Die nieuwe SIRE-campagne, ik weet echt niet hoe ik het moet omschrijven. Is het een pusrijpe puist die na het uitknijpen het hele open riool van social media onderspuit met kleverige moraalpus die zo erg stinkt dat een ontbonden lijk er nog misselijk van wordt? Of is het een stichtelijk laagje geronnen stront dat met kwastje en fileermes kunstig maar overdadig over het vrije internet wordt uitgesmeerd? Uitzaaiende deugkanker, si, maar dat dekt de lading niet.
Hoe dan ook, het zijn mongolen die mensen van SIRE. Mongolen die hard werkende twitteraars lastig vallen met hun pathetische deuggemekker. Hinderlijk van fatsoen walmend burgermoralisme waarin je die kenmerkende net iets te lang doorgekookte geur van Hollandse middelmaat herkent. Je reinste gestalk is ‘t. Irritant opdringen van het soort fatsoen waar ze bij zeiljackdragersverenigingen als Marketingfacts, Adformatie en die andere zeshonderdvierenveertig marcom-sites en blaadjes (voor ons, door ons, met ons, ons van de marcomsector zijn de beste, na de Lamp en de Gouden Leeuw is de Bruine Arm het hoogst haalbare) maar geen genoeg van kunnen krijgen. Truttige krokodillentranen voor bakfietsende blonde knottendragers en dito meiskes die Amsterdam zonder ironie ‘mijn stadje’ noemen. Dat soort volk.
‘Je moet me majesteit noemen heurj’.
‘Maar natuurlijk SIRE!’
Mensen online hinderlijk stalken, wacht ik bedoel: studenten (ik mag hopen hbo-scholieren want hbo-scholieren kunnen er niets aan doen, die willen gewoon graag binnen hun kader werken en opdrachten uitvoeren) inhuren en ze mensen op twitter lastig laten vallen in de hoop dat ze dan ‘minder hufterig’ worden. En dat in 2019. Nee. Gewoon NEEN. NEIN. NO. NOPE. NON. NO. Je loopt goddomme toch doodleuk 20 jaar achter als je anno nu nog eens komt stampvoeten en vuistjesmaaien over ‘verhuftering’?
‘Verhuftering van de samenleving’. Serieus SIRE? Ik snap dat die oude roem van ‘Je bent een rund als je met vuurwerk stunt’ er eentje is waar je lang, heel lang op kunt teren. Zeker in Nederland hoef je in principe maar één keer iets te doen wat de media haalt en je kunt weer jaren, zo niet de rest van je leven voort. En ik snap ook best dat het lastig is, elk jaar weer zo’n fatsoensgeil statement verzinnen waarmee je gerust een paar uur de kerk stil krijgt en je verzekerd bent van een aflaatje of tig in de vaderlandse media met hun pathologische fatsoensfetish. Je weet als SIRE-‘creatief’ (ik zet het maar tussen aanhalingstekens, okee? Okee!) uiteraard precies met welk moralistisch deuggekreun je de meeste exposure krijgt in de NPO-programma’s waar ze, eerlijk is eerlijk, een stijve krijgen tot ver voorbij hun kin als ze de mogelijkheid ruiken tot het opdringen van fatsoenlijke ‘laten we de wereld beter maken’-jammerretoriek aan de murw geslagen Vinex-zombies.
Maar echt: ‘Verhuftering’? ‘Minder kwetsen?’ ‘Doesniet’? Serieus?
