Hart Island is dé gemeentelijke begraafplaats van New York en er liggen inmiddels al meer dan een miljoen(!) mensen begraven, vooral daklozen, mensen zonder familie of nabestaanden, overige anoniemen (inclusief lichaamsdelen) en de allerarmsten die geen uitvaart konden betalen. Alle doden worden er begraven in massagraven en in het verleden werd het eiland onder andere gebruikt als gevangeniseiland, gesticht, jeugdgevangenis, tuberculosesanatorium, afkickkliniek en in de Civil War als krijgsgevangenenkamp (het is dan ook nauwelijks een lugubere plek te noemen). Mochten er geesten bestaan, inclusief die van dode aidskinderen, en mocht het ergens spoken dan is het op Hart Island. Als het op Hart Island niet spookt dan spookt het nergens.
Normaal gesproken worden op Hart Island zo’n 1500 doden per jaar begraven (ongeveer 25 per week), maar dankzij de corona-epidemie is dat aantal gestegen tot 25 doden per dag (dat zou dan uitkomen op zo’n 10.000 doden per jaar als dit een jaar blijft duren), de mortuaria en zelfs koelvrachtwagens in New York zijn inmiddels overvol.
Het fijne werk van de doden begraven wordt op Hart Island opgeknapt door gevangenen uit de gevangenis van Rikers Island (die er overigens voor betaald krijgen, en naar gevangenismaatstaven niet weinig ook), maar de gemeente heeft inmiddels vergevorderde plannen om een particulier bedrijf in te huren dat het werk van de gevangen overneemt.
