‘Elke tijdgeest zijn leugen!’ Het zou een quote kúnnen zijn. Als er namelijk íéts is wat mensen graag doen en bijgevolg ook goed kunnen, dan is het wel liegen. Liegen in de politiek, liegen in relaties, liegen tegen de klant, liegen tegen de dokter, liegen tegen je levensgezel(len), liegen tegen God en klein Pierke, en vooral: liegen tegen jezelf. Het is dan ook de logica zelve dat geen mens kan ontsnappen aan het web van leugens dat zijn of haar leven vormgeeft. Iedereen zit erin verstrikt, van paus Franciscus tot Jentl de sociologiestudente en van Jean-Claude Juncker tot ma Flodder. De leugen is het summum van gelijkheid.
Een monnikenwerk zou het zijn, om een archeologie van de leugen te boek te stellen. Elk tijdvak heeft immers grotere en kleinere leugens gekend. De ‘Donatio Constantini’ was zo’n ‘classic’ uit de Middeleeuwen, net zoals de Piltdown-mens een meer contemporaine hoax was. Maar ook de acties van recht-in-de-leer-typetjes, genre Savonarola in het vijftiende-eeuwse Firenze, mogen worden gerekend tot het rijk van de betere leugens. Zijn leugen was er vooral één die morele zuiverheid pretendeerde, als oplossing voor de kwalen van zijn plaats en tijd.
Nu vallen dergelijke vervalsingen en/of leugens niet altijd eenvoudig te tackelen, omdat ze bijna altijd gestoeld zijn op tastbare zaken. De ‘Donatio’ stond neergeschreven en kon enkel ontcijferd worden door zij die konden lezen. In een tijd waarin de alfabetiseringsgraad ongeveer 0,1% bedroeg betekende dat ‘Bullseye’ voor de lezers, beter bekend als geestelijken. De Piltdown-mens op zijn beurt was dan weer opgebouwd uit beenderen. Laat mensen nu net ook uit beenderen zijn opgebouwd! En uiteindelijk baseerde Savonarola zijn beschuldigingen aan het adres van de Florentijnse magistraat en de katholieke kerk op aanwijsbare misstanden die in zijn tijd aan de orde waren.
En wat met de leugen die de laatste tijd blijkbaar op een enorm waarheidsgehalte mag bogen: die van de eeuwige belediging? Want op een of andere manier lijkt iedereen zich tegenwoordig ‘beledigd’ te voelen. Van de zwarte Afrikaan tot de homoseksueel die op mannen valt tot de transgender die zich tot de islam bekeert: een divers panel maakt aanspraak op ‘gediscrimineerd worden’ (en dus beledigd).
Gecreëerd door zeloten die zichzelf social justice warriors noemen, ging de ganse illusie van een gelijke en inclusieve wereld als ‘Waarheid’ fungeren. ‘We maken komaf met dissidente stemmen en de wereld behoort ons toe!’, hoor je de rechtlijnige moralisten uit de sjw-gemeenschappen denken. Om hun merchandise te verpatsen aan de meer lichtgelovige en aan schuldgevoelens onderhevige medemens (zowat iedereen dus), maken de bewakers van de leugen gebruik van tastbare “bewijsstukken”. Het kolonialisme is een oude getrouwe, maar ook de ‘arme onderdrukte versus de wrede onderdrukker’ wordt doorgaans uit het rek gehaald. En als dat niet volstaat zal een zielig kind (al dan niet levend) het pleit wel beslechten.
Idem met onderwerpen die andersgeaarden, het klimaat, of wat dan ook betreffen. Een mens die wat minder sterk in zijn schoenen staat en snel geïmponeerd is, bezwijkt binnen de kortste keren onder de nietsontziende druk die de poortwachters van de sociale rechtvaardigheidsleugen constant opvoeren. Morele druk uitoefenen doormiddel van scrupules loze manipulatie is een “zuivere” niet vreemd.
‘De mens zal woke zijn, of hij zal niet zijn’, lijkt het motto van de 21ste-eeuwse “zuiveren”.
Ik geef hieronder even een voorbeeld van een “zuiveringsritueel”, uitgevoerd door de predikheren-van-de-moraliteitsabdij.
In de Vlaamse carnavalsstad Aalst heeft net een catastrofaal feit plaatsgevonden, dat van een zodanig prangende aard is dat de kranten er vol van staan. Het betreft een stewardess die het zich – tijdens carnaval dan nog! – heeft veroorloofd verkleed te gaan als een Afrikaanse vrouw (‘Mamadou’)!
