Hoi Huub!
Toen gisteren Hans Laroes, de oud-hoofdredacteur van het NOS Journaal die in de nadagen van zijn carrière bij KRONCRV ‘Brandpunt’ nog even om zeep hielp, weer eens wat karmapuntjes wilde scoren bij linksige meisjes door over mijn ‘Briefjes van Jan’ te beginnen, greep jij je kans ook meteen weer.
“Het zijn de smerigste soort haatstukjes die er zijn”, schreef je.
Op momenten dat ik zie dat jij aansluiting probeert te zoeken bij grote denkers als Laroes of racisten als Nadia Bouras, schiet ik altijd in de ‘ach, gossie’-stand.
Daar heb je Huubje weer…
Huubje van GroenLinks.
Huubje van Jesse Klaver, de Zihni-backstabber.
Huubje van Wijnand Duijvendak, de Rara-terrorist.
Huubje van Farah Karimi, de kindermisbruikwegkijker.
Huubje van Liesbeth van Tongeren, de aanrandersapologete.
Huubje van Paul Rosenmöller, de massamoordenaaraanhanger.
Maar voor ik ook maar overweeg om voor een een ‘smerig haatstukje’ Blendle aan te slingeren om eens even goed uit te zoeken waarom jij karakterologisch zo goed past bij die club van moreel gehandicapte verhevenvoelers, zie ik in gedachten de blik van mijn jongste zoon Bob al voor me.
“Niet naar beneden trappen, ouwe.”
En gelijk heeft-ie.
Dus ik wens jou het dubbele van wat je mij wenst, kerel!
Plus een fijne dag.
Groet,
JanD
PS. Ik was eerlijk gezegd ook te druk met belangrijker zaken gisteren: de Leeuwinnen!
