Er schijnt ooit een tijd te zijn geweest dat politieke partijen iets voorstelden. Ze hadden een ideologie, een programma, principes en herkenbare gezichten die lange tijd aan de partij verbonden waren.
Tegenwoordig hebben we Femke Merel van Kooten. Niemand weet precies waar ze politiek staat, laat staan van welke partij ze is. Ze is vrijwel zeker groen en duurzaam, want ze werd gekozen voor de Partij voor de Dieren, maar ze heeft ook iets met ouderen, want ze werd lid van 50Plus en staat ook voor democratie want bij haar laatste voormalige partij – de Partij voor de Toekomst (PvdT) – wilde ze de leden meer invloed geven. Geen idee waar ze als eerste op zou bezuinigen: pensioenen, windmolens of inspraakprocedures. Alles is mogelijk.
Van Kooten splitste zich deze week af van de Tweede Kamerfractie met Henk Krol, een samenwerking die het begin had moeten worden van de PvdT. Ze is boos en teleurgesteld in Krol, zo vertelde ze donderdagavond bij GeenStijl. Waarom ze inhoudelijk überhaupt ooit met Krol in zee ging werd niet duidelijk. Ze vond Krol wel aardig en wilde graag weer op een kandidatenlijst komen om herkozen te kunnen worden. Je zou het opportunisme kunnen noemen. Met visie had het in ieder geval weinig te maken.
Het idee was dat Van Kooten en Krol de nieuwe partij inhoudelijk richting zouden gaan geven. Krol zou dat ook aan Van Kooten hebben beloofd. Toch liep het anders: Krol kwam met voormalig FvD-partijbestuurder Henk Otten aanzetten. Vanuit het niets werd Otten partijvoorzitter en begon zich met de stemmingslijsten te bemoeien, waardoor Van Kooten niet meer voor het opnemen van 500 vluchtelingenkinderen stemde. Reaguurders van GeenStijl meteen boos op Otten, de ideale schietschijf van politiek rechts. Je zou je beter kunnen afvragen waarom Van Kooten dit zomaar accepteerde. En wat dat over haar zegt.
Heeft Van Kooten een visie waar het met Nederland naartoe moet? Nou nee. Haar belangrijkste idee bij de PvdT was de leden te gaan consulteren en liet daar ook een online platform voor bouwen. Otten draaide dit idee vrijwel meteen de nek om. Niet zo vreemd, aangezien GeenPeil een totale mislukking was en FvD nooit erg bezig is geweest met ledeninspraak. Van Kooten stond erbij en keek ernaar toen haar initiatief werd afgevoerd. Waarom ze niet voor haar idee ging staan, is onduidelijk. Otten voelde het goed aan: met Van Kooten kun je alle kanten op, ook als ze zelf eigenlijk iets anders vindt.
Laten we de filosofie van Van Kooten even verder analyseren. Ze wil graag voor de LHBT-rechten staan. Ze vond het daarom een slecht idee Johan Derksen – die niet altijd al te progressief uit de hoek komt – lijstduwer te maken. Dat leek Otten dan weer een goed plan. Helder, maar wat te doen als de leden van de PvdT – waar Van Kooten zo graag naar luistert – minder progressief over LHBT-rechten denken dan zij? Ik geloof direct dat Van Kooten dan niet opeens vindt dat LHBT’s zich niet zo moeten aanstellen, maar als leden het willen zou ze dus kennelijk wel instemmen met wat conservatievere standpunten?
Otten zei tegen Van Kooten dat er migratiekritisch gestemd moest worden. Van Kooten maakt in de beeldvorming handig gebruik van het feit dat bijna niemand begrijpt hoe stemmingen verlopen. Otten keek naar stemmingslijsten, Van Kooten stemde uiteindelijk gewoon zelf. Overleg over stemmingen gebeurt in alle fracties, bij alle partijen, altijd en overal. Ooit weleens van fractiediscipline gehoord? Dat lukt niet zonder overleg. Otten gaf advies en Van Kooten kon dat rustig in de wind slaan. Zoals elk Kamerlid dat kan.
Dat deed ze niet. Het eerste wat in haar op had moeten komen is dat ze een eigen mandaat heeft. Ze had tegen Otten kunnen zeggen dat hij moest ophoepelen en dat ze zelf wel zou bedenken wat ze van asielkinderen vindt. Nu heeft ze spijt en doet ze alsof ze een slachtoffer van Otten is, terwijl ze zelf niet doorhad wat haar taak inhoudt: een onafhankelijk oordeel vellen. Ze gaf Otten zelf al die ruimte. Een goed Kamerlid neemt zelf verantwoordelijkheid voor het eigen stemgedrag en verschuilt zich niet achter anderen. Kamerleden worden de hele dag door Jan en allemaal onder druk gezet. Een rechte rug is een minimale voorwaarde in dit vak.
Natuurlijk mag Van Kooten nu over Otten klagen, maar de vraag is vooral waarom zij als een mak lammetje deed wat hij vroeg. Het antwoord is: omdat ze totaal ongeschikt is voor het Kamerlidmaatschap. Tijd dat ze ophoepelt.
