In de door GroenLinks onderdrukte voorheen vrije Lieve Stad van Hoop is iedereen behalve FvD-stemmers en ondernemers een zielig slachtoffer. Zielige slachtoffers hebben recht op subsidie maar als vrijwel iedereen een zielig slachtoffer is wordt het uitdelen van subsidie makkelijker als er ook onderscheid tussen slachtoffers onderling kan worden gemaakt. Daarom heeft GroenLinks de intersectionele, links-fascistische, totalitaire, zogenaamd ‘inclusieve’, cultuurmarxistische identiteitspolitiek uitgevonden waardoor het ene slachtoffer soms iets meer slachtoffer kan zijn dan het andere slachtoffer (ook al zijn ze allemaal gelijk, die slachtoffers).
Kort samengevat is dit ook wel zo’n beetje waar de Amsterdamse politiek over gaat: over bruggen en kades, het serieus beheren van een afvalcentrale, het met prioriteit bestrijden van de zware georganiseerde misdaad, het aanpakken van overlast in het centrum, het benoemen van slachtoffers, zielige slachtoffers, en nog meer zielige slachtoffers die, uiteraard, allemaal slachtoffer zijn van de blanke heteroseksuele man, tevens ondernemer, tevens FvD-stemmer.
Daarom verschijnt eens in de zoveel tijd een of ander rapportje waarin steeds weer een andere slachtoffergroep, al dan niet met recht op herstelbetaling, wordt benadrukt en wat de gemeente daar allemaal aan moet gaan doen (hint: subsidie uitdelen en FvD’ers tegen de muur zetten).
Deze week: de Nota Gendergelijkheid (lol). Waaruit blijkt, dit raadt u echt nooit, dat alle vrouwen (behalve Annabel Nanninga) superzielige slachtoffers zijn die ook nog eens minder krijgen betaald dan mannen omdat ze part time werken die in dienst zijn bij de gemeente Amsterdam ook nog eens 70 euro méér betaald krijgen dan mannen, maar dat soort ongelijkheid is natuurlijk geen echte ongelijkheid dus dat telt niet in Het Grote Fatsoenlijke Communistische Inclusiviteitsdiscours.
Zelf parelduiken in de jungle van hallucinante cultuurmarxistische intersectionele deugblerf bomvol Amerikaanse dramwoordjes kan hier (PDF).
Maar beter kijkt u gewoon de One Man Show One Woman Show One Human Show van Annabel Nanninga die op de voor haar kenmerkende martinbosmaiaanse wijze de hele flikkerse teringzooi van het linkse openluchtgesticht Amsterdam tot op de postmoderne genderneutrale veters affikt (“Welnu dames en heren…en anderszins”).
Enjoy!
