Sorry mensen, het spijt me, pardon hoor, ik voel ook veel pijn nu, mijn hartje bloedt. Het was echt niet de bedoeling iemand af te slachten. Ik wist natuurlijk niet dat een groot scherp mes ook heel gevaarlijk kan zijn. Trouwens, dat mes ging geheel per ongeluk, zomaar ineens dat lichaam in. Sorry man. Balen hoor. Maarja, we hadden beef weet je, ja tog. Dus eigenlijk ging dat mes niet in het lichaam maar bewoog dat lichaam een soort van om dat mes heen. Mes deed niks. Ik ook niet natuurlijk. Maar ik heb spijt man. Echt veel spijt weet je. Achteraf zeg ik, het was beter geweest als dat enorme mes waarmee je in principe niets anders kunt dan iemand op barbaarse wijze afslachten, waar het trouwens ook voor is bedoeld, wat ik gewoon doodleuk op zak had omdat een wapen op zak hebben straffeloos kan want preventief fouilleren moeten we niet willen met zijn allen, sowieso is preventief fouilleren etnisch profileren wat racisme is, daarvan zeg ik nu, achteraf, want ik heb spijt nogmaals, ik zeg, beter was dat mes gewoon een botermesje geweest. Of een wattenstaafje. Of een plastic bloem, opvouwbaar, zodat je het uit je hand kunt goochelen. Of een handjevol magisch regenboogpoeder waarmee je heel Scheveningen in een gay GroenLinks-deugland kunt omtoveren. Maarja. Dat was het dus niet, yo. Je weet tog. Wij drillrappers hebben gewoon beef, weet je, en altijd een mes op zak, liefst een beetje groot mes. Machete ofzo, iets in die richting, want we worden toch nooit gefouilleerd, mag niet van links, is fascisme, dus waarom zouden we geen wapen bij ons dragen, ja toch? Niet dan? Maar wel spijt nu. Oprecht man. Pijn hoor. Sorry man. Echt shit balen, yo. Maarja. Je weet: verveling man. Corona. Te weinig sociaal economische middelen om me te kunnen ontplooien. Racisme. Geen stageplekken. Geen subsidie. Voor kansarme door de witte man in de marge gedrukte biculturele kansenparels zoals ik zijn er gewoon veel te weinig infrastructurele voorzieningen, of hoe zei die ‘jongerenexpert’ dat ook alweer zo dat het precies in mijn straatje past? Ik ben slachtoffer! Wat moet je dan? Dan zit er al snel niks anders op dan een machete kopen en beef-drillrappers neersteken, ja toch? Het is dat of rellen in de Schilderswijk, veel andere opties zijn er niet bij verveling. En de hitte. Hitte! Heet jongen! Geen vakantie ook, klote jongen, schuld van maatschappij, echt zo erg waar man. Sorry. Superveel sorry. Spijt. Ga ik echt nooit meer doen, iemand doodsteken. Heus. Mag ik nu een tweede kans? En een contract bij TopNotch? En een videocolumn op AD.nl? Want sorry gezegd, ja toch? Nou dan! No spang bro! Sorry! Yo.
Lees ook: NRC Handelsblad over Scheveningen: ‘We noemen het hier ook wel Marrakech aan Zee’
