Dit is een bewerking van een artikel dat eerder werd gepubliceerd in 2014. Helaas is het ook in 2019 nog steeds noodzakelijk dergelijke artikelen te publiceren omdat het zuigend moraliseren van de SIRE-deugnarcisten maar niet wil ophouden.
Wat is SIRE?
“SIRE is een initiatief vanuit de communicatie- en mediabranche. SIRE maakt al ruim veertig jaar ideele campagnes en wil hiermee bijdragen aan een vitale en betrokken samenleving. SIRE is onafhankelijk en heeft geen banden met de overheid.”
en:
“SIRE wil met haar campagnes mensen in beweging brengen en aanzetten tot nadenken over kwesties die weinig of geen aandacht krijgen maar dit wel verdienen. Wij stellen een thema ook aan de orde om het bespreekbaar te maken in onze samenleving en te agenderen bij burgers, opinieleiders en besluitvormers.”
(Bron.)
Wie zijn de mensen achter SIRE?
Sire bestaat uit een grote groep zogeheten ‘communicatieprofessionals’. CEO’s van reclamebureaus, managers van marketingafdelingen, hoofdredacteuren van Adformatie, een vakblad voor mensen uit de marketing-, reclame-, en communicatiesector waarin vaak hatelijke, jaloerse kruideniersstukjes worden geschreven over bijvoorbeeld mensen die wél heel veel succes hebben maar niet netjes mee doen met de vele, vaak nogal gelikte en dichtgetikte, regeltjes van reclame, marketing en communicatieland. Dat werk. Zogenaamde ‘marcom’-mensen dus, een vrij verschrikkelijk soort mensen.
Hoe weten al deze mensen dan wat goed is voor een ‘vitale en betrokken’ maatschappij?
Hoe weet de Paus wat goed is voor zijn gelovigen? Omdat hij meent het morele gelijk aan zijn kant te hebben (staat zwart op wit in zijn Heilige Boek). Bij de mensen van SIRE is dat niet anders: het staat zwart op wit op een blauwdruk in hun hoofd.
Maar sinds ‘de maatschappij’ niet meer in een overzichtelijk hokje is te vangen en burgers bijvoorbeeld op internet zomaar terugpraten, worden de morele opvattingen van SIRE steeds absurder. Dus probeert SIRE stiekem elke keer een beetje meer achter de voordeur van mensen te kijken en begint het er op te lijken dat SIRE zich wil bemoeien met de wijze waarop mensen hun eigen leven leiden. Dit gebeurde bijvoorbeeld met de campagne ‘Wie is toch die man die op zondag het vlees komt snijden‘ (waaruit ‘vaders’ de conclusie moesten trekken dat ze zich ‘meer met het gezin moesten bemoeien’, want rollenpatronen zijn kennelijk nog heel normaal in Nederland anno 1893).
Waarom doen de mensen van SIRE dit?
In de eerste plaats omdat SIRE voor al die ‘communicatieprofessionals’ (dat woord alleen al…) een fijn netwerkdingetje is. Dat is nogal belangrijk in de reclame- en communicatiewereld. Het gaat in deze wereld die stijf staat van het narcisme vooral om prestige en aanzien: wie geen Lampen, Leeuwen, Effies, Spinawards of een van de vele, vele, vele, vele, vele, vele, vele, vele andere WC Eend-onderscheidingen wint telt in reclameland niet mee. Met SIRE meewerken is dus een ere-baantje, want Enorm Moreel Hoogstaand. Je kunt meewerken aan SIRE dan ook zien als een lidmaatschap van de PvdA of D66: met zo’n lidmaatschapskaart kun je veel makkelijker en sneller op de baantjescarrousel stappen.
In de tweede plaats dient SIRE als een soort van aflaat. Veel mensen in de communicatiesector en reclamewereld doen amoreel (niet te verwarren met immoreel!) werk. Reclame maken voor producten en producten aan de man brengen is moreel gezien natuurlijk volledig leeg. Zielloos. Het enige nut er van is dat je er veel geld mee kunt verdienen (wat heel goed is, ondergetekende raadt dat iedereen aan). En geld verdienen, daar voelen Nederlanders zich toch altijd een beetje schuldig over, al was het maar omdat ze weten dat hun buren daarom jaloers zijn en ze voelen hoe ze, door het teveel geld verdienen, telkens boven het maaiveld uitkomen met alle gevolgen van dien.
Bovendien geldt: reclame maken is ook altijd mensen ergens in liegen. Ze kopen iets wat ze zonder jou niet hadden gekocht, vaak is dat iets wat ze helemaal niet nodig hebben. Reclamemakers, marketeers, voorlichters, het zijn allemaal mensen die van beroep in de eerste plaats leugenaar zijn, net als politici.
Maar door deel te nemen aan ‘iets goeds voor de samenleving’ kun je voor jezelf het idee creëren dat je toch wat ‘terugdoet voor de samenleving’. In Nederland werkt zoiets extra goed omdat we een politiek-correct domineesland zijn waar ‘goed zijn’ zo ongeveer het hoogst haalbare is. Wat dat ‘goed’ dan precies is bepaalt doorgaans de ‘goede’ elite zelf (zie ook de WC Eend-onderscheidingen).
Je zou het ook makkelijker kunnen samenvatten met: ‘Altruïsme bestaat niet, uiteindelijk gaat goed doen om ordinaire morele zelfbevrediging’. ‘Deugen’ dus.
Betalen wij mee aan SIRE?
