Beste Richard,
Normaal gesproken schrijf ik alleen vervelende briefjes aan Bekende Nederlanders.
Ik sta elke ochtend om negen over vijf op, pak mijn mobiele telefoon, check op een paar nieuwssites hoe Mark Rutte en zijn steunzenders binnen en buiten de coalitie de boel de vorige dag weer hebben belazerd, voor welk karretje de Staatsomroep zich heeft laten spannen, wat ‘Europa’ nu weer van ons eist en welke bejaarde bimbo André Hazes junior nu weer aan de haak heeft geslagen – en dan tik ik een stukkie.
Dat doe ik voor mijn eigen website en The Post Online en eens per week ook voor de radioversie van Veronica Inside.
Daarnaast doe ik het af en toe in zaaltjes en zalen in het land.
“Pak ons maar lekker hard aan”, zegt de persoon die me inhuurt dan, “want dan schud je de boel lekker wakker.”
Gisteren was alles anders.
Ten eerste had ik geen factuur gestuurd. Dat doe ik normaal bij dit soort optredens wel altijd, maar jij zei me dat dat bij Hart voor Den Haag/Groep De Mos ‘anders werkt’. “Weet je wat je doet, gozert”, vroeg je. “Loop na afloop maar effe langs Atilla, dan komt het helemaal goed.”
Dat leek me een strak plan.
Veel meer ontregelend vond ik dat ik niets echt vervelend vind aan Richard de Mos.
Kijk, als je mij in mijn slaap aantikt en je zegt alleen maar ‘Jesse Klaver’, dan gooi ik er desnoods half slapend een A4-tje uit over die nepper. Waarbij ik nooit zal vergeten te benadrukken dat een wethouder van zijn partij GroenLinks in het IJspaleis een woordvoerder aanstelde die in een eerdere functie bij de Tweede Kamer-fractie een stagiaire heeft aangerand – want ik mag graag wrijven in een vlek.
En als je zegt ‘D66’, dan rij ik blind naar het penthouse in Scheveningen om te kijken welk arm schaap vandaag het penthouse van Alexander Pechtold verlaat in de hoop dat hij dit kind wél wil houden en hoop ik voor het mokkel van dienst dat hij haar niet helemaal de tyfus heeft gescholden. Om over het kindermisbruik van 12-jarige knulletjes door Rob Jetten of die klimaathysterie maar vooral niet te zwijgen.
Verder heb ik inmiddels zoveel briefjes geschreven aan opperpinokkio Mark Rutte, dat hij er een maand lang zijn kont mee kan afvegen. En eerlijkheidshalve dat is ook precies wat hij doet; hij laat ze door Carolien afdrukken op het zachtst beschikbare papier, zodat zijn tere billetjes niet gaan bloeden.
Maar het is voor mij bijna onmogelijk om iets vervelends te zeggen over jou.
Dat moet echt uit mijn tenen komen.
Ik kan natuurlijk beginnen over het feit dat je de afgelopen jaren de verkeerde ondernemers gepamperd hebt. Want blijkbaar ben je er nog altijd niet in geslaagd om een opticien naar Den Haag te halen die wel smaak heeft én goed adviseert.
Of over je gebrekkige gevoel voor mode in het algemeen. Ik bedoel: het witte T-shirt zichtbaar dragen onder een overhemd, dat was in de mode toen Ad Havermans nog burgemeester van Den Haag was.
En als ik jou zie bewegen, snap ik heus wel dat achter je geldingsdrang een diepgeworteld trauma schuilgaat uit je lagere schooltijd, toen je bij potjes voetbal ongetwijfeld als laatste werd gekozen bij het poten.
Maar dat is het dan ook wel.
Ik heb eerlijk gezegd vooral een zwak voor je.
Want jullie kunnen miljoenmiljard keer de naam van jullie club veranderen, jullie kunnen op termijn zelfs ‘het Groep De M.’ helemaal verwijderen uit de naam, het zou een ongelooflijke onderschatting van het fenomeen Richard de Mos zijn als jullie denken dat jullie zonder Richard de Mos de grootste partij kunnen blijven in de Haagse gemeenteraad.
Zei ik ‘Groep De M.’?
Ja, ik zei ‘Groep De M.’
Want ik ga natuurlijk niet voorbij aan het feit dat er afgelopen jaar een ieniemienie klein akkefietje was rond twee van jullie wethouders.
Hoe ik daar vanuit mijn boerenwoning in Friesland tegenaan kijk?
Nou, jullie hadden een burgemeester die Scheveningen bijna in de fik had laten zetten. Die moest weg. En jullie hadden een loco-burgemeester die niet van een traditionele partij was en die dus vooral géén waarnemend burgemeester mocht worden. Dus kreeg het Openbaar Ministerie precíes op het juiste moment een seintje om jullie wethouders kalt te stellen. Zodat de VVD jullie uit het college kon stoten, zodat de VVD een waarnemend burgemeester kon leveren en zodat de VVD weer aan de touwtjes trok in het IJspaleis.
Ik geloof niet in complotten.
De aarde is rond en 9/11 was geen inside job.
Maar ik geloof ook niet in toeval.
Er zitten twee zwakke punten in hoe ik het zie.
Ten eerste: hangt het Openbaar Ministerie werkelijk aan een touwtje bij de VVD?
Ik zeg één naam: Geert Wilders.
Ten tweede: wie zegt mij dat jullie brandschoon zijn?
Ik denk helemaal niet dat jullie brandschoon zijn. Ik denk dat jullie net zo corrupt zijn als alle andere politici.
En daarmee bedoel ik: eerder geneigd vrienden te helpen, dan vijanden.
Dat doen raadsleden, dat doen wethouders, dat doen burgemeesters, dat doen Kamerleden, dat doen staatssecretarissen, dat doen ministers, dat doet de minister-president en dat doen leden van de koninklijke familie.
Ik zeg: Mark Rutte, Unilever, dividendbelasting.
Ik zeg: provincie Noord-Holland, prins Bernhard jr., Circuit van Zandvoort.
Dat ‘ze’ net zo bang zijn voor jullie als voor Geert Wilders, heeft grote persoonlijke gevolgen voor de betrokkenen en invloed op het beleid van de stad.
En dat is klote.
Maar het is ook een groot compliment.
Ze schijten namelijk zeven kleuren stront voor Groep De Mos.
Koester dat!
Groet,
JanD
PS. Geen Atilla gezien trouwens na afloop. Lekker dan!
Het dagelijkse ‘Briefje van Jan’ wordt mogelijk gemaakt door vaste maandelijkse donaties via Back me en incidentele giften via Bunq me.
