Meneer Timmermans,
Juist in crisistijd zorgt elk positief nieuwtje voor een huppeltje van ons hart.
Zelf mag ik er, wegens een rijke fantasie, graag een schepje bovenop doen als ik goed nieuws hoor. Voeg dat bij mijn aangeboren optimisme en u snapt dat ik in mijn hoofd de laatste dagen constant feest aan het vieren ben.
Dat uw megalomane Green Deal volgens juristen van het Europees Parlement zo illegaal als de pest is, was zo’n positief nieuwtje.
Ik denk er dan bij hoe uw partner in crime Diederik Samsom hysterisch gillend staat te stampvoeten als hij het nieuws hoort, hoe u samen een potje staat te schelden op de juristen die jullie voor de voeten durven lopen en hoe u zich ’s avonds onverwacht thuis meldt om een potje te gaan uithuilen bij uw Irene en u haar in het echtelijke waterbed aantreft met een u onbekende jongeman die, staand, zijn eigen piep nog wél kan zien.
Zo gaat het ook bij alle berichten over de verminderde uitstoot van stikstof die zelfs de mainstream media mondjesmaat delen met ons, het plebs.
Sowieso omdat die duidelijk maken dat die schuldigverklaring van de boeren (op basis van wat de deskundigen van het RIVM beweren, LOL) nogal onterecht was. Maar ook omdat ik dan voor me zie hoe Carola Schouten urenlang wakker ligt van de vraag hoe ze dit nu weer moet verkopen in de ministerraad, zonder uitgelachen te worden door de Grote Jongens, die zich met het wél bestaande corona-probleem weer in de harten van de kiezers proberen te manoeuvreren. En hoe ze uiteindelijk trillend als een rietje in haar bed ligt, als ze bedenkt hoe Mark Rutte zal reageren als hij hoort dat de boeren niet meer met haar willen praten, wat best onhandig is voor een minister van Landbouw.
En in het nóg lichtere segment heb ik het bij die lui van dat coronalied ‘Zon’.
Ik zie nu al voor me hoe Ellie Lust straks als die hele corona-ellende achter de rug is exclusief bij Eva Jinek gaat vertellen dat “het gelukt is”. Dat Eva dan vraagt: “Wat?”. En dat Ellie dan haar meest serieuze blik opzet, haar handen spreidt zodat we haar duimring goed zien en dat ze zonder een spóórtje van zelfspot zegt: “Nou, corona de wereld uit zingen!” Waarop alle mensen die bereid waren om voor een vergoeding van 15 euro op de eindelijk weer gevulde publieke tribune te gaan zitten allemaal onder aanvoering van de toevallig ook aanwezige Rob Jetten en Martijn Koning gaan staan en het coronalied inzetten.
“Dag, meisje in de urn.”
Hallo, meneer in de kist.”
“Jij, ik, wij.”
“Samen.”
“Oh, oh, oh, laat ons schijnen in de studio…”
En dat Ellie Lust daarna gelukzalig om zich heen kijkt, zoals de Paus na het Urbi et Orbi over het Sint Pietersplein in Rome.
En zo ben ik weer terug bij u.
Van de Paus is het maar immers nog maar één stapje naar Jezus.
Groet,
JanD
PS. We willen natuurlijk niet dat uw prachtige plannen helemaal verloren gaan. Daarom heb ik een heel handig cadeautje voor u gekocht.
Het dagelijkse ‘Briefje van Jan’ wordt mede mogelijk gemaakt door vaste maandelijkse donaties (Back me) en/of incidentele giften (Bunq me). Waarvoor dank!
Kopen bij Bol.com via mijn partnerlink wordt ook gewaardeerd
