Normaal opgroeien?
Dat, ondanks kritische geluiden, volgens Mariëlle Tweebeeke in Nieuwsuur, de weegschaal ietwat door lijkt te slaan naar de bereidheid IS-families naar Nederland te halen maakt het heel urgent om nog eens heel goed na te denken over wat we over ons land afroepen wanneer dit bewaarheid zou worden. De media staan bol van de smeekbeden waarbij degenen die deze oproepen doen uit naam van “menselijkheid” en “beschaving” (pedagoog Stijn Sieckelinck in Nieuwsuur) onvoldoende de zeer gevaarlijke consequenties van hun pleidooi lijken te beseffen, daar waar de “menselijkheid” en “beschaving” bij de IS-ers ver te zoeken zijn. Wanneer dergelijke waarden in de strijd worden geworpen is elke nuance zoek, immers, wie het genuanceerder ziet is “onbeschaafd”. Maar zo simpel is het natuurlijk niet.
Dit vraagt om meer inzichten in de gedachtenwereld en de ideologie van het islamisme terwijl de media de geesten langzaam rijp maken voor acceptatie van uitreizigers.
Wat is er de laatste maanden allemaal voorgevallen dat kan helpen een genuanceerder beeld te krijgen van de complexiteit van dit verschrikkelijke dilemma, want dat is het natuurlijk wel.
Na enkele maanden geleden opgeschrikt te zijn door berichtgevingen dat er in Amsterdam Oost gecollecteerd werd voor het actief terughalen van de “jihadbruiden” en hun kinderen en de oprichting van een Stichting met hetzelfde doel, sloeg De Volkskrant van zaterdag 13 april echter alles: op maar liefst vier in grimmig IS-zwart gedrukte pagina’s mochten Samir A. en Bilal L. nog eens breeduit over hun beweegredenen uitweiden.
Kan een jurist mij misschien uitleggen waarom steun aan IS, waaronder collecteren voor IS, niet onder landverraad zou vallen?
Bilal:
“Niet terughalen is dom (en “tactisch niet slim”) van de Nederlandse overheid want zo kweek je als overheid weer honderd IS-sympathisanten”.
Dat wél terughalen precies hetzelfde resultaat kan opleveren krijgt geen enkele aandacht in talloze columns.
Zo kunnen de 8-regelige volzinnen waar Sheila Sitalsing het patent op heeft de onjuistheid van de redeneringen in haar columns niet verhullen.
In haar weergave van het standpunt van de regering dat er geen sprake kan zijn van het ophalen van kalifaatkinderen wordt ten onrechte de suggestie gewekt dat kinderen aldus, onterecht, de oorlogsmisdaden van hun ouders wordt aangewreven. Dit is een onethische verdachtmaking van iedereen die ook maar enige nuance of gefundeerde kritiek heeft op het terughalen van IS-families.
De schade die de (tijdelijke) scheiding van hun moeders toebrengt aan kinderen is onmetelijk ook al wordt in dit verband net zo makkelijk beweerd dat kleuters, eenmaal terug in Nederland, toch wel redelijk “normaal” zullen kunnen opgroeien, hetgeen ik sterk betwijfel.
Is het immers niet zo dat de meeste “uitreizigers” uit niet geradicaliseerde “normale” moslimgezinnen kwamen, hen verbijsterd achterlatend?
Het opgroeien in een “normaal” gezin is dus geen garantie gebleken dat de kans op radicalisering daar kleiner of zelfs afwezig zal zijn. De vonk waardoor het radicaliseringsvuur ontbrandt ligt dus niet perse buiten “normale” gezinnen. En wat wordt onder “normaal” verstaan? Indien, bij uithuisplaatsing, dit geen islamitisch gezin is dan zal de familie natuurlijk bezwaar maken want: kafir (ongelovig). We herinneren ons nog de enorme ophef die ontstond toen Erdogan hoogstpersoonlijk bezwaar maakte tegen de plaatsing van een islamitisch, van oorsprong Turks jongetje, bij een Nederlands koppel “ongelovige” lesbische pleegmoeders.
