We weten allemaal nog het moment dat de klas te luidruchtig was en de leraar onverhoopt een poging deed alle kinderen tot stilte te manen. Tevergeefs, een aantal kinderen gaf geen gehoor en de leraar moest een plan bedenken om het alsnog voor elkaar te krijgen. Eén van de braafste kinderen zei tegen de leraar: “Meneer, het is tien uur. We hebben pauze.”
De leraar zag zijn kans schoon en zei: “Wat mij betreft ook, maar dan moet je met die drie luidruchtige praten, want als zij niet stil zijn, hebben wij geen pauze.”
De klas hoorde het, woest waren ze op de luidruchtigen. “Door jullie hebben we geen pauze!”, riepen de braafste jongetjes van de klas. De luidruchtigen schreeuwden terug: “Hij kan onze pauze toch niet afnemen! Dat is ons recht.”
Even bleef het stil. De braafste jongetjes keken naar de leraar en dachten na. “Kunnen zij niet binnen blijven, zodat wij pauze kunnen vieren?”, merkte een jongetje op. “Nee”, zei de leraar. “We moeten het samen doen.”
Terwijl de klok 10:05 uur aantikte, keken de braven naar de luidruchtigen. “Jullie brengen onze pauze in gevaar”, zei een braaf jongetje. Een duistere stem klonk in de verte. Het was de stilste jongen van de klas die sprak. Iedereen vond hem maar raar. Het was zo’n jongetje die zich nooit mengde met de rest, niet gepest werd, maar wel gevreesd. “Nee”, zei de duistere stem. Hij liet een horloge zien. De leraar keek verbaasd. “Is dat mijn horloge?”
De duistere jongen draaide het horloge om en liet de tijd zien: 11:00 uur. Hij zei tegen de luidruchtigen: “Jullie pauze is al gestolen”.
Tegen de leraar: “U liegt iedereen voor”.
Tegen de braven: “Het was geen pauze.”
De braven keken geschrokken en zeiden tegelijk: “Wat is dit dan wel?”.
De stille jongen zei: “Dit is het nieuwe normaal.”
Lees meer Boze Bruine Man.
