorbroken. De tijd dat moslims niet thuis hoeven te geven tijdens iedere gezonde les samenleven, moet echt voorbij zijn als we ooit willen afkomen van de ongelijkheid die iedereen zegt te bestrijden.
We moeten de oer-Hollandse regel van gelijke imams, gelijke mutsen toepassen. En dat houdt in dat de werkgever van de Hoofddorpse docent heel snel sorry zegt en de hele zaak vergeet. Want het alternatief van die vuistregel is dat we morgen alle docenten van Nederland naar huis sturen die in het bijzijn van christelijke leerlingen problematische Bijbelteksten hebben geciteerd.