We weten uit alle online IS-propagandavideo’s dat zelfs “de welpen van het Kalifaat” al gedrild zijn en in kleuter-IS-uniformpjes op teddyberen onthoofdingen geoefend hebben. Bovendien bestaat het leven volgens de Sharia-wetten van IS uit een allesomvattende, de westerse leefwijze vijandige en de democratische beginselen van onze rechtsstaat zelfs volstrekt afwijzende houding.
Sitalsing maakt de mensen die verder nadenken dan de emotie van het moment belachelijk waar zij schrijft:
“Al schijnen er mensen te zijn die denken dat een 2-jarige zich zelfstandig kan opblazen in de Bijenkorf, of een ander met een broodmes te lijf kan gaan”
om vervolgens deze mensen ook nog van onwetendheid te betichten van de nog gebrekkige “oog-handcoördinatie” van kleuters. Deze hautaine houding doet elke welkdenkende doch kritisch nadenkende burger tekort, is verbijsterend kortzichtig en ronduit gevaarlijk.
Een bloemlezing uit verschenen literatuur over islam, islamisme en IS toont de onverzettelijkheid, zo je wilt, zorgwekkende onverbeterlijkheid van de islamistische ideologie:
Bekroond journalist Souad Mekhennet beschrijft in Ik moest alleen komen. Reizen naar het front van de jihad. hoe zij in haar speurtocht naar de beweegredenen van jihadisten diverse keren stuitte op geweldsindoctrinatie van jonge kinderen.
Libanon 2007:
“Vier jongens met plastic pistolen renden op de mannen af. Ze zullen een jaar of vijf, zes zijn geweest”. “En toen speelde ik Jihad en vermoordde de kafirs”. De man begon te lachen. “Je vermoordde de kafirs?” ”Ja, baba, met mijn pistool”.
De man kuste het jongetje op zijn voorhoofd. “Ik ben heel trots op je jongen”.
Jordanië 2007:
“[…] Ze zat in de kamer ernaast tv te kijken met haar vier kleine kinderen. Ik zag dat ze filmpjes zaten te kijken van aanslagen op Amerikaanse soldaten en Irak en van sjiitische militiemannen die in Irak afgehakte hoofden omhooghielden van wat volgens hen soennieten waren. “Laat je ze dat allemaal zien?” vroeg ik haar. “Ja. Ze moeten weten wie de vijanden van de islam zijn” antwoordde ze. “Hoe vroeger, hoe beter”.
In Vernietig het islamitisch fascisme beschrijft Zineb El Rhazoui (ex- Charlie Hebdo) hoe “de islam is gekaapt door het islamitisch fascisme, dat zich heel gewiekst als antiracisme presenteert”.
“Ze gijzelen dus het gezonde verstand: de terroristen zouden de islam niet vertegenwoordigen, maar iedereen die hun ideologie aan de kaak stelt wordt ervan beticht alle moslims te schaden. Als je niet voor deze redenering zwicht, dan ben je islamofoob”.
“ In de ogen van de islamisten zal het Westen nu eenmaal, zolang het zich niet onderwerpt aan de Islam, de universele wet van Allah die voor alle mensen in alle contreien geldt, racistisch zijn”.
De Syrische islamwetenschapper Bassam Tibi beschrijft in Islamisme en Islam “de evolutie van de klassieke jihad naar het moderne jihadisme”.
Het begrip Sharia evolueerde van oorspronkelijk: gids voor moreel gezag tot de huidige gepolitiseerde islamistische betekenis.
Tibi:
“een gesharia’iseerde islam is geen traditionele islam, maar een zelfbedachte traditie”.
“Sharia wordt geacht opgenomen te worden in nationale grondwetten.”
“De bewering dat haar wetten niet afstammen van menselijk beraad, maar van de wil van God, staat centraal in de islamistische ideologie. Dit is waar de islamistische sharia’isering van de islam om gaat.”
