Je moet het ook zíen. Of jezelf ertoe dwingen het te zien. De een ziet het de ander ziet het niet, of net niet. Zo begint de goede fotograaf zich te onderscheiden van de minder goede. Knap lastig want tegenwoordig noemt iedereen zich fotograaf. Zie instagram. Blijkbaar heeft Tom Barman oog voor kleuren en vormen want die bepalen zijn werkwijze wanneer hij op plekken komt waar de gewone sterveling wellicht aan voorbij loopt. Hij en zijn camera maken een stilleven van een situatie of locatie. Meestal buiten. Barman studeerde korte tijd film en fotografie en maakte een low budget rolprent. Normaal gesproken ziet hij als rockzanger (van de band dEUS) doorgaans popzalen, hotelkamers en muziekstudio’s van binnen.
Wat wél een voordeel is van spelen in een succesrijke rockgroep? Je komt nog eens ergens. Argentinië, Amerika. Ook daar dingen zien die gewoon lijken maar ook weer niet. Wat ook opvalt, bladerend door Barmans fotoboek Hurry Up And Wait, is de grote variëteit: van de foto van een tandartspraktijk tot The Omen, een deur waar een onheilspellende schaduw overheen valt. Een boek zonder verdere uitleg, zonder teksten.
Toch krijg je de indruk dat hij fotografeert zoals hij denkt dat er stilistisch bijzondere foto’s gemaakt moeten worden. Een aantal beelden is best sterk, sommige zijn wat makkelijk. Dat hij er naartoe is gelopen in plaats dat ze hem overkwamen. De foto die Taxiwars heet vertoont in kleurgebruik en de warme gloed eroverheen overeenkomsten met Taxi uit 1957 van Saul Leiter. Opvallend is The Hit. Een snelweg in Las Vegas. Niet de glitter en glamour van die stad maar verkeersborden en een betonnen paal waarachter iemand ligt. Aan weerszijde een lege, rechtopstaande gymschoen, verderop maken drie mannen zich uit de voeten.
Het barst natuurlijk al decennia van de prachtige straatafbeeldingen en locatiefotografie, in allerlei vormen en kleuren. De beste foto’s denderen na in hoofd en gemoed, door vorm en compositie samen te laten smelten, of de kijker op het verkeerde been te zetten, te wijzen op het onalledaagse. Foto’s met een ziel. Tom Barman heeft onmiskenbaar gevoel voor wat het netvlies bereikt en binnenkomt, maar wat ontbreekt is een eigen stijl die persoonlijk, doortastend en eventueel documentair is. Zijn werk blijft hierdoor aan de veilige, passieve kant. Ook best mooi. Een zoekende fotograaf.
Tom Barman – Hurry Up And Wait (Borgerhoff & Lamberigts 2020)
