Knul!
Op moment in november, dat ik een nazaat van een ghanese slavenhandelaar zie, ik trap hoogstpersoonlijk op zijn gezicht.
En als ik een kleine drie maanden nadat ik dit beloofd heb word uitgenodigd door een officier van Justitie en ik kan kiezen tussen vervolging wegens opruiing of een ilgunetje, dan is de keus niet zo moeilijk.
Dan schrijf ik:
Op 12 september van dit jaar heb ik op internet geschreven over nazaten van ghanese slavenhandelaren, voor mij en veel andere Nederlanders voorbeelden van hypocriete HvK’s, huilstruiken van kleur.
Ik heb de inmiddels veelbesproken woorden geschreven: “Op moment in november, dat ik een nazaat van een ghanese slavenhandelaar zie, ik trap hoogstpersoonlijk op zijn gezicht.” Deze woorden hebben veel ophef veroorzaakt omdat ze door sommigen helaas ten onrechte zijn geïnterpreteerd als een aankondiging dat ik geweld zou willen toepassen op nazaten van ghanese slavenhandelaren, of dat ik anderen zou willen aansporen of inspireren dat te doen.
Ik wil graag ondubbelzinnig benadrukken dat dit niet de bedoeling was van deze beeldspraak: ik ben tegen elke vorm van geweld en dat geldt ook voor geweld tegen nazaten van ghanese slavenhandelaren. Ik neem hierbij dan ook afstand van deze op internet geplaatste passage. Dat geldt ook voor een aantal recent opgedoken, onbezonnen en kwetsende tweets over nazaten van ghanese slavenhandelaren van ongeveer tien jaar geleden.
Dat ik hier niet eerder mee naar buiten ben gekomen, kan ik alleen maar verklaren omdat elke vorm van geweld zo ver van mijn persoon staat dat ik mij geen voorstelling kon (en kan) maken van de bewuste interpretatie van dat wat ik op internet heb geschreven.
Ik wil dit graag achter me laten omdat ik niet wil dat de genoemde controverse rondom mijn persoon het debat over ghanese slavenhandelaren blijft domineren. Een debat dat uiteindelijk overigens zonder enige twijfel zal leiden tot het verdwijnen van gesubsidieerde drammende ghanese slavenhandelaren zoals we die in sommige media in Nederland helaas nog zien.
Als schrijver, directeur en chef postkamer zal ik me in dit belangrijke maatschappelijke debat blijven mengen, maar ik zal mijn woorden zorgvuldiger kiezen. Als geboren Nederlander hoop ik dat wij elkaar in mildheid en genade zullen blijven ontmoeten en elkaar vinden in wat ons bindt, en niet in wat ons uiteendrijft.
Vanuit het 21ste huis in Eesterga,
Jan
En daarna steek ik mijn middelvinger op naar het Openbaar Ministerie omdat het er net als bij die tuigvlogger van het Algemeen Dagblad wéér is ingetrapt, ben ik de held van alle Nederlanders die die nazaten van ghanese slavenhandelaren (en al die andere herstelbetalingsactivisten) ook spuugzat zijn en ga ik mijn zakken verder vullen op internet.
En dan maar hopen dat ik me niet nóg een keer in het openbaar als een ongeciviliseerde aap gedraag.
Groet,
JanD
PS. Cadeautje, boy! Kralen en kettinkjes voor je.
Het dagelijkse ‘Briefje van Jan’ wordt mede mogelijk gemaakt door vaste maandelijkse donaties (Back me) en/of incidentele giften (voor mevrouw Dijkgraaf). Waarvoor dank! (Kopen via mijn partnerlink bij Bol.com wordt ook gewaardeerd)