Met God ga je immers niet in discussie, zijn wil is wet.
“Het islamisme …..dat de bestaande seculiere orde van soevereine natiestaten wil vervangen door een islamistische orde”.
“Hieruit volgt dat het islamisme, …..een uitgesproken dreiging voor de bestaande wereldorde vormt. Deze dreiging is geen mythe”.
“….. zij kunnen vele naties destabiliseren en op die manier chaos creëren”.
Dit is dus precies wat er gebeurt en hoogstwaarschijnlijk in toenemende mate zal gebeuren wanneer wij IS-ers weer in onze maatschappij toe zouden laten.
Natuurlijk zijn de jonge kalifaatkinderen in principe onschuldig en het terugkerend pleidooi voor het, om die reden, helpen van deze kinderen is in essentie een oneigenlijke discussie want immers door niemand betwist.
Hen naar Nederland halen echter, een voor hen vreemd land, zal over een jaar of tien een verbitterde, wraakzuchtige en door “islamitische plicht” geïndoctrineerde nieuwe generatie “strijders” opleveren die onze samenleving verder kan ondermijnen. Dát is “tactisch niet slim”.
Zou het niet het beste en het meest logisch zijn als IS-ers, inclusief hun vrouwen, berecht en veroordeeld worden in het land waar zij hun misdaden hebben begaan?
Zieligheid mag geen criterium zijn om deze terroristen naar Nederland te halen. Zij hebben verderfelijk Nederland tot “kafir” verklaard, zijn vrijwillig vertrokken en wijzen nog altijd onze rechtsstaat en onze Westerse waarden af. Dat zal bij terugkeer niet anders zijn en zij zullen hun kinderen in deze afkeer opvoeden. De getraumatiseerde kinderen zullen op enig moment (willen) weten wat hun afkomst is en dat zij “kalifaatkinderen” zijn. De overleden vaders zullen op de “ongelovigen” gewroken moeten worden als “islamitische plicht”. Binnen de Sharia-wetgeving geldt immers onverbiddelijk: oog om oog, tand om tand.
De reportage in Nieuwsuur met advocaat André Seebregts, die de Nederlandse Staat wil dagen om de IS-vrouwen en kinderen terug te halen, maakte één ding heel erg duidelijk: onze veiligheid loopt onherroepelijk gevaar en dient beschermd te worden.
De twee jonge vrouwen, “Um Ibrahim” en “Um Soufiane”, die door Seebregts geïnterviewd worden ontbreekt het totaal aan zelfreflectie en zij nemen op geen enkele wijze afstand van de IS-ideologie; sterker nog, zij wijzen beschuldigend naar Nederland.
Daarbij doen zij het voorkomen alsof zij “alleen maar” als “huisvrouw” opgesloten waren in hun huis.
Wat ze er niet bij vertellen is dat wat zij “hun” huis noemen het huis is waaruit de oorspronkelijke bewoners zijn verdreven of vermoord. Zij zijn niets anders dan kolonisten.
Hun probleem is dat er in het Koerdische opvangkamp een groep vrouwen is die nóg extremer is, hen terroriseert en daarmee gevaarlijk is voor HEN.
Het is zonneklaar dat deze vrouwen hun eigen IS-ideologie bagatelliseren terwijl zij tegelijkertijd datzelfde gedachtegoed representeren, compleet met burqa. Zij, en op termijn ook hun kinderen, vormen daarom ontegenzeggelijk een gevaar voor elke Westerse, democratische maatschappij.
De vrouwen zijn wel degelijk schuldig aan deelneming aan de terroristische Islamitische Staat, daar kan geen discussie over zijn.
De belangrijkste bijdrage van de (vruchtbare) “huis”-vrouwen bestaat er uit dat zij zorgen voor de vervanging van de bij hun terreurdaden omgekomen mannen door het baren van toekomstige strijders, waarna de gestorven “martelaren” met een gerust hart naar het Paradijs gaan.
