Ach, de vakbond, dat waren mooie jaren. De arbeidersbeweging heeft dit land veel gebracht, onder andere min of meer fatsoenlijk loon naar werken. Maar de klad is erin gekomen. Zoiets als vakcentrale FNV is er toch vooral om hele en halve bejaarden te helpen de pensioenpotten leeg te vreten terwijl jongeren met lege handen staan. Zie het pensioenakkoord. Verder is het allemaal vrij gezapig. Een sterke PvdA 1999-energie, zo u wilt.
Althans, zo ziet vakbondsveteraan Roel Berghuis het. De bestuurder uit felle kritiek op de huidige koers, die er volgens hem alleen maar toe heeft geleid dat de slagkracht en het ledenbestand afneemt.
[In een interne brief, TPO] haalt hij uit naar de in zijn ogen slechte vakbondsdemocratie (,,geen ruimte voor inhoudelijke beïnvloeding van onderop”), de macht van het ledenparlement (,,elk onderhandelingsresultaat wordt gevoeld als nederlaag”) en de slecht gekozen thema’s (,,te lang hebben we geprobeerd constructief mee te praten met een rechts discours”).
Het is niet helder wat de alternatieven van ‘Rooie Roel’ zijn, maar samenwerking met rechts afschieten terwijl rechts in het parlement (al jaren) een vrij sterke meerderheid heeft, is niet bepaald hoopgevend.
Derhalve twee voorspellingen: 1) de mensen die nu afgeven op de boeren klappen straks – als Berghuis zijn in krijgt – hun handen stuk voor de zoveelste FNV-staking en 2) als de FNV er niet in slaagt een goed sociaal-economisch verhaal te vertellen, neemt de vakbond zijn toevlucht tot identity politics – dat is nu eenmaal de default setting van verhaalloos links.
