’t Is dat de Roemeens-Franse filosoof Cioran ermee kwam aandraven, anders had een of andere misantroop het wel gezegd: “Het enige argument tegen de onsterfelijkheid is de verveling”.
De massa’s moeten onderhouden worden. Zeker nu, nu ze zoals kippen opgesloten zitten in een ren. Rondkijkend, niet wetend wat te doen, hulpeloos. Ze zitten thuis. Alleen, of als koppel, of als koppel met kinderen, of met de hond, of met de vrouw en de hond, of met corona, of met kanker, of met een combinatie van dat alles. In ieder geval, als mensen niet aan het werk zijn weten ze niet van welk hout pijlen te maken. Ze beginnen allerlei gekke dingen te doen.
Dan beginnen ze zelf video’s op te nemen, die ze viral willen laten gaan. Soms haalt zo’n filmpje de media, vaak ook niet. Liefst is het dat tweede, maar helaas sijpelt nu en dan iets van dat eerste medialand binnen. Wat dan weer een aanslag is op de ergernisradar van ietwat normaal denkende mensen. Je ziet dan een huisvrouw met aandachttekort die een bekend liedje nazingt, maar dan met een zelfgeschreven tekst. Of je ziet een man die een uit karton gesneden paardenkop op zijn hoofd zet en op een skateboard door de living rijdt. Soms zie je een heel gezinnetje dat buiten in de tuin gezamenlijk op de trampoline ‘gek doet’, #prettiggestoord. Dergelijke pareltjes en kleine kunstwerkjes gaan gepaard van onderschriften in de trant van: ‘Wat corona met je doet’, of ‘Je bezighouden in coronatijden’.
Daarnaast zie je tonnen selfies verschijnen. Dan zie je mensen met een mondmasker op. Voornamelijk vrouwen hebben er een handje van. Die zien er soms ook effectief sexy uit, een beetje zoals buikdanseressen uit de harem van een of andere obese sultan. Belangrijk is dan om je smartphone mooi recht te houden en de lichtinval correct uit te balanceren. Onder je selfie plak je dan dat profieltje met #ikzorg op, ook al werk je als sales manager voor een eroticashop (wat strikt genomen ook een vorm van zorg is), of bevind je je intussen permanent ‘in between jobs‘.
*
Eigenlijk legt deze hele vervelingscultus die in het kielzog van dat covid-19 virus meereisde voornamelijk de ongebreidelde eigengereidheid van mensen bloot. Want naast, tussen en onder het handgeklap dat overal breed wordt uitgesmeerd, treedt de neurotische hang naar aandacht en erkenning die mensen drijft naar de voren. Door de band halen velen die aandacht en/of erkenning uit hun professionele activiteiten. Nu die houvast is weggevallen vallen de mindere goden terug op het posten van kaarsjes en/of verpleegsters-met-vleugels op hun Instagram- en Facebooktijdlijnen, terwijl de grotere geesten kunnen terugvallen op ludieke filmpjes en krijttekeningen op hun voetpad.
Enfin, het mag duidelijk zijn. Zonder overheid, zonder roemrijke mediafiguren, zonder houvast is de massa compleet verloren. Gelukkig zijn daar de BN’ers, die hun schouders onder de reddeloos verloren massa zetten. Ze geven dagelijks tips aan de mensheid. In tijdschriften, kranten, vlogs, op televisie, op de radio: overal zijn ze, om duiding te geven bij wat er gaande is. Dat het belangrijk is om thuis te blijven, om vol te houden. En dat het voor iedereen hard is en zwaar, maar dat, als we allemaal flink zijn, na een tijdje de wereld als één grote gemeenschap van broeders zal opstijgen naar de hemelsferen, waar koren van cherubijnen en serafijnen ons het Gloria in Excelsis Deo zullen toezingen.
Natuurlijk dient vooreerst komaf te worden gemaakt met de dodelijke verveling waaraan de mensen zijn blootgesteld. Zoals kleine kinderen die in vakantieperiodes ‘ik verveel mij’ janken wanneer ze eens gedurende twee minuten niet worden ge-entertained, jammeren de verloren schapen vanuit hun kippenren ‘dat ze het kotsbeu zijn’. Waar zijn de entertainers? Wie houdt ons bezig? Waar vinden we redding?
Bij BN’ers tiens. Waar anders? Kijk maar eens tot wat die allemaal in staat zijn. Ze posten een selfie waarop ze hun duim omhoogsteken, ze coveren een bekend nummer dat tranen opwekt bij de snel geëmotioneerde luisteraar, ze terroriseren het televisiescherm met hun betweterige feel good-praatjes en ze nemen een filmpje op waarin ze laten zien hoe ze samen met hun ‘kids’ staan te kokkerellen in de keuken, mét mooi uitgestreken deeg- en slagroomvlekken op hun aangezicht zodat het lijkt alsof een spontaan kookfestijn tot de dagdagelijkse gekkigheden behoort waarmee beroemde sterren zich bezighouden. En oh ja, het spreekt dat beroemdheden fan-tas-ti-sche ouders zijn, die uren en uren spenderen aan hun ‘kids’.
Ja, het is rustig op straat, maar druk aan het firmament.