Was de coke op vrijdagmiddag op? Kwam de slijter niet meer langs? Of zijn de creatieven gewoon op omdat alle échte reclametalenten al lang naar de VS en elders zijn gevlucht? (Dat weten jullie in de reclamesector maar al te goed dat het talent op is. Want hoe lang is het geleden dat er nog een écht grappige commercial werd gemaakt? Precies: voor het laatst toen jullie die ‘Je bent een rund als je met vuurwerk stunt’ campagne hadden bedacht, een eeuw of zes geleden. Daarna is het bergaf gegaan. Met SIRE. En de hele marcomsector. Dankzij de middelmaat die als een middeleeuwse builenpest de reclame- en marcomsector heeft uitgeroeid en waarvoor in de plaats uitsluitend halve en hele tochtige dwaallichten kwamen die ‘het multiculturele gezin’ of ‘brand safety’ centraal stelden. De volledige en collectieve vernietiging van creatief talent. Het is een hele prestatie, zelfs voor een zelfhatende klasse narcisten als die van jullie.)
Het was ergens in de jaren negentig vorige eeuw dat Paul de Leeuw (nu een oude man met prostaatkanker die liedjes zingt voor bejaarden waar zelfs VARA-kijkers niet meer naar willen kijken) de schuld kreeg van de ‘verhuftering’ in Nederland. De jaren negentig! Vorige eeuw! Daarna kreeg Geenstijl de schuld van de verhuftering. Dat was in 2006. Toch alweer mooi dertien jaar geleden. Sindsdien is ‘verhuftering’ geen issue meer. Althans, het heet anders, de babyboomers hebben het met hun moraalgedram moeten afleggen tegen SJW-millennials, alleen Hans Laroes houdt nog dapper stand en vecht door tegen de als windmolens vermomde reuzen, en de eerlijk door het volk gekozen Amerikaanse president Donald Trump is nu de schuld van alle verhuftering. In Nederland, in de VS, in het universum. Maar verder is er echt niemand meer die ‘verhuftering’ nog een issue noemt. Passé, vriend.
Jammeren over verhuftering: gaapiegaapie, opa vertelt, zit de stoma weer vol? Zullen we de zuster roepen?
Vroegah, toen verhuftering nog wel een ding was, toen kregen mensen online nog gewoon een nekschot. GA. ES. DEAUD. En ongezien de tyfus. Aan stukken getrokken en gestopt met roken. Dát was tenminste een tijd. Toen was er pas ‘verhuftering’ (om trots op te zijn, goedverdoeme). Verhuftering als avant garde. Als tegencultuur. Als kunst (geheel subsidievrij). Kom daar nu eens om. Tegenwoordig schrijven ze in blaadjes als Psychologie Magazine doodleuk hele spreads vol over ‘hoogsensitiviteit’. Sans ironie. Je kunt net zo goed heel Arts & Auto volkalken met antivaxgelul, bedoel ik maar te zeggen. Dus hoezo verhuftering? Er bestaan heden ten dage mannen (zij die een lul hebben en geboren zijn met XY-chromosomen, waarbij dient te worden aangemerkt dat een man geen vrouw is, en een vrouw geen man, en dat ook nooit zal zijn, ban me maar van twitter, see if I care) die nog geen 30 zijn en zichzelf nu al ‘feminist’ noemen, het fijn vinden zoveel mogelijk te huilen, uit principe naar een genderneutraal toilet gaan, in mannenpraatgroepjes zitten en ‘anderen er op aanspreken als ze seksistische uitspraken doen’.
Hoezo verhuftering?
Echt, Nederland is inmiddels een collectieve dweil vol kwijl en snot. Nederland is een soort verzameling hard geworden tissues die drijven op een zee van tranen. Een zeemleren lap vol met vettig bruin vocht. Een emmer snot met daarin een paling. De media, de social media, de politiek, de kunsten, de literatuur, de podiumkunsten…alles is één jankend wijf, van voor tot achter. Alsof Nederland bestaat uit 17 miljoen wandelende oestrogenen die zelfs mét triggerwarning nog een safe space nodig hebben om autoseksueel de hand aan zichzelf te kunnen slaan tijdens het luisteren naar Claudia de Breij en Bløf.
Echt SIRE: HOEZO VERHUFTERING?
