Beste meneer De Jonge,
Het geeft mij altijd een fijn gevoel als ik iemand die ik ten diepste verafschuw om zijn daden (of juist het ontbreken daarvan) ook eens een compliment kan geven.
Hoe klein ook.
Dan snappen de mensen dat ik op bijna autistische wijze objectief probeer te zijn.
Ik doe het in drie blokken. Een blokje uiterlijk, een blokje zorg en een blokje handel.
Het heeft sinds uw aantreden als minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport op 26 oktober 2017 even (om precies te zijn: 924 dagen) geduurd, maar dat maakt mijn vreugdegevoel over ‘het moment’ des te groter.
Compliment!
U neemt uw werk eindelijk serieus!
De feestelijke Pipo de Clown-schoenen waren gisteren bij de persconferentie vervangen door schoenen in één kleur. Donkerder. Stemmiger. Passend bij uw kostuum. Passend bij ‘de ergste crisis in ons land sinds de Tweede Wereldoorlog’.
Het maakt natuurlijk al die onnodige zieken en doden in de verpleeghuizen en andere zorgsituaties buiten de ziekenhuizen niet goed. Daar stuurde u al die tijd onbeschermde en wellicht besmette zorgmedewerkers op af, die hokte u op, die moffelde u weg uit de cijfers door ze niet te testen en die liet u in volstrekte eenzaamheid hun laatste adem uitblazen.
En waar ik ‘stuurde’ zei, bedoelde ik ‘stuurt’, waar ik ‘hokte’ zei, bedoelde ik ‘hokt’, waar ik ‘moffelde’ zei, bedoelde ik ‘moffelt’ en waar ik ‘liet’ zei, bedoelde ik ‘laat’.
Maar dat u eindelijk normale schoenen bent gaan dragen, geeft aan dat u de coronacrisis niet langer als de exhibitionistische Hugo de Jonge-fuif beschouwt. U heeft eindelijk ingezien dat het een nogal verkeerd signaal afgeeft aan de mensen in het land, die vechten voor hun leven, hun bedrijf of hun inkomen, als Hugo Jodocus Kwak daar een beetje loopt te shinen als Mascolorist (ja, zo noemen jullie malleschoenendragers elkaar echt!).
En nu ik toch met complimenten aan het strooien ben: wat een gewéldig nieuws dat het kabinet nu al, 69 dagen na de eerste positieve coronatest in Nederland, toegeeft dat mondkapjes heel, heel, heel misschien een ietsiepietsie minuscuul klein beetje kunnen helpen tegen verspreiding van het coronavirus – en ze meteen maar verplicht in het openbaar vervoer.
Waardoor iedereen die veroordeeld is tot dat rijdende broeinest van besmettingen nu 23 dagen de tijd heeft om zijn eigen mondkapjes te naaien, punniken of kopen, anders mag-ie niet mee van de NS en de bus-, tram- en metro-bedrijven.
Zelf heb ik ze gelukkig een tijdje geleden al via Amazon in huis gehaald (ik kan naaien noch punniken), want je ziet de prijzen en levertijden sinds jullie gisteren de mondkapjes úit de ban deden razendsnel stijgen.
Hierdoor (derde compliment!) geven jullie ondernemers die de afgelopen weken ‘handel’ hebben gemist in elk geval wél meteen een goede kans om de kassa lekker te laten rinkelen.
Of ik dan niks te zeuren heb?
Jawel.
Op het eind van de persconferentie vroeg een journalist aan wiens stem je kon horen dat-ie SGP stemt (geen grap!) of er echt niet meer dan eerst 30 en later 100 mensen de kerk in moesten.
Nadat Mark Rutte had verteld hoe erg hij het als christen vond dat jullie geen uitzondering konden maken voor gelovigen, sprak u het ingestudeerde zinnetje: “Verspreid het woord, niet het virus”.
Namens de mensen in de mantelzorg, de thuiszorg en de verpleeghuiszorg die tot op de dag van vandaag onbeschermd hun loodzware werk moeten doen, zou ik u willen zeggen: “Verspreid de beschermingsmiddelen, niet het woord”.
Amen.
Groet,
JanD
PS. En daar hebben we het volgende cadeautje alweer. U merkt: ik denk wel met u mee!
Het dagelijkse ‘Briefje van Jan’ wordt mede mogelijk gemaakt door vaste maandelijkse donaties (Back me) en/of incidentele giften (Bunq me). Waarvoor dank! (Kopen bij Bol.com via mijn partnerlink wordt ook gewaardeerd)
