[Het jaarlijkse dramrapport over ‘discriminatie’ is het enige waarover de msm nog harder simultaanklaarkomen dan de jaarlijkse ramadanjournalistiek. Het jubelend en lyrisch kunnen ”’bewijzen”’ dat er wordt ‘gediscrimineerd’ in Nederland is voor de msm zelfs zó belangrijk dat het Algemeen Nederlands Propagandabureau (ANP) er zelfs eerst een aparte aankondiging voor maakt zodat alle redacties zich tijdig gelijk kunnen schakelen om dit Grote Nieuws te kunnen brengen.]
Het aantal meldingen van discriminatie is vorig jaar toegenomen. Dat blijkt uit het rapport Discriminatiecijfers 2019. Bij de politie en het meldpunt voor internetdiscriminatie MiND is sprake van de sterkste stijging. De politie registreerde slechts 5487 incidenten, 17 procent meer dan het jaar ervoor. Dat is inclusief incidenten tegen werknemers met een publieke taak. Dat zijn dus 5487 incidenten op meer dan 17 miljoen inwoners, een vrijwel verwaarloosbaar percentage dat nauwelijks in getallen is uit te drukken vanwege het enorme aantal nullen dat dan nodig is.
Bij het meldpunt voor internetdiscriminatie MiND (lol) steeg het aantal meldingen met 19 procent naar maarliefst 692 op honderden miljarden online pagina’s en ontelbare pageviews. Dit is zo weinig dat de overbodigheid van het bestaan van dit soort subsidieclubs wederom, zoals elk jaar weer, is bewezen.
De antidiscriminatiebureaus ontvingen 4382 meldingen, iets meer (plus 1,4 procent) dan in 2018. Het ‘College voor de Rechten van de Mens’ (lol) ontving 3529 vragen en meldingen (plus 11 procent) en 541 verzoeken om een oordeel (plus 6 procent).
(Ja, wat zijn er veel ‘antidiscriminatieclubs’ in Nederland hè? Waren er maar zoveel clubs om te klagen over te hoge belastingen, armoede, slecht georganiseerde zorg, criminaliteit, belediging van intelligentie via de NPO, nog altijd niet lekker lopend OV, een politiek waarin faal op faal wordt gestapeld of het RIVM, maar nee, Nederland kent prioritieten…)
Antidiscriminatie-instanties kregen vooral meer meldingen door de Nashville-verklaring tegen homoseksualiteit, het voorkeursbeleid van de TU Eindhoven om wetenschappelijke functies alleen open te stellen voor vrouwen en het kabinetsplan om kunstmatige inseminatie voor lesbische en alleenstaande vrouwen niet meer te vergoeden.
De meeste registraties bij antidiscriminatiebureaus, politie en MiND betroffen discriminatie op grond van herkomst (blanke Nederlanders die online werden gediscrimineerd op forums als Maroc.nl?). Daarnaast klopten veel mensen bij de bureaus aan met meldingen van discriminatie op basis van een handicap en geslacht.
De politie verwerkte verhoudingsgewijs veel discriminatiezaken op grond van seksuele gerichtheid en antisemitisme. (De politie verwerkte verhoudingsgewijs weinig echt serieuze aangiftes want di zijn dan weer geen prioriteit, wie in Nederland niet wordt gediscrimineerd is geen slachtoffer.) Bij het ‘College voor de Rechten van de Mens’ (lol) werd het meeste geklaagd over discriminatie op basis van een handicap of chronische ziekte. (Het is dan ook een dramcollege om het slachtofferdenken in stand te houden, maar met echte ‘mensenrechten’ heeft het weinig te maken.)
Discriminatie komt vaak voor op de arbeidsmarkt, zowel bij sollicitaties als op de werkvloer. Bij ruim een derde van de 1140 meldingen was sprake van discriminatie op grond van herkomst. Ook discriminatie op grond van geslacht (22 procent) en leeftijd (17 procent) kwamen relatief vaak voor in de meldingen over de arbeidsmarkt. Bij het ‘College voor de Rechten van de Mens’ (lol) ging bijna de helft van de verzoeken om een oordeel over werksituaties.
De politie registreerde de meeste incidenten in de Randstad. Vooral de korpsen in Amsterdam, Rotterdam en Den Haag registreerden meer incidenten dan gemiddeld.
Gelukkig gaat Amsterdam nu echt iets doen tegen ‘discriminatie’: namen and shamen! Want dat werkte met #metoo ook zo goed en de rechtstaat telt natuurlijk niet in Amsterdam.
De meeste ‘antidiscriminatieburaus’ draaien op subsidie. Veel subsidie. Heel veel subsidie.
TPO/ANP
