Amper twee weken nadat de Franse leraar Samuel Paty na het tonen van cartoons van de profeet Mohammed op barbaarse wijze werd onthoofd en Europa vol afgrijzen achterliet, slaat moslimextremisme opnieuw keihard toe. Donderdagochtend rond 9 uur ging een terrorist naar binnen in een kerk in het centrum van Nice. Daar begon hij wild om zich heen te steken. Zeker drie mensen zijn daarbij om het leven gekomen, zes mensen raakten gewond. Een ingewijde bron bij de politie zegt dat de aanvaller één van zijn slachtoffers, een vrouw, heeft onthoofd. Volgens burgemeester Estrosi bleef de dader maar ‘Allahu Akbar’ roepen, ook toen hij werd behandeld door hulpdiensten nadat hij door de politie was neergeschoten en overmeesterd. In Avignon is een mogelijke terrorist door de politie doodgeschoten. De man had passanten al ‘Allahu Akbar’-roepend met een vuurwapen bedreigd. Deze nieuwe horror gebeurtenissen maken de lijst van terroristische aanslagen in Frankrijk langer en langer. Zo waren er twaalf doden bij de aanslag op de redactie van Charlie Hebdo, 130 doden en 368 gewonden bij gelijktijdige aanslagen met bomvesten en mitrailleurs op cafes, restaurants en muziekcentrum Bataclan en 86 doden bij een aanslag met een vrachtwagen op de boulevard van Nice. Er lijkt maar geen einde te komen aan gruwelijke terreurdaden.
Hier in ons land herinneren we ons de aanslag op het vrije woord met de gruwelijke moord op Theo van Gogh, kenden we de Hofstadgroep en broeide terrorisme, aangewakkerd door haatimams en ronselaars, in onze straten. Honderden Syriëgangers reisden uit voor het voeren van een Jihad. Een aanval door een moslimextremist zoals in Nice is ook in Nederland dus niet ondenkbaar. Zo stelde het Openbaar Ministerie bij de aanhouding van zes mannen, op 27 september 2018, ‘een grote aanslag in Nederland te hebben voorkomen’. Het plan was vermoedelijk om met bomvesten en kalasjnikovs een aanslag te plegen op het evenement Gay Pride in Amsterdam. Pieter-Jaap Aalbersberg, Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV), zegt dat naar aanleiding van de gebeurtenissen in Frankrijk alertheid geboden blijft. ‘Voorspelbaar’ is het dreigingsniveau over een terroristische aanslag in Nederland volgens de NCTV. Hoelang blijven we nog wegkijken? Hoelang blijven we tolerant voor intolerante radicalen?
Het wordt tijd dat er binnen de Islamitische gemeenschap, die ook slachtoffer is van radicalen en terroristen, leiders opstaan die het extremisme scherp veroordelen en mee willen helpen om dit kwaad bij de bron aan te pakken. Gelukkig zijn er tal van islamitische organisaties die actief met gemeenten samenwerken om radicalisering op tijd te signaleren en tegen te gaan. En terecht zijn veel jonge moslims het zat om telkens ter verantwoording geroepen te worden voor daden waar zij niets mee te maken hebben. Maar waar zijn de leiders?
In plaats van hun afkeuring over de brute onthoofding van Samuel Paty uit te spreken, kwam de politieke partij NIDA in het nieuws met hun oproep om verboden Franse moslimorganisaties een toevluchtsoord bieden in Nederland. En daags nadat DENK zich weigerde uit te laten over de brute moord op de Franse leraar Paty, uitte Kamerlid Kuzu wél zijn ongenoegen over de spotprenten van de profeet Mohammed. ‘Of het normaal is een samenleving te hebben waar wij elkaar beledigen?’ vroeg Kuzu zich af. Maar wat zeker niet normaal is, is een samenleving waar we elkaar onthoofden.
En daarom moeten we moskeeën die onderdak geven aan haatimams, die onze samenleving injecteren met hun boodschappen van haat, doem en verderf sluiten. Ook verbieden we de financiering uit de Golfstaten aan religieuze instellingen en verenigingen. We moeten moslimextremisme, ook in het belang van moslims, eindelijk bij de bron aanpakken. Dat houdt ook in dat er strengere toelatingseisen moeten worden gesteld aan immigranten en dat we de immigratie, ter herstel van de sociale cohesie, moeten indammen. En tenslotte stellen we hardere morele normen bij de inburgering en dragen we zorg voor meer burgerschapsonderwijs. Het voorkomen van Franse toestanden, maken het nemen van zulke maatregelen door de overheid tot een verplichting.
