Beste Ruud,
Dát ontbrak er nog aan.
Dat jij je licht laat schijnen over hoe Nederland reageert op de schandelijke knieverwurging in Minneapolis door een politieagent van George Floyd, die werd gearresteerd nadat hij met een vals briefje van 20 dollar een pakje sigaretten zou hebben willen kopen.
Onder de ronkende kop ‘Sporticoon Ruud Gullit spreekt zich uit’ stel je in De Telegraaf heel veel vragen en heb je heel weinig antwoorden.
Een klein deel van die woordenbrij verdient echter speciale aandacht in deze tijd waarin de subsidieslurpende anti-Zwarte Piet-activisten en hun blanke knechten maar wat graag de leugen blijven verkondigen dat Nederland net zo racistisch is als de Verenigde Staten.
Je zegt: “Ik ben blij dat het allemaal vreedzaam is verlopen in Nederland en toch vraag ik mezelf weleens af: moet het zo? Hoe vreedzaam wordt al niet honderd jaar geprobeerd om dergelijk racisme als met George Floyd de kop in te drukken? Denk aan Martin Luther King, denk aan Gandhi, denk aan andere vreedzame protesten en protestleiders.
En: “We leven in 2020 en wat zijn we ermee opgeschoten? Niets, zo blijkt. Nelson Mandela schuwde geweld niet toen hij apartheid bestreed en via de gevangenis kwam hij terug als president van Zuid-Afrika en kon zaken veranderen. Als ik het zo stel, komen er vanzelf gedachten in me op van: als het niet op een vreedzame manier lukt, moet het dan op een andere manier? Moet er een revolutie komen? Uit een revolutie komt per definitie iets anders, een ander systeem, andere verhoudingen. Is dat dan nodig voor verandering?”
Je realiseerde je blijkbaar heel goed waarmee je in dat interview bezig was, want je zegt er meteen bij: “Ik schrik van mezelf, dat ik dergelijke gevaarlijke gedachten bij mezelf constateer.”
Dat snap ik.
Je bent immers een icoon.
In de jaren ’80 en’90 wilden jonge jochies Ruud Gullit zijn. Je was hun voorbeeld. Hun inspirator.
Het zou niet zo mooi zijn als in de jaren ’20 blijkt dat de mensen zich nogmaals door jou laten inspireren. Niet door je daden op het voetbalveld deze keer, maar door je woorden. Door je ‘gevaarlijke gedachten’.
Want wat je zegt over Nelson Mandela is zó waar.
Nelson Mandela was een crimineel, die het geweld niet schuwde. Zijn vrouw Winnie zelfs de opdrachtgever van de moord op de tiener Stompie Seipei (en de rest…).
Dat Mandela in de gevangenis tot inkeer kwam, is mooi.
Maar je hóeft niet eerst geweld te gebruiken om een Gandhi te worden.
Je hoeft geen politie in Rotterdam te bekogelen. Je hoeft geen standbeeld van Pim Fortuyn te bekladden. Je hoeft geen tweede corona-uitbraak te veroorzaken omdat protesteren vanwege een moord in Amerika belangrijker is dan het voorkomen van een tweede uitbraak van een dodelijk virus.
En over ‘iets anders, een ander systeem, andere verhoudingen’ gesproken, hoe kijk jij er tegenaan dat momenteel in het Zuid-Afrika van Nelson Mandela’s ANC het land van blanke boeren zonder compensatie wordt onteigend door de overheid én blanke boeren en hun gezinnen als beesten worden afgeslacht?
Is dat dan jouw heilstaat?
Wereldkampioen voetbal ben je helaas nooit geworden, Ruud.
Maar bij het WK dom lullen van 2020 gooi je hoge ogen.
Groet,
JanD
PS. Ik vond een cadeautje dat voorkomt dat je nog een keer de Clarence Seedorf gaat uithangen in de krant.
Het dagelijkse ‘Briefje van Jan’ wordt mede mogelijk gemaakt door vaste maandelijkse donaties (Back me) en/of incidentele giften (Bunq me). Waarvoor dank! (Kopen via mijn partnerlinks bij Bol.com en Amazon wordt ook gewaardeerd)
