Beste Imanuelle,
Het is éindelijk gelukt!
Ik heb een overeenkomst tussen ons gevonden.
Nee, ik ben niet zwart.
Ik ben blank.
Nee, ik word niet op straat herkend vanwege ‘Vechtershart’, ‘Celblok H.’ en ‘Tuintje in Mijn Hart’.
Ik ben geen acteur.
Nee, ik ben niet gearresteerd omdat ik voor enkele tienduizenden euro’s handel aan soft- en harddrugs bij me had op Tomorrowland.
Ik gebruik geen drugs.
Ik verdien mijn centen niet met drugshandel, ik heb vaste en losse donateurs en advertenties, soms voor hele stomme bedrijven.
Ik kom niet op Tomorrowland.
Nee, ik ben niet kritiekloos geïnterviewd door een goede vriend voor de Volkskrant.
Ik word nooit kritiekloos geïnterviewd.
Ik heb geen goede vriend bij de Volkskrant.
Nee, ik zat nooit met een voor het eerst in haar leven zwijgend ‘law and order’-CDA-Kamerlid Madeleine van Toorenburg bij Jinek.
Ik sta (tot genoegen) op Jineks zwarte lijst.
Nee, ik heb nooit gehuild voor het aangezicht van 738.000 Nederlanders.
Ik vind de inhoud belangrijker dan de vorm.
Nee, ik duik niet in de slachtofferrol.
Ik heb een gladde rug.
Maar er is dus, zo leerde ik gisteren van je hoofdrol in de tv-serie Jinek, wél een overeenkomst tussen ons.
We lijden allebei aan het imposter-syndroom. Dat is de angst om ontmaskerd te worden als oplichter.
Jij zei: “Je denkt steeds dat mensen er achter komen dat je een enorme loser bent, en helemaal niet zo leuk als iedereen denkt. Het maakt dan niet uit wat je hebt opgebouwd en wat je allemaal bereikt hebt.”
Mij maakt dat ‘leuk’ dan weer geen reet uit, ik heb het met ‘goed’.
Drie keer per dag tik ik een stukkie en drie keer per dag dacht ik: dit kan toch elke boerenlul?
Dat gevoel kan ik trouwens steeds beter onderdrukken.
Omdat mevrouw Dijkgraaf tijdens Jinek wat minder hardvochtig over jou dacht dan ik, geef ik je een tip die bij mij werkt.
Je moet één ijkpersoon uit jouw vakgebied kiezen, met wie je je eigen prestaties vergelijkt en die jouw schoenveters nog niet mag strikken.
Als ik twijfel of ik wel goed genoeg schrijf, pak ik er gewoon een nog niet door zijn vriendin geredigeerde column van die fabulant uit Deventer bij.
Dan lach ik dat imposter-syndroom meteen midden in zijn smoel uit.
Dikke kus,
JanD
PS. Je kunt trouwens ook het Narcissus-syndroom hebben. Over zo iemand was ik gisteren bij Veronica Inside.
Ook @JnDkgrf heeft iets te zeggen over André Hazes en Bridget Maasland. “Wat mij betreft laat je ons eeuwig met rust.” ? #RadioVeronica #VeronicaInside #BriefjeVanJan pic.twitter.com/4ANkWcFC6S
— Radio Veronica (@radioveronica) February 18, 2020
Briefje van Jan’ wordt mogelijk gemaakt door vaste maandelijkse donaties via Back me en incidentele giften via Bunq me.
