Onlangs maakte de NPO op Radio 1 een achtergronditem over kippenboeren met klachten over dierenactivisten die vlak buiten hun poorten demonstreren. Aan tafel zaten een kippenboer, een bestuurslid van de Stichting Pluimveehouders en een voorstander van grotere kippenboerderijen. Samen met de presentatrice, een boerin uit Alkmaar, hebben ze het gehad over hoe vervelend en vooral agressief de activisten zijn.
Nee, alle gekheid op een stokje, dat kan natuurlijk helemaal niet. Geen journalist zou dit eenzijdige studio item durven maken. Toch is dát precies wat Radio 1 deed, maar nu in samenwerking met abortusklinieken die last zeggen te hebben van ‘anti-abortusdemonstranten;. Wie er aan tafel zaten? Gerrit Zomerdijk, directeur van de Gynaikon abortusklinieken in Roermond en Rotterdam; Christa Compas, directrice van het Humanistisch Verbond – bepleiter van verregaande abortusmogelijkheden – en Rebecca Gomperts van Women on Waves, een organisatie die in veel landen abortussen uitvoert.
Net als afgelopen januari bij EenVandaag werd er in radioprogramma De Nieuws B.V. (BNNVARA) geen hoor en wederhoor toegepast. De pro-life stichting(en) waarover men sprak werden niet uitgenodigd in de uitzending waardoor de abortuslobby wederom vrij kon strooien met ongefundeerde beschuldigingen, waarna die pro-life stichtingen dikwijls te kampen krijgen met bedreigingen. Dit doen ze, vermoedelijk, omdat ze weten dat er weinig waar is van hetgeen ze u proberen te verkopen. Dit aan de kaak stellen is vanuit een vrijwel monddode positie lastig. Want als u er niet middenin zit, is het moeilijk te geloven dat de pro-abortus lobby, die streeft naar het verstrekken van online abortuspillen, zó ver gaat.
De abortuskliniek is commercieel belanghebbende bij iedere uitgevoerde abortus. Er komt tussen de 500 en 1000 euro in het laatje voor iedere toekomst die zij van een mens wegnemen. Zo’n directeur heeft er alle baat bij dat pro-life demonstranten weg worden gehaald voor hun deuren. Want in werkelijkheid zeggen vrouwen met regelmaat hun afspraak bij zijn ‘winkel’ af, omdat ze na een goed gesprek op de stoep besloten hun kindje toch te houden.
Hoe dat mogelijk is? De counselors (die bij Radio 1 ‘anti-abortusdemonstranten’ worden genoemd) luisteren naar de belemmeringen van de vrouw om het kind te houden en bieden aan deze samen met haar op te lossen. Dat kan namelijk, wanneer een vrouw de meest genoemde redenen noemt, het financiële struikelblok. Je moet vrouwen alleen wel duidelijk maken dat hulp bestaat. Indien nodig zorgt stichting Schreeuw om Leven voor een complete babykamer of een jaar lang ondersteuning voor de baby met bijvoorbeeld luiers, voeding en kleertjes. Zijn er gesprekken nodig met de partner omdat de abortuswens, zoals zo vaak, bij hem vandaan komt? Dan wordt er gesproken en begeleid waar mogelijk. Ook ná een abortus kunnen vrouwen hier terecht voor hulp omdat leed door spijt regelmatig voorkomt. Uiteraard kan de directeur van een abortuskliniek dit niet vertellen op de radio.
Wat vertelden de tafelgasten wel? De abortusdemonstranten zijn agressief, aldus het trio. Nooit is daar een bewijs van gekomen: geen videobeelden, geen audio of foto’s en al helemaal geen proces-verbaal. Vandaar dat de betrokken organisaties zelf niet aan tafel mogen zitten. Want dan was dit ongemakkelijke feit op tafel gelegd. Christa Compas noemde het stalkers, ‘want demonstrant is eigenlijk al geen passende benaming meer’, aldus de vrouw die eerder samen met EenVandaag een al even eenzijdige reportage in elkaar knutselde die van blunders en misleidingen uit elkaar viel.
Zelfs de presentatrice kon niet neutraal blijven. Ze reageerde geschokt omdat abortus in haar beleving een ‘gepasseerd station’ was binnen ‘het maatschappelijk debat’. Zij vertoonde misschien wel het meest laakbare gedrag. De reactie van een pro-lifer die TV Rijnmond te woord stond, waarin de man vertelt regelmatig te worden uitgescholden, werd gepareerd met: “Hij draait het om hè?”. De realiteit is dat de man wordt uitgescholden vanwege de jarenlange hetze die dit soort programmamakers voeren. Want die agressieve voorbijgangers weten niet welke hulp deze pro-lifers, met gevaar voor zichzelf, komen aanbieden.
Rebecca Gomperts van Women on Waves had haar eigen agenda. Ze is het roerend met de anderen eens dat deze pro-lifers vreselijke mensen zijn, maar wil ook de abortuspil bij de huisarts krijgen. Dus verzon ze een leuke insteek: de abortusdemonstranten bestrijd je door het abortusaanbod te verspreiden door heel Nederland. “Ze kunnen immers niet bij alle huisartsen van Nederland gaan staan.” Dat Gomperts recentelijk door de Amerikaanse Food and Drugs Administration (FDA) hard op de vingers is getikt omdat ze in dat land stiekem online abortuspillen aanbood aan vrouwen die geen enkel lichamelijk onderzoek hebben ondergaan werd uiteraard niet genoemd. Volgens de FDA brengt ze de gezondheid en veiligheid van vrouwen in gevaar door het verstrekken van niet door FDA goedgekeurde middelen. Hier had een pro-life spreker haar over kunnen ondervragen. Maar helaas, er mocht niemand bij zitten die ook maar iets van een weerwoord kon produceren. De angst zit er kennelijk goed in bij links Nederland. En terecht. Want pro-life argumenten én resultaten werpen een fel licht op het intellectuele bankroet van de pro-abortus beweging.
Ondertussen worden vrouwen niet geïnformeerd over fysieke risico’s die aan abortus kleven, zoals een enorm verhoogde kans op vroeggeboorte bij een volgende zwangerschap, waarover het AMC in 2015 publiceerde. Studies zoals deze, over spijt en depressie na abortus(sen), gaan gepaard met steeds meer openhartige coming-out verhalen in media als Libelle en Viva van vrouwen die ermee kampen. Niets mag de B.V. Abortus echter in de weg staan, vooral geen feiten. Het ergste is dat niemand het vreemd lijkt te vinden dat een studio wordt gevuld met uitsluitend pro-abortus mensen, waarvan een aantal flink verdient aan de behandeling.
De journalistieke verantwoordelijkheid is compleet weg bij de NPO, en in dit geval specifiek BNNVARA. Voor steeds meer mensen is dat geen nieuws meer. Maar als je er zelf middenin zit merk je pas echt hoe diep de slangenkuil is.
Stichting Schreeuw om Leven en andere pro-life organisaties zullen zich blijven inzetten voor deze vrouwen en hun ongeboren kinderen. En hopelijk zal de NPO ooit stoppen met het monddood maken van deze grote groep Nederlanders, waarvan er afgelopen december 10.000 te vinden waren op het malieveld in Den Haag. Toen waren 60 gele hesjes even verderop interessanter volgens de landelijke media. Maar er komt een moment dat ook zij er niet meer omheen kunnen dat pro-life hard groeit.
