Beste TPO-redactie,
Ik schrijf deze brief ook naar jullie maar eigenlijk was de aanleiding dat ik kort van mij afschreef. Ik lees vaak en graag TPO maar soms vrees ik dat ik me teveel laat meeslepen. Politiek en problemen roepen soms zoveel frustratie op.
In alle breuklijnen binnen de huidige samenleving valt nog het meest de potsierlijkheid van slachtoffergedrag op. Het blijft toch vreemd? Waar vandaag eindelijk het ‘gedeeltelijk verbod gezichtsbedekkende kleding inging’ – of zoals velen het noemen het -boerkaverbod’ – waren de bittere tranen van verongelijktheid weer niet te tellen.
De meest vieze nasmaak houd je over aan ‘Het is net deTweede Wereldoorlog man, moslims zijn echt de nieuwe joden!’ Als er toch één argument is waarvan de honden geen brood lusten is het wel dat het boerkaverbod zo doet herinneren aan ‘de donkere dagen van de jaren ’40’. Zelf heb ik weinig of nooit de behoefte om huidige maatschappelijke thema’s eindeloos terug te voeren of te herkauwen tot een vergelijking met de Tweede Wereldoorlog. Het idee dat moslims in Nederland vandaag de dag in hetzelfde nauw worden gedreven of gevaar lopen is op zijn minst idioot te noemen.
Eigenlijk is het ongekend grof en past het totaal niet. Wanneer er toch één groep bestaat die debet is aan het huidige onvriendelijke en onveilige klimaat richting bijvoorbeeld – laten we maar wat noemen – joden of homo’s is het wel de islamitische gemeenschap. Het is misplaatst dat er zowel, en vooral, vanuit de moslimhoek als daarbuiten geregeld een vergelijking wordt gemaakt die op geen enkel vlak te verdedigen is.
Het is níet te vergelijken en smakeloos. Er worden in Nederland geen moslims opgesloten, afgevoerd en uitgemoord. Ook worden moslims niet beperkt in grondrechten. Ook niet geleidelijk aan. Tijden zijn niet hetzelfde. Er is geen apartheid hier. Er zijn heen tweederangsburgers.
Waar we afgelopen jaren – extra gevoed en aangemoedigd door bijvoorbeeld de malle spielerei die een Sunny Bergman tentoonstelt, of het ijlen van een Sylvana Simons, of een Denk die zich weer van de beste kant laat kennen – onszelf hebben ‘voorgelicht’, is er een nog grotere groep mensen al een tijdje het zelfcorrigerend vermogen en zicht op redelijkheid kwijt. Dat men ‘rechts’ al gauw tot nazi’s beschouwt of de eerder genoemde vergelijking met de oorlog maakt zegt vooral iets over het gebrek aan kennis.
Toch gaat die dubbelzinnigheid vaak voorbij aan het feit dat soortgelijke sentimenten en de sterk etnocentrische opvattingen juist terug te vinden zijn in diezelfde islamitische cultuur.
Niemand zal ontkennen dat de islamitische gemeenschap de laatste jaren flink onder de loep ligt. En terecht. Waar bijvoorbeeld – in vergelijking – het christendom een relatieve verlichting heeft doorgemaakt, zie je dit binnen de islam niet. Het steeds meer innemen van ruimte en het ondermijnen van wetgeving of omgangsvormen strookt gewoon niet – to say the least – met het voornemen van een gezonde samenleving. Dit kan je terug zien op allerlei lagen; bijvoorbeeld op kleinschalig (bestuurs)niveau en binnen sociale interacties, maar ook globaal.
Wanneer duidelijk is dat tolerantie word misbruikt door kwaadwil is het stellen van bepaalde grenzen of voorwaarden geen overbodige luxe. Integendeel, deze zijn van essentieel belang om bijvoorbeeld de veiligheid te waarborgen. Door een té toegeeflijke houding wordt alleen maar ingeperkt op geloofwaardigheid en uiteindelijk ook veiligheid.
Het boerkaverbod an sich is dan ook een noodzakelijke maatregel die is getroffen. Buurlanden kennen een strengere aanpak, en deze ‘Nederlandse versie light‘ past goed bij onze Nederlandse aard tot onderhandelen. De aanloop ernaar toe is slordig en veel te langdradig geweest. Dat het zo lang heeft moeten duren is laakbaar. Deze onduidelijkheid heeft voor nog meer wrijving gezorgd. Ook bestuursorganen, burgemeesters en politie die bij voorbaat aangeven niet actief te zullen handhaven maken het niet beter. Voeg daar de politieke partij NIDA aan toe die aangeeft bereid te zijn de boetes te betalen en je hebt de chaos compleet.
