Beste Jochem,
Als je welbeschouwd een rotkop hebt, zoals jij en ik, moet je het van andere dingen hebben.
In dat kader hebben jij en ik dezelfde passie: schoenen.
Ik ben een jaar of tien geleden voor de Drentse schoenwinkelier Jan Schutrups een magazine gaan maken met 40 procent korting op mijn vaste tarief, zodat ik met 40 procent korting schoenen kon kopen. Dat was onder aan de streep voor mij een nadelige deal, want ik ben Imelda Marcos niet. Maar zo kon ik bij mevrouw Dijkgraaf zonder al teveel schuldgevoel verkopen dat ik palinglederen schoenen van Harris, goudkleurige Elia Maurizi’s en diverse paren Atlantic Stars-sneakers kocht.
Jij bent rond dezelfde tijd je eigen schoenenmerk begonnen, Mascolori.
Ik zou persoonlijk nog niet dood gevonden willen worden in Mascolori’s, want het is mij allemaal té schreeuwerig. En Jan heeft me uitgelegd dat de kwaliteit van de Mascolori’s eh… niet helemaal past bij mijn voeten. Ze verdienen in Exloo hun geld ook met podologie enzo, maar hij heeft liever dat mensen problemen voorkomen door kwalitatief goede schoenen te dragen. En zeker mij wil hij niet als klant op die afdeling, want ik kan als geboren Rotterdammer nogal wat directer zijn dan ze in Drenthe aankunnen.
Toch doe jij toffe dingen.
Zo werk je bij het maken van de prints van je schoenen samen met Galerie Atelier Herenplaats. Dat is een centrum dat talenten met een verstandelijke beperking of psychiatrische achtergrond opleidt aan een eigen kunstvakopleiding en daarna opneemt in een kunstenaarscollectief.
Hart op de goede plaats dus (en lekker marketingverhaal).
Daarom vind ik het een beetje sneu voor je wat er momenteel met je merk gebeurt.
De eerste jaren was de alom gewaardeerde Rotterdamse dichter, schrijver en voordrachtskunstenaar Jules Deelder je belangrijkste uithangbord.
Sinds 26 oktober 2017 is die naar de achtergrond verdrongen door een nieuw wandelende reclamezuil.
Je weet al over wie ik het heb: Hugo de Jonge.
Die is niet alleen klant bij je (ik neem aan dat-ie wel gewoon betaalt toch?), maar je werkt ook echt met hem samen. Zo bezocht je vorig jaar april met De Jonge en zijn onvermijdelijke vrouw Mireille in de Herenplaats de kunstenares Livia Dencher om te praten over de speciale Prinsjesdag-schoenen die je voor hem produceerde.
Dan heb je, kunnen we wel zeggen, een innige band.
Niks mis mee en goed voor je merk al die foto’s in de krant en filmpjes op tv.
Tót het uithangbord opeens omstreden wordt.
Dan krijgen jij én Mascolori er last van.
Dat gebeurde niet zozeer met de vervroegde dood van vele bejaarden in verzorgingstehuizen die De Jonge op zijn geweten heeft door blind de domme adviezen van Jaap van Dissel van het RIVM (een echte Mephisto-man) over beschermingsmiddelen in de zorg over te nemen. Die lui kochten echt geen Mascolori’s meer.
Nee, het echte probleem begon afgelopen week.
Toen de familie Omtzigt de knuppel in het hoenderhok gooide en de rechtmatigheid van de door ‘jouw’ Hugo de Jonge ‘gewonnen’ lijsttrekkersverkiezing van het CDA in twijfel trok. Een kwestie waar inmiddels RTL Nieuws én Pieter Omtzigt zelf bovenop zitten. Een combinatie die bij de Toeslagenaffaire bij de Belastingdienst heeft aangetoond dódelijk te zijn.
Eerst was jouw voornaamste uithangbord alleen maar een ijdeltuit die zieke bejaarden en medewerkers in de verpleeghuiszorg liet stikken. Nu is jouw voornaamste uithangbord, die zonder enig onderzoek zéker weet dat de lijsttrekkersverkiezing die hij won eerlijk verlopen is, ook nog een soort Lukachenko.
Als ik jou was, zocht ik snel een minder omstreden uithangbord dan Hugo de Jonge.
Er is toch wel een bekende én integere Rotterdammer te vinden, die Hugochenko kan vervangen?
Groet,
JanD
PS. Ik heb een geinig cadeautje voor je gevonden. Om de pijn wat te verzachten. Want jij kon dit ook niet weten.
Het dagelijkse ‘Briefje van Jan’ wordt mede mogelijk gemaakt door vaste maandelijkse donaties (Back me) en/of incidentele giften (voor mevrouw Dijkgraaf). Waarvoor dank! (Kopen via mijn partnerlink bij Bol.com wordt ook gewaardeerd)
