Nog altijd leeft bij veel mensen het idee dat Nederland een écht vrij land is. Dat je in Nederland zelf kunt bepalen wat je mooi of lelijk vindt en dat je in Nederland gewoon een individu kan zijn dat zichzelf zoveel mogelijk mag ontplooien. Domdomdom idee natuurlijk. Want die vrijheid is vaak weinig meer dan een leuke verpakking, een beetje chroom om de onvrije werkelijkheid onder te verbergen. ‘Vrijheid’ bestaat in Nederland vooral op papier, in de praktijk echter kan het individu zich vaak net zo ongehinderd ontplooien als een individu in de SovjetUnie, Pyongyang, Havanna, Teheran of Amsterdam onder de groenlinkse junta.
Neem bijvoorbeeld smaak. In een echt vrij land zou men zeggen: smaak is subjectief, over smaak valt dus niet te twisten. Maar in Nederland zegt men: jouw smaak dat bepalen de anderen. En die anderen dat zijn dan je buren die, als ze hun zin niet krijgen en hun smaak niet aan jou kunnen opdringen (meestal lukt dat trouwens wel omdat Nederlanders als eerste leren hoe je effectief een smaak of moraal aan anderen kunt opdringen) hun smaak alsnog laten opdringen via een ‘commissie’ (welstandscommissie, kleurcommissie, straatcommissie, regeltjesneukcommissie, buurtcommissie, betuttelcommissie, dramcommissie, moraliseercommissie, fatsoenscommissie) de staat. Of de staat…de rechter. En uiteindelijk de Raad van State, wat een soort ongekozen junta-light is, meestal bestaande uit voormalig politici die zijn gekozen benoemd dankzij een old boys network en niet zelden een hoop persoonlijke belangen hebben dus onmogelijk objectief kunnen zijn, maargoed, dat is heel ‘democratisch’ allemaal, net als benoemde burgmeesters.
In Den Helder heeft die junta-light nu bepaald dat een eigenaar(!) van een huis niet zelf mag bepalen wat een mooie kleur is voor dat huis. Want de eigenaar(!) van het huis heeft haar eigendom(!) appeltjesgroen geschilderd, maar omdat dit niet de smaak is van de buurtbewoners, die natuurlijk enorm gekwetst zijn door het altijd weer traumatiserende appeltjesgroen (appeltjesgroen kan heel gemeen schelden moet u weten) wordt de eigenaar(!) van deze woning verplicht zijn eigendom(!) nu weer over te schilderen in een andere kleur. Want deze kleur ‘wijkt te ver af’.
Nee, ‘lichte pasteltinten’, dát is pas echt mooi en fatsoenlijk!
Afwijkende dingen (afwijkende meningen, afwijkende opvattingen, afwijkende smaak, afwijkende gedachten), dat moet je natuurlijk niet willen in een vrij land. Als we straks allemaal zelf gaan denken en gaan bepalen wat wel of niet leuk is dan is het einde zoek. Kaders zijn er niet voor niets: daar moet je binnen blijven.
Kortom, een beslist nooit helemaal onafhankelijke junta-light binnen een democratie heeft nu bepaald dat een eigenaar(!) van een huis niet als individu zelf mag bepalen wat dat individu voor smaak heeft qua kleur en dat de enige echte juiste smaak in handen is van de regels der gemeente. Die gemeente handelt dan weer in opdracht van drammende smaakmoralisten dus feitelijk kunnen we concluderen dat over smaak altijd valt te twisten en dat drammende smaakmoralisten in zomaar een straat te Den Helder de uiteindelijke waarheid qua smaak in pacht hebben.
Zoekt dus niet verder, de waarheid ligt gewoon fucking zomaar in Den Helder. Of all places.
Logisch natuurlijk, want alle andere huizen in Nederland zijn wél gewoon saai, grijs/beige/gebroken-wit al dan niet met pasteltinten, slaapverwekkend, lekker veilig en overig Neerlandsche eenheidsworst en het is niet de bedoeling dat mensen ook buiten dat soort lekker overzichtelijke en kortgehouden met witte hekjes afgebakende risicoloze planologisch aangelegde paden gaan wandelen. Dat moeten we niet willen met z’n allen in dat laffe moralistische dramland want dat hebben we niet afgesproken met z’n allen. Dus fuck vrijheid in Nederland. Regels zijn er! Bevelen! Orde moet zijn! En fatsoen natuurlijk.
Meedoen met de rest, je hoofd niet boven het maaiveld uitsteken, binnen de lijntjes kleuren (a.u.b. geen appeltjesgroen, appeltjesgroen is de kleur van haat), op de begaande paden blijven en absoluut niet opvallen met iets wat ‘abnormaal’ is, dát is vrijheid in Nederland. Dát is fatsoen. Dán ben je een braaf en goed burger. Dan krijg je een lintje of mag je zitting nemen in het Nationaal Comité 4 en 5 mei of lunchen bij de koning en koningin. En zo niet dan bepaalt de Raad van State, een van de vele benoemde schaduwmachten in de Nederlandse democratie, wel wat fatsoen is en hoe vrij je werkelijk mag zijn. En wat wel of niet smaakvol is. En wat je moet vinden en denken.
Appeltjesgroen is in elk geval niet smaakvol, dat is vrij duidelijk. Witte Vinexarchitectuur met pastelblauwe kozijnen in een of ander semi-nieuwbouwpanopticum, een mast met een Nederlandse driekleurwimpel voor je deur en een Peugeot (lol) voor je deur of pastel-urinegeel dan wel pastel-bloed in je diarree-rood, dat is dan weer wel heel smaakvol.
Dus mocht u voorkeur hebben voor de kleur appeltjesgroen, bedenk dan dat u dit nooit zult kunnen uiten want dat mag helemaal niet van de smaakpolitie. Domme kutburger. Met je vrije gedachten en je individuele voorkeuren. FOEI! HESJESGROEN! AFBRANDEN DIE KIET! WOEF! TERUG IN DE RIJ! UND SCHNELL!
