Veel mensen zaten begin deze week met hun oren te klapperen. Wij ook. Mister No No werd binnen no-time een Yes-man. Mark Rutte is in Brussel onvoldoende opgekomen voor het algemeen belang van Nederland. We zijn, zonder dat er ooit een democratisch besluit over is genomen, nu een transferunie ingerommeld. Voor de Partij voor de Toekomst een dringende reden om een spoeddebat aan te vragen.
Eerst was er sprake van 500 miljard euro aan giften en 250 miljard euro aan leningen. Deze bedragen zijn nauwelijks te bevatten. Dat is ietsje omgebogen ten gunste van iets minder giften en iets meer leningen. Als dit de overwinning is die Nederlanders blij moet maken, dan begrijpt onze minister-president niet meer wat de kiezer van hem verwacht: dat hij opkomt voor de mensen in Nederland en voor hun belangen.
Een ander ‘winstpunt’ dat Rutte wist binnen te halen was de zogenaamde ‘noodrem’. Mochten de lidstaten niet de beloofde hervormingen doorvoeren, dan kan hij aan de noodrem trekken verkondigde Rutte in de media die dit verhaal vrijwel klakkeloos overnamen. Helaas! Die noodrem is geen noodrem. Het is een nieuw woord voor ‘inlegvelletje’, een afspraak die niets aan de deal verandert. De discussie over hoe de zuidelijke Lidstaten de hervormingen gaan uitvoeren moet namelijk nog komen. Daarover kan geen veto meer worden uitgesproken. Rutte kan slechts aangeven dat hij de hervormingen niet goed genoeg vindt. Vervolgens wordt daar dan – na maximaal drie maanden uitstel – bij meerderheid alsnog over besloten. Als klein land sta je dan buiten spel.
De machthebbers in Brussel moeten gedacht hebben never waste a good crisis toen de Corona-pandemie uitbrak. Ze zagen een kans en pakten hem met beide handen aan. Elke crisis wordt in de EU ‘opgelost’ met méér giften, méér schulden en méér geld. Geld dat stroomt van Noord naar Zuid wel te verstaan. Nivellering van de economieën is het doel. Alleen dan kan de euro blijven bestaan en blijft de ‘droom’ van een federaal Europa in zicht. Macron riep dinsdag triomfantelijk bij zijn persconferentie over het herstelfonds dat zijn verkiezingsbelofte – gedaan lang voordat Corona toesloeg – om gemeenschappelijke schulden met alle EU-lidstaten aan te gaan nu is gerealiseerd. Een ‘première’ noemde Macron dit dinsdag. Inderdaad, een première van het financiële drama dat ons nog te wachten staat als we nu niets doen.De Partij voor de Toekomst wil een veel assertievere houding ten opzichte van de EU waarbij de Nederlandse belangen centraal staan en een nieuwe, transparante besluitvorming die de macht teruglegt bij het nationale parlement. We moeten weg blijven van de politieke unie en terug naar de handelsunie.
Overigens moet minimaal 30 procent van de miljarden van het ‘herstelfonds’ naar klimaat en de Green Deal, dus onder het mom van de Corona-crisis wordt hier een schuldenunie opgetuigd om vooral klimaat-investeringen te financieren. En wat gaan de zuidelijke lidstaten eigenlijk doen met al die miljarden? De Italianen ontvangen het meest van het herstelfonds en van de giften, maar hebben meer koopkracht dan wij omdat ze veel minder private schulden hebben dan Nederlanders en vroeger met pensioen gaan via hun ‘Quota 100’-regeling waarbij men met pensioen gaat zodra de som van de leeftijd en het aantal jaren betaalde premie 100 bedraagt.
In Spanje denkt men aan de invoering van een basisinkomen. Des te pijnlijker voor onze zorghelden die geen structurele loonsverhoging wordt gegund, zoals in Frankrijk nu wel is gebeurd. En ziet Frankrijk nu toch maar af van hervormingen van de pensioenen en houdt het de pensioenleeftijd op 62 jaar? Des te pijnlijker dat in Nederland nu opnieuw gedreigd wordt met pensioenkortingen. En hoe gaan wij alle mensen die nu zonder werk zitten als gevolg van de Corona-crisis weer aan de slag krijgen? Stel je eens voor wat we allemaal zouden kunnen doen als we al onze miljarden in Nederland konden investeren.
Waarom heeft Mark Rutte zijn veto niet gebruikt en wat is er nou precies zo goed aan dit herstelfonds voor de Nederlanders? Voor ons staan er nu zoveel vragen open, dat de Partij voor de Toekomst een spoeddebat met de minister-president heeft aangevraagd. De Partij voor de Toekomst maakt zich grote zorgen over de maatregelen die we straks voor de kiezen krijgen om deze miljarden op te gaan hoesten. Kunnen we er trouwens nog van af of zitten we eraan vast? Wat is voor het Nederlandse parlement de noodrem? De minister-president heeft veel uit te leggen. Hij moet zo snel mogelijk verantwoording afleggen aan de volksvertegenwoordiging.
