Mevrouw Van Engelshoven,
“We schrijven geschiedenis”, riep u dinsdag uit op Twitter.
Ik meteen naar de grote nieuwssites natuurlijk.
Was er een grootschalige inval geweest in de woningen en kantoren van alle leden van de VVD-top en werd er een verbod op die partij op grond van artikel 140 voorbereid wegens ‘criminele organisatie’?
Had iemand van de TU Delft ontdekt dat je de gevolgen van een zeespiegelstijging van twee centimeter in een eeuw kunt ondervangen door de duinen en de dijken met twee centimeter te verhogen?
Had u een werkgever bereid gevonden Jerry Afriyie een jaarcontract aan te bieden?
Maar ik was weer te optimistisch.
Het ging over het vrouwenquotum.
Dat was door de Tweede Kamer.
De vrouwtjes slagen er blijkbaar niet in om op eigen kracht de gewenste baantjes te krijgen, dus moet de overheid een handje helpen.
Een dag later las ik een interview met een jonge, ambitieuze PvdA-politicus.
Dat ging zo:
Waarom leg je je werk als Statenlid neer?
“(…) Na de komst van ons tweede kindje kreeg ik steeds vaker heimwee naar mijn zoontjes. De jongste is vier maanden, de oudste twee jaar. De combinatie van mijn dagelijks werk en Statenlid zijn zorgde ervoor dat ik de kinderen soms drie dagen achtereen niet zag. Dat deed me verdriet. Ik zat steeds vaker met tranen in mijn ogen in de auto. Hoe gedreven en ambitieus ik ook ben, met die heimwee moest ik iets.”
Wanneer merkte je dat het niet meer ging?
“In de maand november kreeg ik werkelijk buikpijn van de heimwee. Het is lastig te beschrijven, maar wellicht dat andere moeders en ook vaders het herkennen. Je wilt je kindjes zien, vasthouden en ze volstoppen met aandacht en liefde. Als vergaderingen uitliepen – en dat doen ze veel – kreeg ik een knoop in mijn maag, want het maakte net het verschil of ik de jongens naar bed kon brengen of niet. Dit gevoel werd alleen maar erger. Dan moet je een besluit nemen. Ik kende dit gevoel nog niet, maar kon er niet meer omheen.”
U kunt dus achter de tekentafel nog zoveel symboolpolitieke maatregelen bedenken, de lokroep van de natuur is nog altijd sterker dan het gendernivelleringsprogramma van D66.
Ik ken dat PvdA-Statenlid trouwens.
Marijke Roskam heet ze.
Goed wijf.
Ik hoop dat Sinterklaas en Zwarte Piet vanavond een mooie racebaan meenemen voor haar oudste zoontje. En een Toet Toet Speelstuurtje voor de jongste.
Groet,
JanD
Wil je dat het dagelijkse ‘Briefje van Jan’ ook in 2020 blijft verschijnen? Doe dan een vaste maandelijkse donatie via Back me of een incidentele gift via Bunq me.
