Beste Wilfred,
Eind juni lag jij nogal onder vuur vanwege je karaktermoord op Johan Derksen.
Je had namelijk opeens het licht gezien met betrekking tot ‘institutioneel racisme’ in Nederland. Je veranderde het format van het televisieprogramma Veronica Inside door advocate Natacha Harlequin en oud-voetballer en erkend Derksen-vijand Dries Boussatta aan de grote tafel te zetten.
Waardoor Derksen niet langer in de kleedkamer zat, maar voor een tribunaal.
Toen ik in jouw radioprogramma mijn ‘Briefje van Jan’ aan Dries Boussatta had voorgelezen, waarin ik zijn vader op cynische toon bedankte voor het opbouwen van ons land, zei je dat ik “de boodschap niet begrepen had”.
Twee weken later verbood je mij, via een van de sidekicks, het geplande ‘Briefje van Jan’ over Gordon voor te lezen. Je had al genoeg gezeik met John de Mol, Gordon gaat bij ieder gevalletje waarbij in een Talpa-programma niet lief over hem wordt gedaan klagen bij de grote baas en dat kon je er niet bij hebben.
Begreep ik best.
Maar ik besloot wel om op te stappen als columnist.
Kostte me 6000 euro, maar principes zijn niet gratis.
Ik meldde je toen ook dat ik al een tijdje voelde dat jij mijn columns ook niet zo goed bij je programma (meer) vond passen. Rick Romijn, een van je sidekicks, vroeg bijna wekelijks om Briefjes in de stijl van dat aan André Hazes jr.
“Meer om te lachen.”
“Humor!”
Nu is grappen maken niet mijn kernkwaliteit, maar juist dat ‘Briefje aan Gordon’ dat jij verbood vond ik zelf wel aardig eigenlijk.
Misschien begreep ik gewoon niet zo goed wat “om te lachen is”.
Wat “humor” is.
Ik ben, zoals je héél misschien weet, de schrijver van de biografie van Martien Meiland.
Deze week werd bekend dat Martien in die biografie ook spreekt over twee zelfmoordpogingen die hij heeft gedaan in zijn periode in Amsterdam.
Daarover kwamen jullie in Veronica Inside te spreken.
Jullie hadden het erover dat Martien één van die pogingen deed met een plastic zak over zijn hoofd.
Waarop je sidekick Niels van Baarlen (tevens Station Director van Radio Veronica) zei: “Met een zak op zijn hoofd. Nou, volgens mij houdt Martien wel van een zak op zijn hoofd!”
En vervolgens hoorden we Rick Romijn én jou in lachen uitbarsten.
Nu snap ik éindelijk wat jullie bedoelden met “meer om te lachen” en “humor”.
Iemand vertelt openlijk over één van de tragische dieptepunten uit zijn leven en dan maak je een grapje over zijn geaardheid.
Heel erg om te lachen inderdaad.
Groet,
JanD
PS. Ik heb, ondanks dat we moesten bezuinigen, natuurlijk wel gewoon een heel toepasselijk cadeautje voor je gekocht.
PS2. De luxe-editie van ‘Martien’ (met foto’s uit Martiens familiealbum en handtekeningen van het hele gezin), is nu exclusief te koop via osjato.nl. Als je ‘m voor 11 september bestelt, betaal je geen verzendkosten. Cadeautje van de uitgever voor jou!
Het dagelijkse ‘Briefje van Jan’ wordt mede mogelijk gemaakt door vaste maandelijkse donaties (Back me) en/of incidentele giften (voor mevrouw Dijkgraaf). Waarvoor dank! (Kopen via mijn partnerlink bij Bol.com wordt ook gewaardeerd)