De plek waar NIDA gaat staan is interessant en iets wat we vaker zien; (burger)initiatieven om alsnog een – vaak financiële – compensatie te bewerkstelligen en daarmee, bij wijze van, recht te spreken. De crowdfunding voor het betalen van boetes die de blokkeerfriezen kregen opgelegd was daar ook een voorbeeld van. Echter, het verschil is hier dat het al om een Nederlandse traditie ging – of je het nu inhoudelijk wel of niet met Zwarte Piet eens bent.
We hebben de kopstukken van NIDA al een paar jaar kunnen volgen. Zowel in de gemeenteraad Rotterdam, omgeving Den Haag, als in de media mogen we geregeld genieten van Cemil Yilmaz en Nourdin el Ouali. In de weergave van standpunten of verdediging zien we allemaal welke richting het op moet gaan. Dat vaandel van ‘inclusiviteit’ waar ‘sociaal wetenschapper’ Cemil Yilmaz graag mee wappert is natuurlijk niets anders dan een vlag op een modderschuit. Als voormalig UWV-medewerker en fractievertegenwoordiger van het islamitisch geïnspireerde partij NIDA zet hij zich vooral in voor zaken als het bedenken van een nieuwe naam voor Hagenaren en Hagenezen, etnisch profileren en nu natuurlijk het ‘boerkaverbod’.
Een van zijn meest recente optreden voor UP! Network NL waar hij zijn afkeur voor de Pim Fortuynstraat laat blijken, was een perfect voorbeeld. Hier leren we wederom dat inclusiviteit vooral voor ‘iedereen’ is behalve voor wie je zelf geen ruk moet hebben én dat vanuit zogenaamd ‘rechts’ of ‘islamkritische kringen’ toch niks goeds kan komen. Die moet je vooral bannen.
Cemil Yilmaz is een schande. Pim Fortuyn kwam juist voor deze gemeenschap op en wilde deze mensen helpen. Er is geen verlichting te vinden in het zogenaamd ‘solidair’ zijn. De zeer bedenkelijke opvattingen die de islam vertegenwoordigt zijn duidelijk.
De overheid moet kleur bekennen, inzien en aangeven dat teveel invloed vanuit de islamitische cultuur – meer islamitische scholen, hoofddoekjes bij de politie, niet handhaven, kalifaatkindjes en het teveel in bescherming nemen – niet wenselijk is maar zelfs gevaarlijk. De angst dat onder Akerboom dat hoofddoekje bij de politie er wordt doorgedrukt is een sentiment dat je serieus moet nemen. De bezwaren zijn voldoende naar voren gebracht: we willen dit niet.
Maar over slachtofferschap gesprken – want groeten uit Den Haag – waar ik als ‘homo’ in de Schilderswijk, maar ook in bijvoorbeeld Arnhem, al jaren en dagelijks wordt geconfronteerd met homofobie. En ik niet alleen. Nageschreeuwd worden. Soms zelfs elkaar geslagen. Duwende schouders of een fluim voor je voeten. Ook zijn het geen uitzonderingen om je bij Albert Heijn door vakkenvullend gaaies er ‘stiekem’ *lees: zachtjes en fluisterend* aan herinnerd te worden wat voor smerige homo je eigenlijk bent. Ik heb er haast een safe space voor nodig.
Maar ik krijg er vooral ongelooflijk de tering van. En dan vooral van het stuk waarom ik niet mag benoemen dat deze agressieve vorm van afkeer uit de jeugdige en jongvolwassen islamitische of allochtone of Marokkaanse gemeenschap komt. Niet mag benomen van dezelfde groep die het zo vreemd vind dat dat het ‘boerkaverbod’ van kracht wordt en ‘Dat je in Nederland niet meer mag dragen wat je wilt’
Ondergetekende heeft minstens drie keer meegemaakt dat er grof geweld werd gebruikt omdat hij zogenaamd ‘rare kleding’ droeg. Ik word nagefloten, nagespuugd, uitgedaagd en bedreigd omdat ik wil dragen wat ik wil. En nee, ik provoceer niet en loop er niet bij als een debiel.
Maar wel gaan huilen omdat bij een boerkaverbod ‘mensen misschien wel eigen rechter gaan spelen’ – alsof het uitschot wat handelt uit naam van islam of überhaupt islam zelf niet doorgaans claimt enkel het eigen recht te erkennen.
Ja, dit is enorme verongelijkte en boze, rechtse, ‘slachtoffer’-aanklacht van iemand die boerka’s en het geweld dat voortkomt uit afkeer voor homo’s én islam niet kan scheiden.
Misschien ben ik wel nazi? Ik ben in elk geval geen slachtoffer.
Juan Arévalo (28) uit Den Haag
