Culturele toe-eigening heeft zich als een kanker verspreid onder de mensheid. Van de choppers die homo habilis hanteerde en die de homo’s erectus, heidelbergensis en filius zich vervolgens ook zomaar toe-eigenden, over de zwaarden en verhalen uit Hellas die door romeinse ambachtslieden en Vergilius schaamteloos appropriated werden, tot de aanplant van patatas uit Peru op de velden tussen Westkapelle en Weert: het was al toe-eigenen wat de klok sloeg.
Er wordt heel wat af-toegeëigend. De meest recente gebeurtenis aan het cultural appropriation-front betreft K3. Doorgaans hijst dit olijke trio zich in idiote tutu’s. Ditmaal hadden ze zichzelf uitgedost met kledij die aan het Oude Egypte moet refereren, wat in fine ook op idiote tutu’s neerkomt, maar bon. ‘
‘Alas‘, ook dit soort carnaval van het zevende knoopsgat ontsnapt niet aan het alziend oog van de culturele toe-eigeningspolitie.
Laatstgenoemde is overigens een spontaan opgerichte organisatie die zichzelf een politioneel mandaat heeft toegeëigend. Kwade tongen gewagen zelfs van politional appropriation, maar soit. Dit bont allegaartje van zelfuitgeroepen helden dat zichzelf heeft belast met politionele taken, bestaat uit sujetten die bij gebrek aan een echte kepie en een leven hun bestaan in het teken stellen van hersenspinsels. Gewekt uit de winterslaap die Oeverloze Verveling heet, bestormen de leden van deze sociale media-Gestapo de velden van eer op Twitter en Instagram. De klok die hun rustige dromen over een Cocagne waar ze wél iets betekenen beëindigde, heet ditmaal Black Lives Matter.
*
Niet dat racisme of discriminatie of wat dan ook altijd écht iets betekenen voor deze ridders van de moraal. Neen, veeleer gaat het over dat constant naar aandacht en erkenning hunkerende ego dat maar geen bevrediging vindt in deze identiteitsloze consumptiemaatschappij.
De meritocratische idealen drukken de massa met de neus op haar tekortkomingen. Dat doet pijn. Een mens streeft immers naar liefde en erkenning. En God is heen. Dus rest enkel de waan van de dag. Verlossing schuilt achter elke hoek, achter elk vaandel. Of dat BLM is, of LGTQBGFRO+-, of interstellair transgenderisme, het doet er niet echt toe. Als er maar íéts is.
Omdat het beter toeven is op een pletwals dan eronder, besluiten de helden van het egalitarisme, die anders toch maar hun tijd zitten te slijten op een of ander ecologisch seminar, zich aan te sluiten bij de gelederen van de BLM-Schutzstaffel. De aanval is de beste verdediging, dus over het lichaam van George Floyd vangen ze een Blitzkrieg aan tegen … nuja, … tegen iedereen die geen BLM-tattoo op z’n voorhoofd heeft staan. En iedereen, dat betekent voor alle duidelijkheid ook K3.
*
Het hemd zit nader dan de rok, dus elke onverlaat die zich niet voor de volle 100% als een reïncarnatie van Malcolm X profileert wordt door de snijmachine van het BLM-proletariaat gehaald. In mootjes gesneden en met de strop om de nek vragen de schuldigen vervolgens op hun knieën gezeten om vergiffenis bij de meest rechtvaardigen der rechters. Een beetje zoals de Gentenaars bij keizer Karel V, in 1540. Alleen vindt er nu een geografische uitbreiding plaats van de bijnaam ‘stroppendragers’. Op zich is dat een vorm van inclusie natuurlijk. Want nu maken niet enkel Gentenaars aanspraak op die eretitel.
Het gevolg van eender welke beschuldiging door het tribunaal dat de waan van de dag-doctrine uitdraagt – op dit moment is dat de BLM-leer – is bekend: schuldig. Al is het door associatie.
In dat laatste schuilt de catch-22. Want uiteindelijk draait het uit op een potje ‘Wie eigent zich cultureel het minste toe?’ En dan begint de moraalslang z’n eigen staart op te eten. Dan zie je hoe de ene ridder rechter in de leer blijkt te zijn dan de andere. Wanneer de geweren een poos zwijgen omdat er even geen vijanden meer in het vizier zijn, kanaliseren de afgunst en de wrok zich al gauw naar de dichtstbijzijnde persoon. Als de motten de rok vol gaten hebben gevreten, beginnen ze aan het hemd.
*
Dus niet getreurd en geen paniek. De bliksemoorlog die sociale rechtvaardigheidsstrijders op geregelde tijdstippen op poten zetten is een trompe-l’oeil. Ze trachten onrust te creëren, de zogenaamd ‘onbewuste medemens’ uit diens winterslaap te wekken. Verblind door het zonlicht hunner met idealisme ingepakte verveling zien ze zichzelf als de avant-garde van een Grootse Nieuwe Wereld. Hun getier en hysterisch gejank vermogen evenwel niks aan de almaar voortkabbelende maalstroom der dingen. Of zoals een Chinees spreekwoord zegt: Voor de slak en de haas is het op dezelfde dag nieuwjaar.
