Wat viel de zelfbenoemde moraalridder Nancy Pelosi, de Democratische voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, begin deze week door de mand. Na afloop van de jaarlijkse ‘State of the Union’ (de Amerikaanse versie van de Troonrede) verscheurde zij, blaadje voor blaadje, de toespraak van president Donald Trump. Met die actie maakte Pelosi niet alleen het beleid van de president, maar ook het Congres te schande. Met vijanden als Pelosi heeft Trump geen vrienden meer nodig om met twee vingers in zijn neus de Amerikaanse presidentsverkiezingen te winnen.
We zijn inmiddels wel gewend dat het kamp van ongenuanceerde ‘Trump-haters’ keer op keer over scheef gaat, maar de scheuractie van de voorzitter van het Huis van Afgevaardigden mag toch wel worden bestempeld als triest dieptepunt in de haatcampagne die moet voorkomen dat president Trump voor een tweede termijn wordt gekozen. Tot groot verdriet van alles wat elitair is, won, geheel tegen de verwachtingen in, niet Hillary Clinton, maar straatvechter Donald Trump de verkiezingen. En ja, Trump is een ordinaire, botte lul, die zijn publieke optredens met enige regelmaat voorziet van lomp gedrag. Maar wat is het heerlijk verfrissend dat er eindelijk een politicus is, die doet wat ie zijn kiezers heeft beloofd. Ondanks dat het anti-Trump-establishment, gesteund door het overgrote deel van de media, alles op alles zet om de president optimaal te beschadigen, komt de Amerikaanse economie tot bloei, stegen de beurzen naar ongekende hoogten en daalde het Amerikaanse werkloosheidscijfer naar een historisch laag niveau.
De Democraten vinden het maar moeilijk te verkroppen dat de opmerkelijke politicus Trump zijn verkiezingsbeloftes daadwerkelijk uitvoert en dat zijn populariteit onverminderd groot blijft. Daarom moet ie kapot en wordt het middel van impeachen naar hartenlust ingezet. Eerst was dat vanwege de vermeende samenspanning tussen Trump en de Russische president Poetin om de verkiezingen van 2016 te winnen van Hillary Clinton en onlangs moest Trump geïmpeacht worden omdat hij met de Oekraïense president Zelensky zou hebben samengespannen om Joe Biden te verslaan bij de verkiezingen van 2020. Net zoals vaker gebeurt, en geloof mij, ik kan het weten, worden termen als ‘integer’ en ‘corruptie’ gebruikt als politiek wapen om politieke opponenten proberen uit te schakelen. Bij het telefoongesprek dat Trump met de Oekraïense president had, begint Trump niet over de zoon van Joe Biden, dat doet Zelensky. Het is namelijk Joe Biden die de Oekraïne onder druk heeft gezet om een onderzoek naar corruptie, waarbij zijn zoon Hunter betrokken is, te staken. Zoals verwacht werd de aanklacht van machtsmisbruik deze week door de meerderheid van de Senaat weggestemd.
De ‘Operatie Beschadiging’ die de Democraten voeren gaat inmiddels onverminderd door. Als reactie op de vrijspraak van de Senaat stelt Pelosi dat de Republikeinen met hun besluit ‘wetteloosheid genormaliseerd’ hebben. Volgens haar blijft Trump ‘een gevaar voor de Amerikaanse democratie’. Ook met deze aantijgingen doet Pelosi zich voor als voorvechter van de democratie. Maar zij was met die motivering juist één van de mensen die Trump, democratisch gekozen door het Amerikaanse volk, middels een afzettingsprocedure aan de kant wilde zetten. En zij is diegene die keer op keer, zo ook nu weer met de stemming in de Senaat, het democratische proces niet erkent en zich stelselmatig schuldig maakt aan het demoniseren van een democratisch gekozen president. Daar waar Pelosi in 2009 nog pal voor beleefde omgangsvormen stond en excuses eiste van Republikeinen die door de toespraak van ex-president Obama ‘u liegt’ riepen, heeft ze zichzelf nu ontplooid tot iemand die de spreektekst van een president gebruikt als goedkope scheurkalender. Met die daad heeft ze aangetoond lak aan de democratie te hebben en jaagt ze het Amerikaanse kiezersvolk rechtstreeks in de handen van haar rivaal: Donald Trump
