Al decennia lang, mogelijk sinds mensenheugenis, leven we in een beschavingscrisis waar niemand zich druk om maakt. Althans niet de mensen aan het roer van de samenleving die politieke invloed kunnen uitoefenen om de levens van vele mensen daadwerkelijk te verbeteren.
Echter, als het leven zelf haar gezicht toont is de wereld te klein en moet iedereen, volgens dezelfde autoriteiten, zich in blinde paniek verliezen om een klimaat-, gezondheids- of coronacrisis. Daarbij wordt verwacht dat je op haast religieuze wijze bereid bent om alles op te geven wat je lief is. Als je dat niet doet ben je asociaal en onmenselijk. Terwijl juist bij die zogenaamde crisissen het helemaal niet nodig is om wat dan ook op te geven. Biologisch gezien weten we hoe we moeten reageren. Het klimaat zal echt niet veranderen of virussen verdwijnen als we onze zuur verdiende centen, privacy en daarmee zelfbeschikkingsrecht van ons allen in handen leggen van de overheid. Alsof we ons in het tijdperk van Jaap Zonderland bevinden, waarbij Robin Hood vooralsnog de grote afwezige is.
Waar we wel invloed op hebben zijn onze eigen daden. De daden die de meerderheid van de mensheid over de hele wereld knecht in miserie, waarbij overheden je nog een extra kopje onder duwen. Je wordt weggezet als een slecht mens als je weigert mee te doen aan de façade waarbij we zogenaamd ontwikkelingslanden helpen, maar je bent een held als je je ogen sluit voor de ellende van mensen om je heen, in stand gehouden door een overheid die het op meerdere terreinen laat afweten.
We leven in een samenleving waarin, als je geboren wordt in ellende, de kans heel groot is dat dat je lot is. Niet omdat je psychisch niet sterk bent, maar omdat je met een achterstand begint, waardoor je altijd achter in de rij staat. Daarbij word je als kind ook niet voorbereid op de vele valse profeten die alleen geïnteresseerd zijn in hun eigen gewin, op je pad naar een menswaardiger bestaan. Je begint onderaan dus kan je enkel het slechtste kopen en word je verplicht meer uit te geven om ook volwaardig in de samenleving mee te mogen doen. Met onvoldoende eigen geld heb je geen recht op subsidies. Je hebt alleen genoeg om levenslang aan het leeninfuus te hangen.
Je start lager geschoold aan je leven, bezit geen auto en woont later in een bouwtechnisch slecht huis dat nu ook nog eens flink verduurzaamd moet worden. En dan mag je hopen dat je niet in de provincie Groningen woont, waar je je huis letterlijk al jaren verder ziet scheuren. Ellenlange procedures waardoor mensen soms meer dan een jaar moeten wachten op een eerste inspectie en nog langer dankzij de wijze waarop we nu met corona omgaan. Ondertussen bevindt de betreffende gaswinning zich zogenaamd onder het veilige niveau maar waaiert de schade wel verder uit waardoor nieuwe dorpen tot de gedupeerden gerekend kunnen worden. En het hele circus voor deze nieuwe groep mensen opnieuw van vooraf aan begint. De overheid heeft liever dat vele bedrijven verdienen over de rug van mensen in diepe ellende dan dat ze 1 euro teveel uitkeren aan huiseigenaren die toch maar 50 scheuren in hun huis hebben in plaats van 51. Hoe meer scheuren, hoe langer overheidshulp uitblijft, en iedereen weet het maar zwijgt.
In 2016 waren er al 100.000 mensen met aardbevingsschade in Groningen. Daar zijn ondertussen veel meer meldingen van ook nieuwe woningeigenaren bijgekomen. Over heel Nederland hebben een miljoen huizen te maken met (dreigende) funderingsproblemen die huizen verlieslatend of zelfs onverkoopbaar maakt. Die mensen tot de grond psychisch ruïneert, van een zorgeloze toekomst berooft en hun kansen op passend onderwijs en werk minimaliseert. Maar als er zometeen mogelijk 5000 mensen of meer in Nederland, waarvan voornamelijk ouderen en chronisch zieken, overleden zijn aan corona dan is het een nationale ramp van immens formaat. Dat de overheid de drijvende kracht is achter gaswinning, en de daarmee gepaarde schades, en haar verantwoordelijkheid niet neemt waardoor veel meer mensen psychisch en lichamelijk levenslang beschadigd worden inclusief hun kinderen is blijkbaar geen punt. De politiek lacht het weg en gaat over tot de orde van de dag.
Wat is eigenlijk asocialer en onmenselijker?
