Beste Wilfred,
Het waren zeventien mooie maanden.
Je hebt het al van Rick Romijn gehoord: ik heb hem, de man die mij begin vorig jaar binnenhaalde als columnist bij je radioprogramma Veronica Inside, gisteravond verteld dat ik ermee stop.
Dat is in het licht van de grote crisis waarin jij je sinds die tv-uitzending met Natacha Harlequin en Dries Bousssatta bevindt natuurlijk heel klein bier en je moet en zal er vooral geen seconde wakker van liggen.
Maar ik zal het toch ook jou even uitleggen.
De reden is eigenlijk heel simpel: ik wil mezelf in de spiegel kunnen blijven aankijken.
Ik beweer altijd dat ik als columnist niemands knecht ben.
De dag na die geruchtmakende tv-uitzending van Veronica Inside spaarde ik jou.
Ik schreef: “Iedereen heeft weleens een heel slechte dag. Verdómd jammer dat jij ‘m uitgerekend gisteren had.”
Laat ik het zo zeggen: ik ben weleens minder subtiel.
Eigenlijk altijd.
Als ik niet een wekelijkse column bij jou had gehad, had ik mijn woorden anders gekozen. Ik was er niet trots op, maar ik vond het nét acceptabel.
Voor één keer.
Dezelfde dag las ik in jouw radioshow een vernietigend briefje voor aan Dries Boussatta, de Farid Azarkan van de Nederlandse voetballerij, die bij jullie tv-show was ingehuurd om Johan Derksen het bloed onder de nagels vandaan te halen. En die beweerd had dat zijn vader naar Nederland was gehaald om dit land op te bouwen.
Na afloop van mijn briefje vroeg jij mij “of ik de boodschap (van je tv-show) wel begrepen had”.
Die had ik prima begrepen.
Alleen liet ik me níet leiden door de waanzin die over dit land was gevaren met betrekking tot racisme.
Ik was níet bereid om in de houding te springen voor beroepsactivisten, meeloop-BN’ers en knielmedia.
De weken daarop veranderde je radioprogramma radicaal.
Je kroop vol in de slachtofferrol en het moest allemaal anders.
Positief. Vrolijk. Lief.
Niet mijn kernkwaliteit als columnist.
Dus ik had het er daarna met mevrouw Dijkgraaf regelmatig over wat ik moest doen. Keurig mijn contract uitdienen en wekelijks tussen de bloemetjes en de bijtjes jouw show ‘opvrolijken’ met een programma-onderdeel waar jij hoor- en zichtbaar al tijden geen reet aan vindt? Of de eer aan mezelf houden en mijn tot 31 december lopende contract ter waarde van (nog) 6000 euro verscheuren?
Ik vind 6000 euro een hoop geld.
Maar ik vind buikpijn vanwege mijn geloofwaardigheid ook een hoge prijs.
Dus ik dubde.
En ik dubde.
En toen werd het dinsdag 7 juli.
Zoals altijd stuurde ik jullie, vanwege de instartjes, de laatste regels van mijn briefje van die dag.
En toen kreeg ik bij hoge uitzondering een belletje.
Dat ‘de redactievergadering’ even geen zin had in gezeik met Gordon.
Gordon is de Talpa-ster van wie we allemaal honderd procent zeker weten dat hij bij de Talpa-leiding zou gaan janken over jullie als jullie mij dat briefje zouden laten voorlezen.
Zeker als-ie bloed ruikt.
Ik vind het volstrekt legitiem dat een redactie een columnist vraagt om een ander onderwerp te kiezen. Als hoofdredacteur van Metro heb ik het ook één keer gedaan, toen Theo van Gogh voor de zoveelste keer een grote adverteerder uit de filmwereld in de gordijnen wilde jagen.
Maar het was tóch het moment om niet meer te dubben.
Als ‘Gordon’ namelijk ‘Dreetje Hazes’ was geweest, hadden jullie zitten schateren in de studio. Nu het er eentje van Talpa is, kon het niet.
Die beperking was de druppel.
Iederéén in de entertainmentwereld is er eentje van Talpa, heeft vriendjes bij Talpa of doet het met iemand van Talpa.
Als ik dáár rekening mee moet gaan houden bij de keuze van mijn onderwerpen, ben ik niet langer niemands knecht, maar John de Mols knecht.
Ondenkbaar.
Dus dit was het.
No hard feelings bij mij.
Alleen opluchting.
En ik wil jou, Niels, Rick en Celine danken voor de gelegenheid die ik kreeg om toch weer een beetje dat heerlijke radiogevoel te ervaren.
Mooiste medium dat er bestaat!
Het ga jullie goed.
Eus is vast bereid mijn plekkie in te nemen.
En anders Arie Boomsma wel.
Groet,
JanD
PS. Ik heb maar even een niet al te duur en voorspelbaar afscheidscadeautje voor je gekocht. Zal je vast begrijpen.
Het dagelijkse ‘Briefje van Jan’ wordt mede mogelijk gemaakt door vaste maandelijkse donaties (Back me) en/of incidentele giften (Bunq me). Waarvoor dank! (Kopen via mijn partnerlink bij Bol.com wordt ook gewaardeerd)