Oudere, onvruchtbare, vrouwen zijn er niet bij IS want zij zijn onbruikbaar als seksslaaf of broedmachine.
Weduwen worden spoedig aan een nieuwe strijder toegewezen zodat het baren door kan gaan. Dat de aan de “martelaren” beloofde “72 maagden” geen maagden maar in de oorspronkelijke Koranteksten eigenlijk druiven of rozijnen zijn weten zij niet en is beschreven in het wetenschappelijke boek De omstreden bronnen van de islam door Mulder en Milo (arabist respectievelijk Trouw-redacteur).
Deze vertaalfout is ergens onderweg in de vertaling van de Koran ontstaan maar de oneindige verkrachting van 72 “maagden” is blijkbaar een onweerstaanbare aanbeveling voor gewelddadige idioten om de martelaarsdood moedwillig op te zoeken, hierin dan ook nog gesteund door hun vrouwen.
De IS-ers hebben moordend en verkrachtend huisgehouden onder onschuldige burgers: mannen, vrouwen en kinderen; hebben miljoenen Syriërs van huis en haard verdreven en een heel land in puin achtergelaten en verwachten nu dat Nederland hen helpt. Een gotspe is het dat Samir A. zegt bang te zijn voor “een slachting” daar waar IS zelf enorme slachtingen heeft aangericht.
Hoe zou dit overkomen op de duizenden slachtoffers van IS die inmiddels in Nederland wonen? De wetenschap dat vijandelijk IS om de hoek woont moet natuurlijk uiterst bedreigend zijn.
Samir A. en Bilal L. houden er nog altijd zeer bedenkelijke opvattingen op na.
Zo wijzen zij consequent beschuldigend naar anderen: wrede Saoudi’s en Irakezen; de landen die IS hebben gebombardeerd waardoor “het systeem” in chaos verviel; de executievideo’s die met succes ter werving door IS verspreid zijn; de Nederlandse overheid die achter de collecte-groepsapp zou zitten om hen zwart te maken enz.
Totaal misplaatst noemt Bilal L. de verkeerspolitie “gedachtenpolitie” – het Orwelliaanse woord dat veelvuldig gebruikt werd door Theo van Gogh, die in 2004 vermoord werd door Mohammed Bouyeri van N.B. diezelfde Hofstadgroep waartoe ook Samir A. En Bilal L. behoorden, met als ideologie dat andersdenkenden de keel moet worden doorgesneden. Sharia-wetgeving is de vleesgeworden gedachtenpolitie bij uitstek.
De noodzaak van vestiging van islamisten in Westerse landen is gelegen in de islamitische plicht voor de verzonnen Oemma het geloof te verspreiden over de wereld: wereldwijde jihad. Dat er onderling sterk verschillende en elkaar tot de dood bestrijdende stromingen binnen de islam zijn doet er niet toe: alleen de soennitische, salafistische islam is de ware islam volgens de islamisten.
Dit uitdragen hoort bij hun geloofsopvatting en zal het reservoir jihadisten op termijn alleen maar groter maken.
Hoe groot het verdriet ook is voor de achtergebleven familie van de jihadi’s, de Nederlandse maatschappij moet beschermd worden.
Verklaar deze mensen tot ongewenst persoon in Nederland.
Berechting in de landen waar de terreurdaden zijn begaan verdient de voorkeur evenals opvang van deze mensen in islamitische landen. Breng de kinderen bijvoorbeeld onder bij familie in Marokko, Tunesië enz. zoals voorgesteld door Montasser Alde-emeh in AD en Trouw. (boek: Dubbelleven, Achter de schermen van de Staatsveiligheid en IS)
Alde-emeh weet als ervaringsdeskundige en wetenschapper op indringende en overtuigende wijze het gevaar te benoemen dat onze maatschappij wacht wanneer we geen actie ondernemen. Sterker nog: hij doet een uitvoerbaar voorstel voor een deel van de oplossing.
Regering, doe daar je voordeel mee.
