Op een slechte dag in 2007 wordt er in een zwarte wijk van Houston aangebeld bij een hoogzwangere vrouw. De man die voor de deur staat roept dat hij van de waterleiding is. Als de vrouw de voordeur open doet vermoedt zij dat de man iets anders wil. Zij probeert de voordeur dicht te gooien, maar de man verhindert dat.
Er stopt een auto voor het huis waar nog vijf mannen uitspringen, die zich met de man van de ‘waterleiding’ toegang verschaffen tot de woning van de vrouw. De mannen zijn gewapend en halen haar huis overhoop op zoek naar drugs en geld. Dat vinden ze niet. Uiteindelijk zullen ze vertrekken met haar telefoon en wat persoonlijke bezittingen.
Gedurende de overval is de hoogzwangere vrouw in grote paniek. Zij staat doodsangsten uit over haar eigen leven en dat van haar ongeboren kind. Een van de mannen probeert de vrouw onder controle te houden door een pistool op haar buik te richten. Zijn naam is George Floyd.
Een buurvrouw weet de nummerplaat van overvallers te noteren en Floyd gaat voor 5 jaar de gevangenis in. Daar zat hij al eens 10 maanden wegens betrokkenheid bij een andere gewapende overval. En, verspreid over de jaren, nog eens 2 jaar voor cocaïnebezit en handel.
Op de dag van zijn arrestatie en zijn dramatische dood in Minneapolis was hij volgens het autopsierapport onder invloed van fentanyl (50 keer sterker dan heroïne) en methamphetamine (crystal meth) en betaalde hij in een winkel met vals geld.
Al deze criminele activiteiten en het trauma dat hij de hoogzwangere zwarte vrouw vermoedelijk voor de rest van haar leven bezorgde is geen rechtvaardiging voor de moord op George Floyd door politieagent Derek Chauvin.
Die rechtvaardiging bestaat niet. Maar het martelaarschap en de heldenstatus die Floyd dezer dagen postuum krijgt opgeplakt in de media en door demonstranten zegt meer over hen dan over Floyd.
“De levensloop van George Floyd was niet smetteloos, maar hij wist veel harten te veroveren met zijn vriendelijke eenvoud”, schreef de Volkskrant. George Floyd is de nieuwe Martin Luther King die de wereld gaat veranderen. RTL Nieuws en de NOS zonden zijn begrafenis gisteren live uit.
De betrokkenheid bij de Amerikanen die door politiegeweld om het leven komen is groot. Niet bij alle slachtoffers van politiegeweld, maar bij de zwarte slachtoffers. Want de bewering is (onder meer van de krachtige protestbeweging Black Lives Matter) dat zwarte Amerikanen een grotere kans dan witte Amerikanen maken om het leven te komen door politiekogels.
De langetermijnstatistieken over gewapende en ongewapende slachtoffers van Amerikaans politiegeweld ondersteunen die bewering, maar misschien niet in de mate die het wereldwijde protest doet vermoeden.
Van alle Amerikaanse burgers die ongewapend te maken krijgen met de politie maken zwarte Amerikanen 1,3 keer vaker dan witte Amerikanen kans gedood te worden door een politiekogel.
In gewapende conflicten met de politie is die kans aanzienlijk groter. Namelijk 3 keer groter voor zwarte Amerikanen.
Racisme komt erg genoeg overal voor en vast ook bij de Amerikaanse politie, maar het lijkt er niet op, dat deze verschillen te verklaren zijn aan de hand van racisme bij de politie.
In een uitgebreide studie (2019) naar meer dan 900 fatale confrontaties met de politie blijkt dat witte agenten niet vaker op mensen uit minderheidsgroepen schieten, dan agenten van kleur. Wat volgens de onderzoekers wel een cruciale rol speelt zijn de lokale misdaadcijfers.
Simpel gezegd, in wijken met veel latino gangs is de kans op een fatale schietpartij met de politie groter dan in een wijk waar die gangs afwezig zijn. Zo lopen gewapende latino’s daar een grotere kans beschoten te worden door agenten met welke huidskleur dan ook. Hetzelfde geldt voor wijken met een hoge concentratie zwarte bendes.
Nog een paar laatste cijfers. Van de óngewapende Amerikanen die vorig jaar door de politie zijn doodgeschoten waren er 9 zwart, 19 waren er wit. In totaal stierven er dat jaar 7407 zwarte Amerikanen door geweld. Geweld van vooral zwarte Amerikanen. Die 9 politiedoden representeren dus 0,1 procent van alle zwarte Amerikanen die dat jaar door geweld om het leven kwamen.
Elke dode is er een te veel, maar het maakt achterdochtig waarom de boosheid, het medeleven en de boetedoening de afgelopen dagen tot zulke grote hoogtes klimmen en die 7398 andere zwarte levens er voor demonstranten, media, politici en burgemeesters helemaal niets toe doen.
Voor iedereen is het veiliger en lucratiever om nog even mee te blijven tamboereren op de consensus dat racisme niet okay is. Misselijkmakende selectieve verontwaardiging.
Deze column werd eerder gepubliceerd op RTLNieuws.nl.
