“Amsterdam BIJ1 roept de autoriteiten op om juist tijdens de COVID-19 crisis te waken voor het stelselmatig stigmatiseren en discrimineren van specifieke groepen mensen in onze samenleving.
Het gevoel van veiligheid op straat is in het gedrang is gekomen. Mensen werden afgesnauwd of nageroepen door vluchtige voorbijgangers en meestal onheus bejegend. Deze ervaring kan buitengewoon intimiderend zijn voor mensen die al worstelen met psychische kwetsbaarheid. Denk aan mensen met een sociale angststoornis, burn-out, depressie, of personen die te maken hebben gehad met (seksuele) intimidatie, pesten en andere mogelijke trauma’s.
Het aanspreken van mensen op straat op hun ‘verkeerde gedrag’ zonder te begrijpen wat de relatie tot elkaar is, dwingt mensen om verantwoording af te leggen aan vreemden over hun genderidentiteit, hun seksuele identiteit of gekozen gezins – en relatievorm.
HOE DAN WEL? TIPS:
Voor overheid en (medische) autoriteiten – check het taalgebruik:
– Pas een intersectionele – en mensenrechtenbenadering toe ook op crisis beleid en communicatie.
– Vermijd de te vage verwijzingen naar ‘het gezin’ of ‘het huishouden’. Dit is voor iedereen anders in te vullen in een samenleving waarin we gender-, seksuele en relationele diversiteit willen waarborgen. Spreek bijvoorbeeld liever over mensen met wie je een ‘intieme relatie’ hebt.
– Voor ons allemaal op straat – check je aannames:
– Wanneer het toch noodzakelijk is om onbekenden op straat aan te spreken voor veiligheid van ieders gezondheid, vraag dan of de groep een ‘quarantaine gezin’ betreft.”
En zo gaat het nog heeeeeeeeel lang door en eigenlijk is dat hele eh…’artikel’ één grote integrale WTF-bonusquote.
Samenvatting: check je inclusieve aannames op straat en denk er om dat ‘het gezin’ roepen tegen het gezin enorm kwetsend en stigmatiserend kan zijn.
Ofzoiets.
Maar wij kwamen er ook niet helemaal uit. Veel succes met lezen!
(En nogmaals mensen: CHECK JE AANNAMES!)
