“Zelfs als hij niet in beeld was, ging het nog over Baudet. De felste aanval op hem kwam van de lege aandachttrekker Prem Radhakishun bij DWDD.
Betere reclame kan iemand zich niet wensen.
De waarheid is: alles wat in de ogen van zijn opponenten in zijn nadeel spreekt, werkt bij Baudet juist in zijn voordeel. Hijzelf voelt dat haarfijn aan, zijn tegenstanders lijken er weinig of niets van te begrijpen.
Brutaal negeert hij de spelregels van Den Haag, zoals het in acht nemen van de onderling afgesproken campagnestop na de aanslag in een Utrechtse tram. Bij Pauw en Jinek toonde Frits Wester zich ontzet. Betere reclame…
Wie daartegen in wil gaan, zal toch eerst de uitdaging goed moeten begrijpen. Als je op zoek bent naar maatschappelijk draagvlak voor het ingrijpende klimaatakkoord en vervolgens Ed Nijpels tot boegbeeld maakt, heb je iets niet begrepen. Als je het na de schokkende aanslag in de Utrechtse tram zoekt in nietszeggende piëteit („We moeten elkaar vasthouden.”) heb je iets niet begrepen. En als je de ondergang van Baudet voorspelt vanwege zijn ‘narcisme’ en ‘wispelturigheid’ – zoals ik de afgelopen weken voortdurend hoorde zeggen – dan heb je er helemaal niets van begrepen. Dus láát die kokette geschoktheid (‘ik ben bang’), láát die zelfgenoegzame, tot niets verplichtende veroordeling van het kwaad, láát die lauwe bezweringen (‘hij gaat toch niet regeren’). Bezweringen voldoen niet langer. Baudets overwinning is een mokerslag – en zou iedereen aan het werk moeten zetten.”
Bizar. Uitgerekend Bas Heijne in uitgerekend NRC Handelsblad lijkt de winst van Baudet wél gewoon te begrijpen en wél gewoon normaal te kunnen duiden, zonder demonisering, uitgekauwd gemoraliseer en waarschuwingen tegen fascisme, Hitler, Auschwitz en ‘jaren dertig in Duitsland’.
Want wat Heijne schrijft is even simpel als helder: de tegenstanders van Baudet snappen het gewoon niet. Ze hebben niet door wat hij doet, hoe hij het doet en waarom hij het doet. De subtiliteit ontgaat ze.
Maar de kiezer snapt het wel, die Baudetiaanse subtiliteit ontgaat de kiezer niet.
Die kiezer moet kotsen van wéér hetzelfde linkse gejammer door teveel betaalde BN’ers in DWDD, wéér het zuigende moralisme van Frits Wester (nota bene een politiek verslaggever waar je objectiviteit en professionaliteit van verwacht, beslist geen aanhoudend aanzitten aan borreltafels van per definitie elitaire NPO-babbelprogramma’s waarvan de politieke voorkeur bij iedereen bekend is), wéér het zoveelste braakopwekkende nietszeggende deugcliché na wéér de zoveelste aanslag in Nederland, wéér het op de persoon spelen van iemand die misschien wel dandy is maar daardoor in elk geval meer charisma heeft dan de hele Tweede Kamer in hun muisgrijze en condoleance blauwe pakken bij elkaar.
Die kiezer is niet gek. Niet achterlijk. Niet dom. En al helemaal geen liefhebber van fascisme of racisme. Die kiezer wil gewoon serieus worden genomen, als gelijke worden behandeld, en niet voortdurend worden toegesproken als stout kind terwijl hun intelligentie wordt beledigd door mensen waar ze noch voor hebben gekozen noch hun belasting aan zouden willen overmaken als ze de keuze zouden hebben.
Zolang politici (en media!) dat niet kunnen, omdat ze niet aan zelfreflectie toekomen door hun te diep in hun eigen endeldarm begraven ego, zal Baudet winst op winst op winst op winst op winst blijven stapelen. Hoe vaak je hem ook uitlacht, en aanvalt, en zijn kiezers uitkotst.
Dát is namelijk precies de reden waaróm hij überhaupt succesvol kon worden: het stuitende gebrek aan nederigheid bij het teveel aan zelfingenomen boven ons gestelden.