Op sociale media, beter bekend als de volksrechtbank-vol-mini-Savonarola’tjes, wordt momenteel geroepen en geschreeuwd om het ontslag van de stewardess. Klokkenluiders van dienst zijn voornoemde “zuiveren”. De rabiate vasthoudendheid waarmee dergelijke sujetten zich als bloedzuigers vastbijten in hun willekeurige prooien, doet het ergste vermoeden. “Zuiveren” rusten pas wanneer ze de mensheid naar hun evenbeeld hebben geschapen.
De nieuwe leugen, waarvan de “zuiveren” zich bedienen om hun agenda door te drukken, verbiedt immers alles wat nog maar van ver een zweem van plezier of humor laat zien. Het doet een beetje denken aan de sekte van The Sparrows in Westeros, die stad uit het Game of Thrones-verhaal. Daar slaagden enkele religieuze pilaarbijters erin om een beleid te installeren dat… nuja… alles verbiedt wat nog maar van ver een zweem van plezier of humor laat zien.
De net beschreven geinige lolbroeken die in feite fundamentalistische “zuiveren” zijn – en die het ganse sociale medialandschap zowel als de beschaafde wereld teisteren met hun enggeestige hersenspinsels – bepalen momenteel de maat der dingen. Hun hele bestaansreden lijkt opgebouwd rondom een of ander misplaatst idee over morele onberispelijkheid. En vanuit hun onwankelbare overtuiging presenteren ze zichzelf als een soort zendelingen. Cultural appropriation, cultuursensitieve scholen, diversity managers e.d.: het zijn allemaal implementaties van ideeëngoed dat door “zuiveren” werd en wordt aangebracht.
Weinig subtiel wordt daarbij continue ingespeeld op die immer sluimerende onzekerheid die mensen in hun binnenste ervaren: ‘Sta ik aan de goede kant? Ben ik een goed mens? Deug ik?’ Heel wat mensen beginnen te twijfelen. Hun hele psyche wordt op een hellend vlak geplaatst. ‘Zie ík de zaken fout? Maak ook ík mij schuldig aan discriminatie? Hou ook ík er raciale vooroordelen op na?’ Het bombardement van sjw-ideeëngoed dat dagelijks via radio, televisie, internet, et cetera op de mensen wordt losgelaten, knaagt de zekerheden waarover mensen beschikten weg. Twijfel komt in de plaats.
Laat dát nu net allemaal zaken zijn waar fundamentalisten géén last van ondervinden. Die wéten dingen. En ze weten die zéker.
Helaas, de mens is zwak en dus bezwijkt hij. Hij laat zich ringeloren door de Septons-van-de-nieuwe-wereld en daalt quasi ongemerkt het pad af richting zoveelste onleefbare dictatuur. Hij volgt de fakkel die de “zuiveren” als ‘het licht’ bestempelen en wandelt nietsvermoedend de donkere donjon van de morele zuiverheid binnen. Dan wordt de poort op slot gedaan.
Meer en meer kantelen hele samenlevingen in de richting van een soort postmoderne neotheocratische-kloostergemeenschappen-van-moraliteitsmonniken. De “zuiveren” leven in de overtuiging ‘de Waarheid’ aan hun zijde te hebben. Om die door te drukken bedienen ze zich van het ultieme wapen dat ‘Waarheidszendelingen’ uit alle tijdvakken plachten te hanteren: de leugen.
In een tijd waarin informatie met een vingertik kan worden bekomen, grossieren mensen in slaafs kuddegedrag. Net zoals dat 1000 jaar geleden het geval was. En net zoals dat 2000 jaar geleden en alle duizenden jaren daarvóór het geval was. Beschikken over technologie, scholing en rijkdom blijkt geen bezwaar tegen het najagen van illusies. Het blijkt evenmin voldoende om de tocht naar de donjon-van-de morele-zuiverheid-die-de-dood-van-de-geest-betekent te maken. Met open ogen en een gesloten geest stormt de moderne mens af op wat hij denkt dat zijn bestemming is. De huidige strijd tegen de “onzuiverheid” is daarvan een voorbeeld. Het is alsof Don Quichote de la Mancha door een 3D-kopieerapparaat is gehaald en over de westerse wereld verspreid. Blinden leiden blinden en éénoog is koning.