Waar dan? Hoe dan? Nog minder ‘verhuftering’ in Nederland en we spoelen zo de Noordzee in, als badwater wat werd weggegooid in de hoop dat het kindje ook meteen verzuipt. Na 3000 jaar verhuftering in Nederland werd een veelkoppig censuristisch monster van politieke correctheid, adverteerdersbellers en drammende beroepsboeroepers geboren. Er is zelfs een politieke partij voor beroepsboeroepers. Alle hufterigheid wordt zo hard mogelijk de kop ingedrukt door fatsoenstasi’s en ‘kan echt niet’-ophefdrammers, geleid door een junta van D66, GroenLinks en VVD (ook wel gekscherend ‘liberaal’ genoemd). Zelfs cabaretiers dreigen inmiddels hun excuses aan te bieden voor grapjes. Radiostations halen het in hun neo-fascistische Stalinistische hoofd om een topartiest als Michael Jackson te censureren omdat hij misschien wel mensen zou hebben misbruikt (zeggen die mensen zelf maar bij Michael Jackson is het momenteel wat lastig wederhoor halen). Censuur is, godvergloeiendegodverdetyfus, een hip statement geworden om je deugdzaamheid mee te etaleren. Klikken en verraden als deugd. Aan universiteiten wordt niks meer gedoceerd omdat dat te veel blank privilege is volgens de diversity officer en wie het waagt openlijk gebruik te maken van artikel 7 Grondwet kan er op rekenen vroeg of laat last te krijgen op zijn werk, bij de politie, thuis, op school, op social media of anders wel in een of ander islamofiel ‘gezinsblad’ als AD of Trouw.
Echt hoor, als er iets dood en begraven is dan is het wel ‘hufterigheid’. En als er iets node wordt gemist in dit land, breekbaar als een vaasje, dan is het wel ‘hufterigheid’. Zelfs bij Powned (NPO) hebben ze de hufterigheid ongezien de tyfus gewenst en een nekschot gegeven, in ruil voor zacht zalvend NPO-conformisme. Paul de Leeuw gaat naar de commerciëlen dus die is openlijk naar het bejaardentehuis, Youp van ‘t Hek mag geen ‘pisnicht’ meer zeggen omdat dan alle pisnichten helemaal Gordon gaan, ISIS-SS’ers moeten we als verloren zonen in onze armen sluiten omdat we anders ‘onze ziel verliezen’ ofzoiets, in de Volkskrant schrijven de theaterrecensenten niet over de inhoud maar tellen ze het aantal keren dat er wordt gevloekt en natuurlijk het aantal blanken in de zaal en zelfs Turks Fruit moet worden omgetaald omdat een uniek verhaal over de liefde, geschreven door iemand met talent die veel succes had in zijn leven, veel te seksistisch is voor schrijfmeisjes anno nu die hun tekort aan Turks Fruitiaanse porno reflecteren op alles behalve zichzelf.
Het hoogtepunt in de vaderlandse geschiedenis was de dag dat de NS geen ‘dames en heren’ maar ‘beste reizigers’ zei. Serieus waar. Maar de verhuftering in Nederland is erg hoor…
Ja, goed dat SIRE daar aan de randen van het slagveld, mijlenver achter de frontlinie, in de achterhoede, nog eens wat mee doet. Dapper ook. En krachtig. SIRE is best wel een dappere en krachtige vrouw. En ze is de hele dag aan het janken. Ook als ze geen kritiek krijgt. Terwijl er ook nog moet worden gekookt. En gestreken. En een kind moet worden opgevoed.
Mocht SIRE aanstonds besluiten gewoon netjes te kappen met hun zuigdramcampagne, hopelijk nadat Twitter ze terecht heeft geband wegens aanhoudend hinderlijk gedrag, wil de allerlaatste hufter dan het licht uitdoen?
Ohnee, wacht, het licht is al lang uit. Gedoofd natuurlijk.
#gaesdeaud