Nee. SIRE wordt ondersteund door donaties en giften. Bovendien worden alle campagnes gratis gemaakt en krijgen media geen geld om de campagne te plaatsen. SIRE krijgt geen subsidie en is dus politiek geheel onafhankelijk, al lijkt veel van wat ze maken nogal overeen te komen met een linkse en sociaaldemocratische, ideologische, politieke agenda. Dat is toeval, want er zijn geen aanwijzingen dat de politiek zich actief bemoeit met campagnes van SIRE.
Waarom bemoeit SIRE zich nu ineens met kwetsen op het internet?
Er werd natuurlijk altijd al overal en altijd gekwetst, dat is nou eenmaal hoe de mens is: boosaardig en wraakzuchtig. Vroeger werden daar religies voor uitgevonden zodat de burger via de kerk kon worden onderdrukt. Welke religie je ook kiest, er wordt in die religie altijd extreem hypocriet gedaan over ‘naastenliefde’ en ‘kwetsen’. Zaken die je als ‘kwetsen’ zou kunnen bestempelen worden binnen religies doorgaans gezien als allergrootste zonde, en voor die zonde wordt de gelovige eeuwig gestraft.
Sinds mensen steeds minder religieus zijn, en zich dus niet meer laten onderdrukken in de kerk, vinden zelfbenoemde dominees nu dat zij dan maar het volk moeten waarschuwen. SIRE is natuurlijk niets anders dan een kerkgenootschap of een religie: een groep mensen die menen te weten wat goed of kwaad is en zichzelf en hun naasten menen te redden van de zonde door middel van ideologische dogma’s. Er zit verder weinig verschil tussen hel en verdoemenis prediken vanaf een kansel of het volk via gelikte campagnes bewust misleiden en bang maken om zo een dogma te kunnen verkondigen. Op een kansel is de dominee ook letterlijk boven het volk verheven, de mensen van SIRE zijn dat alleen moreel. Voor een echte narcist maakt het natuurlijk niets uit hoe hij boven de rest is verheven, als hij maar wordt verheven. En aangezien SIRE een soort sekte van narcisten is komt een SIRE-lidmaatschap wel zo lekker uit.
Waarom krijg SIRE zo veel kritiekloze exposure in de media?
Misschien is dat wel de grootste vraag. Het lijkt haast wel alsof alle media last krijgen van een Pavlov-reflex als ze de naam SIRE horen (want ‘goed voor de samenleving’). Het ANP doet er doorgaans alles aan om van SIRE-campagne serieus nieuws te maken. Wat vervolgens door veel media klakkeloos werd overgenomen. En dat terwijl er echt voldoende kritische vragen over SIRE in het algemeen en deze campagne in het bijzonder kunnen worden gesteld.
Maar zoals het voor de medewerkers van SIRE heel belangrijk is om als Moreel Hoogstaand en Verschillig te worden gezien (wat je in Nederland meestal zo goed als onschendbaar maakt), is het dat voor de media ook. Een onbetaalde campagne van SIRE doorplaatsen kweekt enorm veel goodwill waardoor een medium bijvoorbeeld makkelijker kan roepen er voor ‘Goed Volk’ te zijn. Nogmaals: DEUGEN.
Liggen die media dan te slapen?
Ja, ze liggen te slapen. Dat doen ze sowieso al jaren. Zeker als het om ‘ideeële’ zaken, goede doelen of andere moreel hoogstaande ‘verschillige’ zaken gaat is er bij veel traditionele Nederlandse media al snel geen sprake meer van kritiek. Persberichten van SIRE, het oprichten van een vuurwerkmeldpunt, persberichten over natuur en milieu (‘Weer minder geelgerande kiekendieven geteld’), nieuws van de fietsersbond (‘fietspaden in Nederland te smal’), Het Glazen Huis of persberichten over kunst en cultuur (‘Bekende bestsellerauteur ontroerd door Rijksmuseum’): het wordt al snel ‘nieuws’ waarbij de kritische vragen volledig achterwege blijven.
Wat dat betreft houden veel media nog altijd vast aan een ouderwetse maar volstrekt achterlijke ideologie, een ideologie die ze voorschrijft dat journalisten het volk moeten ‘opvoeden’ en dat bepaalde zaken beter zijn dan andere zaken. Deze ideologie heet: ‘agendajournalistiek’ en is onderdeel van een politiek-journalistiek complex waar de Nederlandse journalistiek al sinds de jaren ’60 vorige eeuw mede door wordt bepaald. En gegijzeld. Met dank aan ‘kwaliteitscouranten’ en de NPO.
Maar ook als de media niet slapen is er voor die media alle reden dit soort SIRE-campagnes kritiekloos over te nemen. Het gaat namelijk over ‘kwetsen op internet’. Dat hoef je bij wijze van spreken alleen maar in de kop van je artikel te zetten en het bezoekt loopt binnen. Media zijn nou eenmaal hypeverslaafd, ze willen content want content is geld, en er is niets zo lekker te hypen als ‘kwetsen op internet’.
Bovendien moet je het die mensen van SIRE nageven, ze weten hun product altijd weer goed in de markt te zetten en aan de man te brengen. Dat is dan ook waar ze écht goed in zijn: reclame maken. Het zou dan ook erg fijn zijn als ze gewoon weer dát gingen doen: datgene waar ze wél goed in zijn.
De burger redt het echt zelf wel. Ook zonder drammerige opvoeders. Juist zonder drammerige opvoeders.
De burger is deugmoe. En anders wij wel.
