Beste Rosanne,
Er waren momenten dat ik me echt afvroeg of je ze wel alle 147 op een rijtje had.
Toen je gesteund door de hoofdredacteuren Peter Vandermeersch van NRC en Phillippe Remarque van de Volkskrant samen met 140 andere mediakipjes de jou onwelgevallige website Geenstijl financieel de nek om probeerde te draaien bijvoorbeeld.
En toen je mij het stempel neonazi op mijn voorhoofd plakte.
Maar ik ben niet rancuneus.
Dus als je eens een keer wél iets verstandigs zegt, vind ik dat ik je ook wel even wat shine mag geven buiten het publiek van NRC-bejaarden.
Je column gisteren ging over de boekenwereld.
Er komt een nieuw bedrijf (Bookaroo) waar je online boeken kunt bestellen, die dan niet ergens in een centraal magazijn in een envelop worden gestopt, maar bij je lokale boekhandelaar of een andere boekhandelaar (die het heeft gekregen van dat centrale magazijn).
Waarom zou je dat als consument willen?
Omdat honderd in hun kringen bekende schrijvers (de Asha ten Broeke-, Daan Heerma van Vos– en Mano Bouzamour-achtigen) dat willen.
En om de lokale boekhandel te steunen.
Terecht vroeg jij je af waarom je in godsnaam de lokale boekhandel zou moeten willen steunen.
Je schreef: “Als een winkel met uitgeprinte teksten zich anno 2019 niet heeft weten te vernieuwen, en zichzelf interessant te houden voor de consument, dan hoort die te verdwijnen.”
En je deed dat in een papieren NRC, die ik met de auto vier kilometer verderop bij de boekhandel was wezen kopen, omdat ik in het weekeinde nou eenmaal even wil lezen hoe eurofielen op een wittemensencourantenredactie denken.
Daarna kocht ik online natuurlijk meteen het boek van je man, waarvoor je weinig subtiel in je column reclame maakte.
Dat boek van jouw man, met “iets van zeven of acht nominaties”, wordt vandaag, op zondag, door mijn eigen Bookaroo hier in Eesterga bezorgd.
Dus je hebt hélemaal gelijk.
Zou jij Bookaroo doen?
Ik ook niet.
Groet,
JanD
PS. Wil je dat ik mijn stomme bek hou? Zolang voldoende mensen lid worden van The Post Offline, mij sponsoren via die Marokkaan in die rolstoel of gewoon doneren aan mevrouw Dijkgraaf, kun je mijn kloten kussen. Spreekwoordelijk, uiteraard.
