Mevrouw Halsema,
Theo van Gogh regisseerde in 2004 de korte film ‘Submission part 1’ van de afvallige moslima Ayaan Hirsi Ali.
Van een ‘part 2’ is het nooit gekomen.
In de brief die moslimterrorist Mohammed Bouyeri op 2 november van dat jaar aan de Linnaeusstraat met een mes in de borst van de door hem zojuist omgelegde Van Gogh prikte, bedreigde Bouyeri Ayaan Hirsi Ali met de dood. Van Gogh was volgens Bouyeri, net als Hirsi Ali, “een vijand van de islam” en had dus de eerste in een reeks moeten worden.
Theo van Gogh was een makkelijk doelwit voor de moslimterrorist.
Hij zag er namelijk nogal herkenbaar uit.
En niemand fietst sneller dan een kogel.
Ik wil maar zeggen: in de radicale islamitische wereld kijken ze niet op een dooie meer of minder als het gaat om mensen die ‘de goede zaak’ verraden.
Radicale moslims die deradicaliseren, zijn voor de Bouyeri’s van deze wereld, en voor de geestelijk leiders die dat soort vullis inspireren, ook een doelwit.
Zo houdt de AIVD al jaren ene Jason Walters (Abu Mujahied Amrikie) in de gaten.
Walters was, net als Bouyeri, lid van de Hofstadgroep. Nadat hij in 2013 een lange gevangenisstraf wegens het gooien van een handgranaat naar een arrestatieteam en het lidmaatschap van een criminele organisatie had uitgezeten, deradicaliseerde hij.
Sindsdien is Walters regelmatig in de media geweest. Uit angst voor aanslagen op zijn leven uit de radicale moslimhoek altijd onherkenbaar.
Maar nu is het leven van Walters alsnog extra in gevaar gebracht.
Er is namelijk een filmmaker die hem tussen 2013 en 2015 een aantal keren sprak. Die, volgens Walters (en de Reclassering), afspraken over veto-recht en het onherkenbaar maken van Walters aan zijn laars lapte. En die glashard zou liegen over de inschatting van Walters’ risico’s door de AIVD. Of de NCTV, whatever.
Daardoor is de film in Denemarken al te zien geweest met een volledig herkenbare Jason Walters. In de Nederlandse versie is hij inmiddels alsnog ‘geblurd’, maar het leed is natuurlijk al geschied.
Moslimterroristen hebben ook internet.
Die filmmaker krijgt in alle Nederlandse media deze week ruim baan om zijn film te promoten en zijn frustratie te uiten over het feit dat Jason Walters zich in 2015 terugtrok uit het project.
Die publiciteitshausse heeft de filmmaker niet te danken aan de kwaliteit van de film. Want die kreeg maar twee sterren in NRC Handelsblad en de Volkskrant.
Dus aan iets anders.
Ik vermoed: aan het feit dat de filmmaker, Robert Oey, de man is van de burgemeester van Amsterdam.
Zo werkt dat bij de Staatsomroep en de mainstream media.
En nu maar hopen dat Jason Walters niet door uw lieve stad gaat fietsen, net als Theo destijds…
Groet,
JanD
PS. Wilt u dat ik dit soort sympathieke kattebelletjes blijf schrijven? Dat kan! Wilt u juist liever dat ik er mee stop? Dan zijn er vast zát mensen die dat zullen verhinderen ;-)
