Meneer Grapperhaus,
Als oudere mensen zinnen beginnen met ‘Ik weet nog wel dat…’ en het gaat niet over de Tweede Wereldoorlog of de Watersnoodramp, dan volgt er meestal een verhaal over iets wat het leven van de mensen mooier heeft gemaakt.
De komst van de telefoon. (Kleuren)televisie. Een autootje voor iedereen. Centrale verwarming. Internet. Koelkast. De mobiele telefoon. De vrije zaterdag. Wasmachines. Het zebrapad. De AOW. Vakanties. Vakanties naar het buitenland. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Er groeit nu een generatie op die later in het ‘Opa, vertel nog eens…’- of ‘Oma, vertel nog eens…’-segment heel andere dingen gaat opnoemen.
Die gaat het hebben over een overheid die in principe over ieders organen kon beschikken.
Over een overheid die iedere ingezetene een nummer gaf.
Over een overheid die vaccinatie verplichtte.
Over een overheid die het contant geld in de ban deed.
Over een overheid die op elke straathoek camera’s heeft opgehangen (die nogal selectief werkten).
Over een overheid die kon meekijken op je computer.
Over een overheid die klokkenluiders aangaf bij de politie.
Over een overheid die misdaadcijfers wegmoffelde.
Over een overheid die oudjes vanaf 70 jaar met een kwaal door een geriater ‘uitbehandeld’ liet verklaren.
Over een overheid die de agressor in een rassenstrijd faciliteerde.
Over een overheid die criminelen gratis huisvesting, gratis zorg en gratis geld gaf.
Over een overheid die huizen binnenviel waar de bewoners weigerden om hun gasafsluiting vrijwillig dicht te draaien.
En, zo bleek gisteren, over een overheid die verplicht DNA ging afnemen en opslaan van mensen die niet eens werden verdacht van een misdrijf, laat staan waren veroordeeld.
Zei ik ‘Opa, vertel nog eens…’ en ‘Oma, vertel nog eens…’?
Dat zijn woorden die je tegen die tijd nooit meer zult horen.
Want die bewakingscamera’s op iedere straathoek zijn dan door de overheid al lang vervangen door meeluister- en meekijk-apparatuur in alle huizen (de overheid noemt dat “slimme apparaten”) die feilloos registreren wanneer opa en oma hun vrijheid van meningsuiting (de overheid vindt die “heel belangrijk”) misbruiken om de overheid te schaden.
Dus opa en oma vertellen tegen die tijd helemaal niets meer.
Als ze zich aan alle regels houden, hebben ze namelijk van de overheid níets te vrezen…
Groet,
JanD
