Beste KLM-directie,
De Telegraaf onthult vandaag dat de KLM vorig jaar september de tickets waarmee de (destijds) illegale asielkinderen Lili en Howick naar Armenië hadden moeten reizen de avond voor hun uitzetting annuleerde.
Mensen met een roze bril zouden dit kunnen uitleggen als een bewijs dat de directie van KLM over een warm hart beschikt. Niet met de oogkleppen op geld verdienen over de rug van twee zielige kinderen, maar gewoon principieel weigeren om mee te werken aan een onmenselijke ‘deportatie’.
Hallelujah, praise the KLM!
Mensen met een gewone bril zien het anders.
Die zien een luchtvaartmaatschappij die er doorgaans totaal geen moeite mee heeft om stoelen te verkopen aan een overheid die mensen terugstuurt naar hun eigen land.
Een luchtvaartmaatschappij die in één geval de al verkochte tickets annuleerde, omdat de publieke opinie na een jarenlange mediacampagne wel erg op de hand van die twee kinderen was.
Een luchtvaartmaatschappij die dus terugkrabbelde uit angst voor imagoschade.
Het heeft allemaal niks te maken met een rechte rug of barmhartigheid, maar alles met marketing.
Al noemen jullie het zelf anders.
“We doen voor elke uitzetting onze eigen risicoanalyse.”
Angst voor twee kinderen?
Angst voor asieladvocaten?
Angst voor “welkom, welkom in mijn land”-vrouwtjes die met mattenkloppers naar Schiphol zouden trekken?
LOL.
Natte tosti’s zijn jullie.
En die rozebrildragers ook.
Ik hoorde EO-presentator Jeroen Snel vanochtend bij WNL al zeggen dat het “fantastisch was dat jullie je hart lieten spreken”.
Zou zo’n kneus nou echt niet doorhebben dat jullie 99 van de 100 keer gewoon de poen pakken als een illegaal wordt teruggestuurd naar zijn eigen land?
Of moet ik -in activistentaal- zeggen: als een mens richting ellende wordt gedeporteerd?
Groet,
JanD
PS. Respect voor mijn zakenpartner, die niet buigt voor activistenterreur.
Wil je dat het dagelijkse ‘Briefje van Jan’ ook in 2020 blijft verschijnen? Doe dan een vaste maandelijkse donatie via Back me of een incidentele gift via Bunq me.
