Als je ziek wordt, ziek je uit, sterk je aan en bouw je weer weerstand op. Het land wordt uitgeteerd door coronabeleid en waar denken politici aan: bezuinigen. We gaan de sterkste schouders, de grootste weerstand van het land, verder ondermijnen zodat bij een eerstvolgende crisis het land mogelijk nooit meer overeind komt. Waarom kiezen economen dit gebaande pad? Zijn deze klassiek geschoolde economen niet in staat om buiten de aangeleerde kaders te denken? Staat academisch denken niet gelijk aan out-of-the-box kunnen denken?
We leven in de 21e eeuw, zogenaamd een tijd van disruptie en kansen door een versnelling van technologische ontwikkelingen, maar we klampen ons als een stelletje bangeriken vast aan het verleden: socialisme en communisme in de vorm van basisinkomen, winstmaximalisatie in de vorm van klimaatbeleid waarmee grof geld wordt verdiend door toevoeging van onrendabiliteit (oftewel economisch parasitisme). Maar we leven nu, niet vroeger. Grote kans dat wat toen werkte, dat nu niet doet.
De enige weg hieruit is het faciliteren van en vertrouwen op de sterkste schouders. Sluit met de middenklasse een deal dat ze hun vindingrijkheid en optimisme aanspreken om op velerlei vlakken tot de top van de wereld te behoren. Biedt hen de ruimte zich ten volle te ontplooien ten dienste van de samenleving zodat Nederland de wereld leidt en niet Nederland onder de wereld lijdt. Stuur op resultaat, zodat er meer tijd is om experimenteel te ondernemen en zo voor de mensen aan de onderkant van de samenleving de ruimte wordt geschept om ook uit de mensonterende, slopende, alles verlammende armoede uit te stijgen.
Armoede verdrijf je niet door mensen in bijstand te knechten en te dwingen tot voedselhulp terwijl vadertje Staat als Rupsje Nooitgenoeg de belastingdruk steeds verder opvoert om vervolgens als Oom Dagobert het geïnde geld te tellen en tenslotte te verkwisten aan de duurzame energiesprookjes die Michael Moore onlangs nog heeft verfilmd. Daarbij maakt hij trouwens zelf ook de catastrofale fout dat het zogenaamd onze schuld is. Alsof je als individu invloed hebt op een individualistische overheid die de meest individualistische egocentrische bedrijven beloont met gratis geld. Noch de meeste mensen noch bedrijven zijn individualistisch, ze worden gedwongen tot individualisme om te overleven.
Zo hoort het leven niet te zijn. Het hoort zo te zijn dat als je wilt winnen je bereidt dient te zijn verantwoord blijvend te investeren. Dat je iets harder wilt lopen om het goede te doen omdat je begrijpt dat het algemeen belang ook jouw belang ten goede komt.
In plaats van juichen zouden we ons diep moeten schamen als er weer een nieuwe voedselbank in Nederland opent. Het is een gebrek aan beschaving dat we niet in staat zijn om een economie draaiende te houden waarin iedereen mag participeren om zo via zelfbeschikking in zijn levensbehoeften te voorzien. Het is een mensenrecht om zelfstandig in het leven te staan en daarmee samen met anderen te bouwen aan je toekomst in gezamenlijkheid.
Je land red je niet van de ondergang door de sterkste groep te straffen voor iets waarvoor ze niet verantwoordelijk zijn en zo de afgrond in te duwen. Grootsheid maak je als land door de ruimte te faciliteren om in vertrouwen grootse dingen te mogen doen. Je hoeft alleen de spelregels van verantwoordelijkheid te bewaken. Wie verantwoordelijk is dient beloond te worden, wie verantwoordelijkheid ontloopt zal het voelen. Als je als mogendheid in de wereld serieus genomen wilt worden, zul je je moeten onderscheiden. Dat doe je niet door zoals vele landen het volk te onderdrukken, maar door het te verheffen: vertrouwen hebben in je kracht, in je eigen mensen. Dat alleen maakt waarachtig creatief en geeft de wil om door te willen gaan, te blijven vechten voor wat je lief is, zij aan zij.
Stop met op Prinsjesdag de zoveelste bezuiniging door de strot van de middenklasse te duwen. Daar is geen draagvlak voor. Uit onderzoek blijkt dat er bij minstens een derde van de Nederlandse bevolking geen draagvlak is voor het huidige coronabeleid. Leg je oor te luister en kijk om je heen: de middenklasse is er klaar mee. Velen weten niet langer op wie ze in 2021 bij de volgende Tweede Kamerverkiezingen moeten stemmen, omdat ze politici voor eigen gewin zien aanklooien. Mensen met een goed hart, die graag hun ondernemersgeest willen aanspreken voor hun land, als ze de ruimte maar eens kregen in plaats van met zijn allen aan de bedelstaf te geraken vanwege een onverantwoorde stapeling van bezuinigingsrondes.
Beste regering, politici, Wopke Hoekstra: voor nog meer bezuinigingen heeft u geen mandaat. We leven in een wereld waarin alles snel om ons heen verandert. Waarbij we ons niet kunnen veroorloven naïef de wereld te aanschouwen. Ten aanzien van onze welvaart zijn er kapers op de kust en die houden we niet van ons af met zelfkastijding. Daarvoor is lef nodig.
Op de derde dinsdag van september is uw fiat nodig. Schenk het volk de ruimte om échte duurzame economische groeiplannen te smeden. Schrap nu eens al die overbodige belemmerende wet- en regelgeving en gebruik de crisis- en herstelwet om die ruimte alvast te bieden voordat u klaar bent met het schrappen van die smorende bureaucratie. Geld verdienen doe je door mooie dingen te maken en diensten te ontwikkelen die echt waardescheppend zijn. En als u niet gelooft dat mensen dit voor Nederland willen doen, dan willen ze dat toch zeer zeker voor hun kinderen doen. Stap uit die verlammende zucht om de touwtjes in handen te willen houden.
U alleen kunt geen land van 17 miljoen mensen laten doen wat u denkt dat goed is. U heeft iedereen nodig om het juiste te doen. Daarvoor is maar één weg: vertrouwen. Mensen zijn bereid om te investeren in hun toekomst, niet om hun toekomst te verruilen voor onomkeerbaar verval door buitenproportionele niet te verantwoorde bezuinigingen.
Het is hoogtijd voor de empowerment van meer dan 17 miljoen mensen.
