Mazda zweert bij de verbrandingsmotor, maar komt nu ook met een elektrische auto. Wij testen het allereerste gecamoufleerde prototype. Het elektrische debuut van Mazda is zo pril, dat onze testbolide, de MX-30, nog niet eens in productie is. Sterker nog, tijdens onze testrit in Portugal reden wij een MX-30, die vermomd was als CX-30. Kortom, het koetswerk was nog niet helemaal klaar, maar de techniek wel. En daar ging het ons om.
Stiekem moeten ze daar in Hiroshima al jaren en jaren bezig zijn geweest met een E-auto, want de MX-30 komt meteen doordacht over. De batterijen zijn bijvoorbeeld ingenieus weggewerkt in de bodemplaat. Dat is niet alleen goed voor de wegligging (hoe lager het zwaartepunt, hoe beter, toch Max?), maar ook voor de ruimte aan boord. Daar hadden de ingenieurs trouwens plenty van, want een elektromotor schittert ook door zijn compactheid. Heel eigenzinnig Mazda is dat de achterdeurtjes aan de andere kant opengaan, oftewel: de zogeheten suicide doors. En hé, had de RX-8 dat niet ook nooit?
Misschien is deze MX-30 wel de meest woke auto tot nu toe. Zo is de leren bekleding grotendeels ‘scharrel’, dus van runderen die (g)razend gelukkig waren, ofzo. De deurpanelen bestaan uit gerecyclede PET-flessen en de zwevende middenconsole is ook uit kurk geconstrueerd. Ook qua techniek blijft Mazda eigenzinnig. Waar veel merken de reflex hebben om zo groot mogelijke accu’s in hun E-auto’s te hengelen, daar is hier geopteerd voor een bescheiden batterij van 36 kWh. Het idee erachter is simpel: deze is lichter, dus het kost minder energie om hem mee te slepen. Het voorlopige bereik ligt op zo’n 200 kilometer. Daarmee dek je 90 procent van al je ritjes af. De keuze voor een lichte batterij, werkt ook in de rij-eigenschappen door. Een I-Pace of een Tesla voelen soms aan als een elektrische tank, maar het MX-30-prototype geeft meteen een veel speelsere indruk.
Vrij onbelicht bij elektrische auto’s is tot nu toe de ervaring voor de bijrijder. Het snelle optrekken, de regenererende remmen en het ontbreken van motorgeluiden, zorgen er niet zelden voor dat passagiers (kots)misselijk kunnen worden. Mazda heeft daar een uitgebreid onderzoek op losgelaten, met als resultaat dat wij ook op de passagiersstoelen niet onpasselijk werden. Het artificiële motorgeluid zal daar zeker bij hebben geholpen, evenals het aangepaste remgevoel. Dank Mazda! Laden kan thuis al in zo’n 4.5 uur en snelladen (met 50 kWh) kan ie ook, waarbij de MX-30 hier een vrij universele CCS-stekker krijgt, zodat je nergens voor, eh, paal staat. Trouwens, voor mensen die nog steeds laadstress of range-anxiety hebben: Mazda komt vermoedelijk ook met een versie, die is voorzien voor een hulpmotor. Nee, ze konden het niet laten.
