Beste meneer Slob,
Gisteren was er wat mini-ophef over zich journalist noemende figuren als Jaap Jansen die hun podcast of radio-programma laten sponsoren door de Europese Commissie en dan gasten uitnodigen die kritiekloos de Europese heilstaat bezingen.
Maar er is natuurlijk een groter verhaal: de Publieke Omroep.
Die ontvangt jaarlijks iets van acht-, negenhonderd miljoen euro belastinggeld van de zittende macht en is daarmee per definitie niet onafhankelijk.
En begin alstublieft niet over ‘redactiestatuten’ enzo.
Ik heb in de tijd dat ze nog ‘serieus rechts’ wilden zijn een tijdje mee kunnen kijken bij WNL. Daar vertelde de hoofdredacteur voor hij in zijn BMW 5-serie stapte smeuig hoe hij gedwongen werd om mee te werken aan één of andere klimaatactie. En waarom hij natúúrlijk meewerkte. Want wie meewerkte, werd beloond.
Enfin, die Publieke Omroep kan dus worden afgeschaft.
De goede programma’s worden wel opgepikt door de commerciëlen, de rest kan weg of via sponsoring, reclame, ledenwerving, donaties en/of crowdfunding de eigen broek gaan ophouden. En wie daar niet in slaagt, voorziet blijkbaar niet in een behoefte.
Te simpel gedacht?
Ik zou eerder zeggen: modern gedacht.
Jongeren stemmen niet meer af op de Publieke Omroep. De enige uitzondering: mijn jongste is fan van Arjen Lubach. Typisch zo iemand die morgen bij RTL kan tekenen…
De Publieke Omroep is voor mensen met steunkousen.
Wat me brengt op de gewaardeerde Telegraaf-columnist Rob Hoogland.
Rob neemt geen botox, maakt geen selfies en laat zijn snikkel er gewoon aan zitten.
Rob moet niks hebben van ‘vloggen’ en ‘influencen’ en ‘podcasten’.
Nee, Rob tikt gewoon drie keer per week een stukkie.
En in zijn stukkie van vandaag over het plan van de Britse premier Boris Johnson om de BBC van de subsidietiet af te halen, brengt hij nog even in herinnering wanneer in Nederland de belastingheffing ten behoeve van de Staatsomroep ook alweer werd ingevoerd.
In 1927 wilde het kabinet-De Geer 1 al een verplichte luistergeldbijdrage invoeren.
“Wat roepen de omroepen over dat wetsvoorstel”, schrijft Rob. “’Niet doen, mijnheer De Geer, wij mogen onze onafhankelijkheid niet verliezen!”
Het plan werd afgeblazen.
Rob vervolgt: “Pas in december 1940 komt het er toch van, op bevel van rijkscommissaris Seyss-Inquart. En verdomd, het besluit blijft na de oorlog gehandhaafd.”
En Rob besluit met de volkomen terechte vraag: “Staat er eigenlijk al een standbeeld voor Seyss-Inquart op het Mediapark?”
Natuurlijk staat dat er niet.
Maar dit geschiedenislesje van ome Rob is misschien wel een goede aanleiding om deze erfenis van de nazi’s éindelijk af te schaffen.
Groet,
JanD
Briefje van Jan’ wordt mogelijk gemaakt door vaste maandelijkse donaties via Back me en incidentele giften via Bunq me.
