Premier Mark Rutte en minister Hugo de Jonge kondigden dinsdagavond nieuwe maatregelen aan in strijd tegen het coronavirus. Bovenop de bestaande maatregelen moeten zwembaden, pretparken, bioscopen, bibliotheken, sauna’s, dierentuinen en musea de komende twee weken dicht. En reizen naar het buitenland wordt voorlopig afgeraden. Huishoudens mogen thuis nog maar twee andere mensen ontvangen, buiten is de maximale groepsgrootte twee. In risicoregio’s overweegt het kabinet de invoering van een avondklok en het sluiten van middelbare scholen. Tijdens de persconferentie vroeg geen der journalisten hoe het toch zover heeft kunnen komen.
Deze zomer is niet gebruikt om de testcapaciteit op orde te brengen en nog steeds zijn er onvoldoende beschermingsmiddelen voor zorgpersoneel. Bovendien had de coronaluwe zomer gebruikt kunnen worden voor het vormen van een Nationale Zorgreserve voor mensen met ervaring in de zorg.
Rutte zijn wanbeleid zorgt dat de coronacrisis ons veel harder raakt dan als de zorgsector wél op orde was geweest. Ziekenhuizen, verpleegkundigen en huisartsen waarschuwden ons zo’n 3 jaar geleden over de gevolgen van de grootscheepse zorgbezuinigingen van het kabinet Rutte. Ze vreesden dat de zorg voor kwetsbare mensen door de bodem zou zakken door financiële problemen en een personeelsgebrek. Deze coronacrisis laat zien dat we aan alles tekort hebben, maar biedt ook de kans om fouten uit het verleden te herstellen.
Het sluiten van ziekenhuizen, het ontslaan van tienduizenden medewerkers uit de zorgsector, het terugbrengen van het aantal ic-bedden, het met miljarden euro’s tegelijk snijden in de gezondheidszorg werd ‘business as usual’ voor Rutte & Co. Het gezegde een gewaarschuwd mens telt voor twee was bij de leidinggevenden van dit land aan dovemansoren besteed.
Dat het Centraal Planbureau waarschuwde dat mega bezuinigingen onhaalbaar zouden zijn en tot een slechtere zorg zouden leiden? Boeien!
Dat de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen zei bang te zijn dat deze ingrepen ten koste zouden gaan van de kwaliteit en de toegankelijkheid van de zorg? Lekker belangrijk!
Dat verpleegkundigen op de spoedeisende hulp stelden dat er aan kostenbesparingen op de zorg een grens zit? Onzin!
Dat de belangenvereniging voor verpleegkundigen vaststelde dat de budgetverlaging voor de wijkverpleging, gezien de al bestaande personeelstekorten, cliëntenstops en hogere administratieve lasten, echt zorgwekkend is? Kolder!
De zorgen van de Landelijke Huisartsen Vereniging die vonden dat minder doen bij ziekenhuizen en de geestelijke gezondheidszorg ertoe zal leiden dat steeds meer patiënten bij de al overvraagde huisartsen terecht zouden komen? Flauwekul!
En dat het sluiten van ziekenhuizen zou leiden tot toenemende wachttijden voor behandelingen, verdere ritten naar ziekenhuizen en het kwijtraken van artsen door wie mensen jarenlang zijn geholpen? Who cares?
Ondanks alle waarschuwingen van professionals, een groeiende bevolking en een toenemende vergrijzing is de kaalslag op de zorg met onverminderde energie voortgezet. En nu? We stevenen in Nederland af op veel te weinig bedden op de intensive-care-afdelingen. De Nederlandse Vereniging voor Intensive Care zei bij de eerste coronagolf rekening te houden met een ‘oorlogssituatie’, waarbij mensen boven de 70 niet meer opgenomen worden. Het Rijk heeft aangegeven diepe zakken te hebben en miljarden te willen investeren ter bestrijding van het coronavirus. Laten we daarin dan de uitgelezen kans zien om de keiharde bezuinigingen op de zorg terug te draaien.
